به گزارش خبرگزاری مهر، از عصر روشنگری به بعد رسم بوده که کیمیاگری را پیشقراول علم شیمی به حساب آورند. به همین سبب تقریبا همه دانشمندانی که به ادبیات کیمیا توجه داشتهاند بدان صرفا به عنوان مراحل اولیه اکتشافات شیمی مینگریستند و بیاختیار نتیجه میگرفتند که میل سیریناپذیر به ساختن طلا همواره موجب شده است که کسانی به انبوهی از نسخهها اعتقاد پیدا کنند که اگر نیک نگریسته شود چیزی بیش از نوعی کاربست عامهپسند و خرافی فلسفة طبیعی قدما نبوده است.
ظاهراً هرگز به ذهن کسی خطور نکرده است که هنری از این نوع، با وجود همه نابخردی و فریبکاریهایش، چگونه توانسته است در طول قرنها خود را در دل فرهنگهای بیاندازه مختلف شرق و غرب جای دهد؟
تیتوس بورکهارت در این کتاب به کیمیا به عنوان نشانهای از توانایی عمیق روح و جان مینگرد و فارغ از تعابیر روانشناسی یونگ که آن را پشتوانة اثبات نظریه ناخودآگاه جمعی ساخته است و منشأ آن را در شالوده روانی مبهم میجوید، به یاری شناسایی رشته وحدتبخش رموز کیمیاوی، ریشه آن را در مرتبهای مافوق فرآیندهای ذهنیِ آگاهانه و در مقام نوعی تشرف به واقعیت روح جستوجو میکند.
نظر شما