دستان نیاز بر فرمان زندگی

به گزارش خبرنگار مهر در تبریز،  البته نفس اشتغال زنان در جامعه رو به توسعه ما برای زنان در هر رده درآمدی و سطح زندگی که باشند بد نیست اما به هر حال همواره عده ای هستند که به اجبار وارد مشاغل مردانه می شوند.

رانندگی زنان در خودروهای عمومی و کرایه‌ای نیز از جمله این مشاغل است و تاکسی های سبز و آژانس‌های حمل مسافر، یکی از این مشاغل به شمار می رود.

شاید اگر چند سال پیش صحبت از رانندگی زنان به عنوان راننده تاکسی به میان می آمد، کمتر کسی پیدا می شد که با قیافه ای حاکی از تعجب این موضوع را رد نکند.

هر چند امروزه نیز با وجود تحقق این امر و بر سر کار آمدن زنان به عنوان رانندگان تاکسی های سبز - تاکسی بانوان -  همچنان شاهد نگاه مبهوت و متعجب برخی از اقشار جامعه هستیم اما دیگر به ندرت با کسانی روبرو می شویم که از دیدن زنان در حین انجام کارهایی که مردانه تلقی می شوند، متعصبانه برخورد نمایند.

کلانشهر تبریز در راه اندازی تاکسی های سبز مختص زنان در کشور پیشقدم بوده است. روندی که به گفته مسئولان مربوطه از هفت خوان رستم رد شده و موانع بسیاری را از پیش روی برداشته است.

در این باره با دو تن از زنان راننده به صحبت نشسته ایم. زنانی که در خیابان های شهر تبریز، پا به پای مردان به حمل مسافر البته فقط مسافران زن مشغولند.

فاطمه - ر، دیپلمه است و از خانواده ای نیمه مرفه، چندان مسن به نظر نمی رسد، با لبخندی گرم حضورم را پذیرا می شود. وقتی انگیزه اش را برای ورود به این کار می پرسم، می گوید: از همان دوران کودکی به رانندگی علاقه زیادی داشتم. چندسالی بود که برای گذراندن وقت به دنبال شغلی بودم تا اینکه متوجه حضور آژانس هایی به رانندگی بانوان در سطح شهر شدم و بعد از مراجعه به تاکسیرانی و گذراندن مراحل اداری و دریافت کارت شهری به اینجا معرفی شدم.

او بازتاب این موضوع را در خانواده اش مثبت ارزیابی کرده و ادامه می دهد: خانواده و دو فرزندم مشوقان اصلی من برای ورود به این کار بودند.

وی از ساعات کاری خود اظهار رضایت می کند اما ادامه می دهد: متاسفانه در سطح شهر با برخوردهایی متعصبانه و تبعیض آمیز چه از طرف رانندگان مرد و چه از طرف مردم روبرو هستیم که در اکثر موارد آزار دهنده است.

گذشته از زنانی که از سر اجبار وارد این مشاغل سخت می شوند، هستند کسانی که تنها از روی سرگرمی و گذران اوقات خود و نه برای کسب درآمد در دایره ی زنان شاغل در این حرفه قرار می گیرند، اما در این میان نمی توان، نقش زنانی که از این راه، مردانه چرخ زندگی خود و خانواده را می چرخانند، نادیده گرفت.

به سراغ زنی می روم که می گویند سرپرست خانوار است. گرچه در میانسالی به سر می برد اما گرد و غبار سختی های روزگار او را بیش از سنش نشان می دهد.

دو فرزند دارد، دختری 18 ساله و پسری 14 ساله؛ چهار ماهی می شود که به عنوان راننده تاکسی سبز مشغول به کار شده است.

عکس تزئینی است

وقتی از او دلیل انتخاب این شغل را می پرسم سکوت می کند. گویی در پس خاطره های سوخته ی ذهنش به دنبال پاسخ هزاران چرای بی پاسخ است... بغضش را فرو می خورد، اما چشمان خیسش حکایت هزاران درد است.

نگاهش را به میز می دوزد و به سختی این چنین واژه بر زبان می راند: سرطان دارم، شش سالی می شود که خرج خانه را به دوش می کشم. پسرم با وجود سن کم، دچار عارضه قلبی است در این بین هر ماه 450 هزار تومان قسط پرداخت می کنم.

