خبرگزاری مهر - گروه دین و اندیشه: این کتاب تحلیلی در بنیادها و ماهیت قیام کربلا با اتکا به منابع دست اول است. پایبندی مؤلف به اصول نقادی تاریخی و پیراسته از پیرایه های عاطفی، از ویژگیهای نوشته به شمار می رود.
در دیدگاه مؤلف حادثه کربلا یکی از مهمترین نتایجی تجدید حاکمیت امویان در تاریخ اسلام است.
او بر این نظریه تأکید دارد که "واقعه کربلا در فراسوی کشاکش حسین بن علی (ع) و یزید، ستیز و رویارویی دو مذهب بود، اما نه ستیزی به عریانی ستیز توحید و شرک یا ستیز پیامبر اسلام و ابوسفیان بن حرب بلکه در عصر تجدید اقتدار اشرافیت اموی و خلفای دیروز، کشاکشی تلخ و دشوار بود میان شرک نهان شده در کسوت توحید و توحید غریب مانده در جامعه تنهایی و بی پناهی کامل سال 61 هجری".
در بخشهای هفتگانه کتاب، مؤلف ابتدا با بررسی و نقد مهمترین منابع تحقیق حادثه کربلا، با عنایت به ارزشگذاری مؤلفان و روش شناختی آنان، به ارزش روایات ابومخنف مهمترین گزارشگر نهضت کربلا پرداختند و پس از چگونگی روند شکل گیری اشرافیت اموی، حوادث کربلا و محورهای کلی نهضت را از آغاز سلطنت یزید تا شهادت امام حسین (ع) شرح و تبیین کرده است.
در ادامه با بررسی و تحلیل اهداف و مبانی تئوریک و اعتقادی نهضت حسینی به همراه بحثی در پیامدهای قیام کربلا بحث را به پایان برده است. بخش نهایی کتاب حاوی گزارشی از نام و نشان شهدای کربلا بر اساس آثار تاریخی و مقاتل است.
بخش اول کتاب به ریشه های تارخی قیام، بخش دوم به سلطنت یزید و نهضت امام حسین (ع) و بخش سوم به عزیمت امام حسین (ع) به سوی کوفه اختصاص دارد.
مؤلف بخش چهارم را به ورود کاروان حسین (ع) به دشت کربلا، بخش پنجم را به قیام حسینی، اهداف و بنیادهای نظری و اعتقادی و بخش ششم را به شکست توابین و خروج مختار و انتقام از قاتلان امام حسین (ع) اختصاص داده است.
نظر شما