عبدالحسین فرزاد شاعر، منتقد ادبی، مترجم ادبیات عرب و استاد دانشگاه در گفتگو با خبرنگار مهر، با بیان اینکه حتی شعر شاعرانی همچون احمدرضا احمدی با توجه به همه ظرافتشان، امکان جهانی شدن ندارند افزود: به گمانم دغدغه‌هایی که شاعران معاصر ما مطرح می‌کنند کمتر به دغدغه‌های انسان جهانی نزدیک است. مثلا من گمان می‌کنم که دغدغه‌های احمدرضا احمدی هیچ ربطی به دغدغه‌های مخاطبان آمریکای جنوبی ندارد. حتی با دغدغه مردمان کشورهای همسایه نیز متفاوت است.
مترجم کتابهای "فلسطین و شعر معاصر عرب"، "دربندکردن رنگین کمان" (گزیده و ترجمه اشعار غاد‌ة السمان) و"زندگی، عشق و افتخار" (گزیده اشعار مایکل بالارد – شاعر ضد جنگ معاصر آمریکا) در مورد ترجمه اشعار شاعرانی همچون قیصر امین‌پور گفت: وی بعد از انتشار کتاب "آیینه‌های ناگهان" حرکتهای عمیقی را در شعر آغاز کرده بود که متاسفانه با مرگش این حرکت نیمه کاره رها شد.
فرزاد با اشاره به اینکه شعر معاصر باید به شیوه‌های گوناگون، چه توسط مترجمان ایرانی و چه با ترجمه مترجمانی از کشورهای دیگر به دیگر زبانها ترجمه شود گفت: تا آثار ما به دیگر زبانها ترجمه نشود نمی‌توانیم متوجه نگاه دیگران و نکاتی که خارج از مجموعه زبان به آنها می‌شود بشویم.
وی ادامه داد: ترجمه آثار باید توسط افراد متخصص صورت گیرد. به طور مثال، مترجم شعر خود باید شاعر باشد تا بتواند مفاهیم شاعرانه را برگرداند.
مولف آثاری همچون "قرائت و درک مفاهیم متون عرفانی"، "تاریخ ادبیات عرب" (به عربی) و "دربارهٔ نقد ادبی" در توضیح بیشتر گفت: انتقال دو فرهنگ به یکدیگر بسیار دشوار است. از همین رو کسی که شعر ترجمه می‌کند باید فضای کشور مبداء و مقصد را خوب بشناسد و از سویی به شعر دو طرف مسلط باشد.
این شاعر در پایان گفت: ترجمه‌های بد و غیرحرفه‌ای هیچ دردی از ما را دوا نخواهد کرد و به هیچ وجه ادبیات ایران به جهانیان معرفی نمی‌کند.
نظر شما