به گزارش خبرگزاری مهر، در چند سال اخیر تحقیقات گسترده ای در زمینه اندامهای بیونیکی انجام شد که مهمترین آنها در زیر آمده است:
زانوی هوشمند
چندی پیش محققان هوش مصنوعی دانشگاه MIT به سرپرستی هاگ هر و آری وینکلفیلد موفق به ارائه زانوی مصنوعی شدند که به گونه ای هوشمندانه عمل می کند. به بیانی دیگر شاید بتوان به گونه ای شجاعانه مدعی شد که این عضو هوشمند می تواند فکر کند!
البته پیش از این نیز سامانه های زانویی الکترونیکی نیز ارائه شده اند که باید پیش از کاشته شدن در بدن توسط یک متخصص برنامه ریزی شوند. اما زانوی بیونیکی RHEO حرکات نرم و طبیعی را به صورت هوشمندانه و متکی بر خود انجام می دهد. این ارتقای خیره کننده به واسطه استفاده از حسگرهایی ویژه برای تشخیص شیوه و محل حرکت فرد ایجاد شده است.
بازوی بیونیکی
ناتوانان حرکتی که به صورت مادرزادی یا در جریان تصادفات دست و یا دستان خود را از دست داده اند با استفاده از بازوی بیونیکی انستیتو بازپروری شیکاگو امید بیشتری به داشتن زندگی طبیعی تر پیدا کرده اند.
بازوی مصنوعی که در این مرکز تحقیقاتی ابداع شده است تقریبا از نظر کاربردی تفاوت چندانی با بازوی طبیعی ندارد به طوری که فرد می تواند با استفاد از قدرت فکر خود آن را به حرکت درآورد.
دکتر تاد کوکین از انستیتو بازپروری شیکاگو این فناوری نوین را ارائه کرده است و توانسته آن را با استفاده از عصبهای موتوری سالم به مغز فرد معلول متصل کند.
پروتزهایی برای مغز
همین عبارت کوتاه یعنی "پروتزهایی برای مغز" هیجان خاصی را ایجاد می کند. جایگزین ساختن بخشی از مغز به سادگی پیوند بازوی مصنوعی هوشمند به فرد معلول نیست اما در آینده ای نه چندان دور و به لطف پیشرفتهای صورت گرفت درچند سال اخیر چنین پروژه ای عملی خواهد شد.
تئودور برگر از اساتید دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در این سال موفق به تراشه رایانه ای شد که می توان از آن به جای بخشی از مغز که حافظه کوتاه مدت و درک سه بعدی را انجام می دهد استفاده کرد. بی شک استفاده از این فناوری نوین در بیماران مبتلا به پارکینسون از جمله اهداف دانشمندان در ارائه این فناوری نوین بوده است.
رشد دوباره استخوان
از دهه 60 میلادی به این سو، محققان پروتئینهایی را شناسایی کرده اند که می تواند بافتهای استخوانی را برای تولید وصله های استخوانی در بخش های آسیب دیده، تحریک کنند اما تاکنون این تلاشها ثمر خاصی نداشته اند چون معمولا نمونه های نادرست تولید شده و یا تولید این نمونه ها در نقطه ای به جز نقطه مورد نظر صورت می گرفته است.
اما به تازگی و در قالب تلاشهایی که از سال 2005 آغاز شده است، محققان دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس این مشکل را حل کرده اند و این همه به لطف استفاده از پروتئین خاصی صورت گرفت است که تنها رشد مجدد سلولهای استخوانی در نقاط مورد نظر را موجب می شود.
این پروتئین UCB-1 نام داشته و می تواند تحریک بخشهای مشخصی از بافت استخوانی برای تولید مجدد استخوان در نقاط مورد نظر را موجب شود.
نظر شما