وی ادامه می دهد: در آغاز با هزاران امید و آرزو وارد این کار شدم، اما متاسفانه درآمد این شغل به علت ساعات کم کاری، کفاف خرج زندگی مرا نمی دهد و متاسفانه نمی توانم پول شارژ آژانس را پرداخت کنم. از طرفی در پرداخت مخارج درمان خود و پسرم نیز مانده ام.

او نیز از رفتار نادرست و متعصبانه مردان راننده گله مند است و مزاحمتهای مردم عادی را از نظارت کم و یا نادرست تاکسیرانی بر می شمارد و مصرانه پافشاری می کند که به وضع زنان تاکسیران بیشتر رسیدگی شود.

رانندگی زنان و راه اندازی سیستم تاکسی های سبز با مشکلات عدیده ای همراه بوده است. با این حال تلاشهای مدیرعامل سازمان تاکسیرانی تبریز جهت به راه اندازی این سیستم و متقاعد کردن جامعه ی تاکسیرانان به ضرورت وجود این بخش غیرقابل انکار بوده است.

محمد دادگر مدیرعامل سازمان تاکسیرانی تبریز در این خصوص می گوید: طرح مسئله تاکسی های سبز هم اکنون در چند شهر استان تهران و شهر تبریز در حال اجراست.

وی با بیان اینکه این طرح از سال 86 در تبریز شروع به کار کرده، می افزاید: سوار نکردن آقایان، خارج نشدن از محیط شهر، عدم ارائه سرویس در حاشیه شهر و عدم فعالیت پس از ساعت 9 شب به عنوان محدودیت زنان تاکسیران در حین جابجایی مسافران است.

دادگر تاکید می کند: تمام این محدودیتها به دلیل سلامت روحی و امنیت اجتماعی خود رانندگان است.

وی در عین حال یادآور می شود: 16 افسر و هشت خودروی گشت به همراه ماموران پلیس همواره ضمن حمایت از رانندگان زن امنیت کاری آنها را نیز تامین می کنند.

مدیرعامل سازمان تاکسیرانی تبریز با یادآوری اینکه در اوایل برخی مقاومت ها و بازتاب‌های منفی از این طرح به وجود آمده بود ادامه می دهد: با این حال به دلیل فرهنگ خاص مردم با وجود مقاومت‌های پیشین به هیچ وجه مشکلی در راه فعالیت رانندگان زن در تاکسی های سبز به وجود نیامده است.

دادگر بازتاب حضور این تاکسی ها را میان خانواده ها مثبت دانسته و گفت: رغبت خانواده ها به ویژه خانم ها برای استفاده از تاکسی های سبز با رانندگان زن بسیار زیاد شده است.

مدیرعامل سازمان تاکسیرانی تبریز مشکل نبود بیمه را مهمترین مشکل این رانندگان دانسته و می افزاید: قبلا قرار بود درصدی از این مبلغ بیمه را دولت تامین نماید که متاسفانه فعلا هیچ کمک و تسهیلاتی در این رابطه ارایه نشده است.

دادگر با بیان اینکه تاکسیرانان زن به ویژه زنان سرپرست خانوار از مشکلات اقتصادی فراوانی رنج می برند، خاطرنشان می کند: برای زنان زحمت کشی که هزینه های خودروهایشان نیز با خودشان است انصاف نیست حق بیمه ماهیانه 50 هزار تومان برقرار شود.

وی در عین حال تاکید می کند: به شدت دنبال راهکارهایی هستیم تا در خصوص بیمه تاکسیرانان تسهیلاتی ارائه دهیم.

مدیرعامل سازمان تاکسیرانی تبریز در ادامه سخنان خود تعداد رانندگان زن تاکسی های تبریز را 50 نفر عنوان کرده و می گوید : 38 نفر از این رانندگان در آژانس‌های تاکسی بی‌سیم سبز مشغول بوده و بقیه به صورت آزاد با تاکسی های زرد رنگ در سطح شهر فعالیت دارند.

وی با اشاره به استقبال مردم و نیز زنان جویای کار از این طرح، اضافه می کند: در آینده نزدیک تعداد تاکسی های بانوان در تبریز به 200 دستگاه خواهد رسید.