به گزارش خبرگزاری مهر، علی فلاح رفیع صبح امروز در نشست هم‌اندیشی استادان و نخبگان دانشگاهی و گرامیداشت روز وحدت حوزه و دانشگاه در سالن اجتماعات دانشگاه علوم پزشکی قزوین، گفت: درباره مسئله وحدت حوزه و دانشگاه نظرات مختلفی وجود دارد طرفداران دیدگاه اول وحدت این دو مرکز را ممکن ندانسته و تحقق آن را خیالی باطل می‌دانند که این دیدگاه کم و بیش در دانشگاه‌های ما وجود دارد.
وی افزود: این نظریه که تنها تجربه‌های ظاهری را می پذیرد دیدگاهی باطل است و در دیدگاه دوم امکان تحقق وحدت حوزه و دانشگاه وجود دارد و برخی معتقدند که این وحدت محقق شده است. طرفداران این دیدگاه تدریس معارف در دانشگاه همچنین حضور اساتید دانشگاه در حوزه و اساتید حوزه در دانشگاه را عامل تحقق وحدت حوزه و دانشگاه می‌دانند.
فلاح رفیع تصریح کرد: نظریه سوم بازگشت و بازخوانی مبنای ریشه‌های فکری در دانشگاه و حوزه بوده که در این نظریه معتقدند وحدت با تغییر دیدگاه‌های اساسی در حوزه و دانشگاه میسر میشود و یکی از بنیان‌های وحدت در این دیدگاه، نگرش توحیدی به عالم است. دانشگاه و حوزه باید هر دو این نگرش توحیدی به عالم را باور کنند تا به وحدت برسند.
رئیس مرکز هم‌اندیشی استادان و نخبگان دانشگاهی کشور ادامه داد: بحث وحدت حوزه و دانشگاه بحثی مورد قبول در جهان اسلام بوده و از زمانی که جدایی علم از دین در کشور مطرح شد، وجود داشته است و پیش از مطرح شدن این موضوع وارداتی شاهد بودیم که چنین مسئله‌ای برای اندیشمندانی چون خواجه نصیر و ابن سینا مطرح نبود و آنها در عین حال که عالم تجربی بودند عالم دینی نیز به شمار می رفتند.
رئیس مرکز هم‌اندیشی استادان و نخبگان دانشگاهی کشور با بیان اینکه جدایی حوزه و دانشگاه از سال 1313 مطرح شد، اظهار داشت: با آمدن سیستم جدید در بحث دانشگاه افرادی این فکر را القا کردند که مسیر حوزه و دانشگاه متفاوت است که البته برای تحقق وحدت حوزه و دانشگاه باید در نگاه بدبینانه حوزه به دانشگاه تجدیدنظر شود.
فلاح رفیع با اشاره به اینکه حوزه باید اصالت خود را حفظ کند، افزود: همچنین دانشگاه نیز باید نگاه خود را به حوزه تغییر دهد به نوعی هر دو مجموعه باید محاسن یکدیگر را گرفته و به سمت نگاه توحیدی بروند تا این وحدت محقق شوند.
وی در ادامه با اشاره به لزوم آشنایی حوزه با علوم جدید گفت: اگر حوزه با علوم جدید آشنایی نداشته باشد کارایی لازم را نخواهد داشت زیرا حوزه یعنی حکم شناسی و دانشگاه یعنی موضوع شناسی و اگر موضوع و حکم با یکدیگر ادغام نشوند هیچکدام کامل نیستند.
رئیس مرکز هم‌اندیشی استادان و نخبگان دانشگاهی کشور در ادامه به بحث‌هایی نظیر شبیه‌سازی اشاره کرد و گفت: مراجع ما برای اعلام حکم در این زمینه به اطلاعات دانشگاهی نیاز دارند و دانشگاهیان نیز باید بعد از صدور حکم آن را حجت دانسته و به آن عمل کنند.
وی افزود: جهان آینده در سایه وحدت پابرجاست و در آینده علم به این نتیجه می‌رسد که باید به سراغ دین برود زیرا دین به ما می‌گوید با تفکر و تجربه پیش رویم و این فاصله علم از دین نیز تصنعی و وارداتی است.
همچنین در ادامه رئیس دانشگاه علوم پزشکی قزوین با بیان اینکه اگر دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی در کنار هم قرار گیرند نقش و مسئولیت خود را ایفا کرده اند، گفت: در این صورت هرگز مسیر مدیریتی کشور منحرف نمی‌شود، یکی از مسائل مهم در این بخش هم‌اندیشی بوده که سبب میشود تا اساتید از تفکرات و تجربیات یکدیگر بهره برده و از دیدگاه‌های نو و پویایی استفاده کنند.
علی اکبر زینالو پاسداری از دستاوردها و حمایت از آنچه در مجموعه روی خواهد داد را از دیگر نتایج هم‌اندیشی خواند و افزود: باید دست‌اندرکاران برگزاری هم‌اندیشی این برنامه‌ها را چندسویه دیده و ما نیز از پیشنهادات اساتید کمک گرفته و در مدیریت اعمال کنیم.
زینالو با اشاره به اهمیت نقش اساتید در هم اندیشی حوزه و دانشگاه گفت: اساتید مشاوران فکری مجموعه مدیریت دانشگاه هستند از این‌رو باید وظایف خود را به خوبی انجام دهند و وظیفه این افراد تنها آموزش نیست بلکه مشارکت در مدیریت دانشگاه، آموزش جامعه، خودآموزی یا ارتقا توانمندی فردی و ... از جمله وظایف اساتید است.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی قزوین در پایان گفت: جلسات هم‌اندیشی سبب بهره مندی ما از نظرات اساتید می شود و انتظار داریم اساتید نیز از همه پتانسیل‌های موجود استفاده کرده و در تصمیم‌گیری‌ها و هدایت بسیاری از برنامه‌ها برای اجرا، نقش خود را ایفا کنند.
در ادامه نماینده مردم رزن در مجلس نیز طی سخنانی گفت: زمانی که علم در کشورهای اسلامی توسعه فراوانی داشت و اروپا در فقر علم به سر می‌برد، دروس حوزه و دانشگاه در کشور ما باهم تدریس می‌شدند.
محمد مهدی مفتح ادامه داد: بعد از رنسانس جهشی در حوزه علم کشورهای غربی رخ داد و علم بر اساس روش حس، مشاهده و تجربه گسترش یافت و آنها بیان کردند که با این روش می‌توان مشکلات را حل و به حقایق دنیا دست یافت و این روش علم‌آموزی نیز به تدریج در بین دانشمندان ترویج یافت.
وی تصریح کرد: در این روش علم‌آموزی تمامی مسائل و حقایق تنها در دنیای فیزیکی معنا پیدا می‌کرد به همین دلیل نوعی روحیه دین‌ستیزی و ضد معنویت در دانشگاه گسترش یافت.
نظر شما