به گزارش خبرنگار مهر در خرم آباد، زینب را می توان بزرگترین حامل پیام عاشورا دانست به طوری که آنچه امروز از عاشورای حسینی در قلب ها رسوخ کرده مدیون سخنان عاشورایی زینب است.
نمىتوان از کربلاى حسین نوشت و در آن از کار بزرگ زینبى یادى نکرد؛ چرا که حادثه کربلا با نقش مکمل و بى بدیل حضرت زینب علیها سلام کامل می شود.
بدون شک حضور حضرت زینب(س) در کربلا به عنوان پیام رسان شهیدان، حیاتی ترین عنصر در ماندگارى "حماسه حسینى" است و اگر زینب نبود، کربلا در کربلا می ماند و حماسه درخشان حسینى اسیر حصار زمان خود می شد.
زینب، زنی که مردانگى در رکاب او جوانمردى آموخت
دکتر شریعتی در این رابطه می گوید: "رسالت پیام از امروز عصر (عصر عاشورا)، آغاز می شود. این رسالت بر دوش‌هاى ظریف یک زن، "زینب" - زنى که مردانگى در رکاب او جوانمردى آموخته است و رسالت زینب دشوارتر و سنگینتر از رسالت برادرش است. آنهایى که گستاخى آن را دارند که مرگ خویش را انتخاب کنند، تنها به یک انتخاب بزرگ دست زده اند؛ اما کار آنها که از آن پس زنده می مانند، دشوار است و سنگین. و زینب مانده است، کاروان اسیران در پی او و صف‌هاى دشمن تا افق در پیش راهش، و رسالت رساندن پیام برادر بر دوشش...
وارد شهر می شود، از صحنه بر می گردد. آن باغهاى سرخ شهادت را پشت سر گذاشته و از پیراهنش بوى گل‌هاى سرخ به مشام می رسد. وارد شهر جنایت، پایتخت قدرت، پایتخت ستم و جلادى شده است؛ آرام و پیروز، سراپا افتخار؛ بر سر قدرت و قساوت، بر سر بردگان مزدور و جلادان و بردگان استعمار و استبداد فریاد می زند: "سپاس خداوند را که این همه کرامت و این همه عزت به خاندان ما عطا کرد، افتخار نبوت، افتخار شهادت..." اگر زینب پیام کربلا را به تاریخ باز نگوید، کربلا در تاریخ می ماند..."
و به راستی که اینچنین است و حضرت زینب علیها سلام خود سرود حماسه اى بود که درخشید و حماسه سترگ کربلا را در همه زمانها سارى و جارى ساخت.
حضرت زینب (س) در زمان اسارتش تبلیغ را یک وظیفه الهی می دانست و با فصاحت و بلاغت موروثی، علم ذاتی، شجاعتی علی وار، با اینکه در بند است اما شمشیر برنده و گویای خود را برهنه کرده، آن را با تمام وجودش علیه تمام اقتدار یک حکومت طاغوتی فرود می آورد.
او در کوفه با مشاهده مردمی فریبکار در اوج استعداد در قله توانایی و در اجرای طرح و شیوه دفاعی خود در نهایت پایداری و ثبات قدم، قرار می گیرد و پای نهادن در چنین راهی برای زن، به علت ضعف طبیعتش و فراوانی دردها و رنجهایش نه تنها آسان نیست بلکه علاوه بر همت و شجاعت، قدرت ادبی، فصاحت بیان و قوه خلاقه ای می طلبید تا کلمات را به تمامی از معانی انقلابی و اعتقادی پربار سازد و مهارت هنرآفرینی نیاز است که حقایق و درد و رنج ها را تصویر و وضع موجود را نقد و ترسیم و حسین و یزید دو چهره متضاد را معرفی کند.
سخنوری زینب یادگار علی (ع) برای زینت پدر
حضرت زینب علیهاسلام با فصاحت و بلاغتی تمام رسالت خود را ادا می کند، به گونه ای که "ابن زیاد" اقرار به فصاحت و بلاغت این بانوی سخنور می کند و پس از سخنان حضرت زینب می گوید: "این زنی است که سخن به سجع و قافیه گوید و به جان خودم همانا پدرش سخن به سجع می گفت و شاعر بود".
حضرت در مجلس یزید چنان فصاحت و بلاغت سر داده، جنایات یزید را بر حاضران در مجلس آشکار نمود که یزید خویشتن را حیران دید و مجلسی را که برای افتخار خود تنظیم کرده بود موجب رسوایی و افتضاح او شد. این سخنان به اطراف پایتخت سرایت کرد و بنی امیه منفور و مورد غضب مسلمین شدند و یزید را آشکارا لعن کردند و یزیدی که می خواست برای پیروزی خود جشنها بگیرد، با سخنان این بانو چنان پست شد که چاره ای ندید جز اینکه قتل حسین را از خود دفع کند و به ابن زیاد نسبت دهد و در مجلس به صراحت گفت: "خدا لعنت کند پسر مرجانه را، من به قتل حسین راضی نبودم. ابن زیاد عجله کرد و او را به قتل رسانید!"
آری عمق سخنان زینب کبری تا اندازه ای بود که شاید بتوان روح و کالبد امروزین واقعه عظیم عاشورا را برگرفته از روح متعالی سخنان این بانوی فرزانه دانست و در این بیانات شیوا جستجو کرد.
عصر عاشورا در واقع آغازگر عاشورای دیگری است که حاوی نکات و مفاهیم عاشورای حسینی است. عاشورایی که خالق آن زینب است و مسیر آن را این بانوی بزرگ به همراه امام سجاد تعیین می کند، کسانی که یادگاران حماسه خونین عاشورایند و این بار باید پیروزی خون بر شمشیر را در قالب جملاتی از اهداف حسین و یارانش بیان کنند.
و باید گفت کار زینبی دختر زهرای اطهر کم از حماسه حسینی دردانه علی مرتضی ندارد و به واقع زینب آغازگر حرکتی است که حسین از ابتدا برای تبیین این حرکت و اهداف آن گام در سرزمین کربلا نهاد و با نثار خون خود و اهل بیت و یارانش تخم نهال عزت و سربلندی را کاشت تا زینب با نطق های آتشینش آن را نهالی بارور سازد و سجاد این نهال را به درختی تنوند مبدل کند تا امروز همه حرکت های انقلابی در سایه این درخت عظیم بارور شوند و اوج گیرند.
زینب جغرافیای کربلا را گسترش داد
یکی از اساتید گروه تاریخ دانشگاه لرستان نیز در این رابطه به خبرنگار مهر در خرم آباد گفت: امام حسین (ع) هر چند به لحاظ فیزیکی به عنوان یک انسان از صحنه حیات محو شد ولی دیدگاه و فلسفه قیام او ماند و ماندگار شد.
دکتر روح الله بهرامی با تاکید بر اینکه حسین واقعی فلسفه و دیدگاه او بود نه جسم و کالبد، بیان داشت: آنچه روح و جوهره نهضت امام حسین (ع) بود فکر و فلسفه و هدف این نهضت بزرگ بود که این تفکر و دیدگاه حاملانی نیز داشت.
وی با اشاره به اینکه حاملان پیام نهضت حسینی نیز به موازات این فکر تاثیر زیادی در بقای این نهضت داشتند، یادآور شد: زینب نخستین زن آزاده ای بود که رسالت عاشورا و اهداف امام حسین (ع) را حمل کرد و در کوچه و بازار کوفه و در مسیر حرکت کاروان اسرا به گوش مردم رساند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: زینب با خطبه های آتشین و نکته سنجی های خود به گونه ای که پریشانی در سخنانش راه نداشت همه عقل ها را مبهوت و گناهکاران را رسوا کرد.
بهرامی با بیان اینکه زینب ملاک و نمونه یک زن شجاع است، افزود: خطبه های این بانوی گرامی در مقابل عبیدالله ابن زیاد و یزید جزء جزء فجایع بنی امیه در عاشورا را بیان کرد و در شناساندن قیام حسینی تاثیری شگرف داشت.
وی زینب را اسطوره جاودانه زن مسلمان بافضیلت و منطق خواند و یادآور شد: اگر زینب حامل میراث و انتقال دهنده تحولات و اهداف نهضت نبود شاید بخشی از آن هدف اصلی قیام حسینی به تحقق نمی رسید.
استاد گروه تاریخ دانشگاه لرستان با تاکید بر اینکه زینب جغرافیای کربلا را گسترش داد و مصائب عاشورا را آشکار کرد، بیان داشت: زینب بود که کربلا را از کربلا بیرون آورد و شهر به شهر و در طول مسیر کاروان و در بارگاه شام به همگان معرفی کرد.
نظر شما