يكي از جانبازاني كه در دوران جنگ تحميلي يك دست و چشم خود را از دست داده و امروز به خاطر گرفتن يك پروتز ساده روزهاست كه بين اداره جانبازان تهران ويكي از مركزارتزو پروتز در حال تردد است، به خبرنگار اجتماعي خبرگزاري مهر مي گويد: تا حالا سكوت كرديم كه برخي نابخردان و دشمنان داخلي و خارجي نگويند، ايثارگران جامعه معترض هستند ولي متاسفانه برخي مسئوولان ما را فراموش كردند و ديگر حرف ها و گلايه هاي ما براي آنها ارزشي ندارد .
وي مي افزايد: مطالبي كه در مورد مشكلات و نيازهاي جانبازان در مطبوعات درج مي شود فقط بخش بسيار كوچكي از اين مسايل است زيرا مشكلات و كاستي ها بسيار بيشتر از اين حرف ها است و براي رفع آن هم هر گز از كسي انتظار نداريم ، زيرا به خاطر ارزش ها و اعتقادات و حفظ دين و ناموس مان به جنگ رفته و افتخار جانبازي را كسب كرديم اما بهتر است اينگونه رفتارها ابزاري براي فراموشي ما قرار نگيرد..
اين جانبازجنگ تحميلي با اشاره به اينكه افراد قطع عضو شده در زمينه دريافت خدمات ارتز پروتز با مشكلات عديده اي مواجه هستند، اظهار مي دارد: ارايه اعضا و جوارح مصنوعي بدن به جانبازان مطابق نياز آنها نبوده و به خاطر محدوديت هاي ايجاد شده از سوي بنياد جانبازان آنها بايد از يكسري امكانات بي كيفيت و نامناسب استفاده كنند.
موحد يكي ديگر از جانبازان قطع عضوي در اين باره مي گويد: بر اساس ضوابط بنياد جانبازان اعضاي مصنوعي بدن هر هشت سال يك بار بايد تعويض شود در حاليكه قطعات يدكي يك تانك هم اينقدر عمر نمي كند و يا اينكه به ما مي گويند "اگر عضو مصنوعي تان مفقود شود و يا در اثر حادثه اي بشكند خود تان بايد بخشي از هزينه قطعه جديد را بپردازيد".
وي مي افزايد: به طور مثال " سيلكون" اغلب بچه هاي جانباز ( وسيله اي كه جانبازان قطع پا از زير زانو براي نصب پاي مصنوعي بايد از آن استفاده كنند ) خراب يا پاره شده و بارها به سازمان جانبازان براي دريافت آن مراجعه كردند ولي متاسفانه اعلام مي كنند كه تمام شده است و در انبار موجود نيست ، حال اين جانباز بايد آنقدر درد و مشكل رفت و آمد به مراكز مختلف را تحمل كند تا بتواند يك دست از اين وسيله بي ارزش را دريافت كنند.
به گفته وي از آنجا كه در بازار آزاد بسياري از قطعات مورد نياز جانبازان وجود ندارد جانبازان بايد روزهاي متمادي به بنياد مراجعه كنند تا در صورت داشتن يكسري امتيازات موفق به دريافت پروتز مورد نياز شان شوند.
يكي ديگر از جانبازان كه از شهرستان براي دريافت قطعي به تهران آمده و چند روزي است كه در يكي از مسافرخانه ها ي تهران به سر مي برد و چندين بار بين سازمان جانبازان و مركز اروتز پروتز كوثر رفت و آمد مي كند، در اين باره مي گويد: زماني كه مي خواستيم برويم جنگ و از ميهن و دين و ناموس مان دفاع كنيم كسي به ما نگفت كه مدرك ات چيست و يا اينكه ورزشكاري ، مدير اداره يا فلان مسئولي ، ولي امروز براي گرفتن يك قطعه با كيفيت بهتر بايد داراي شرايط و امتيازاتي از جمله مدرك تحصيلي ليسانس و غيره باشم تا موفق به دريافت قطعه مورد نيازم شوم.
وي تصريح مي كند: يكي از دوستان بنده در تشرف به كربلاي معلي سيلكون اش گم شد پس از بازگشت به ايران و مراجعه به سازمان جانبازان براي دريافت قطعه مذكور به او گفتند كه چون در حفظ پروتز مذكور كوتاهي كردي بايد بخشي از هزينه آنرا خودت بپردازي .
جانباز ديگري كه در مقابل يكي از مراكز ارتز پروتز ايستاده ، خشمگينانه مي گويد: يك جوراب حوله اي براي زير پروتز ام مي خواهم پس از روزها دوندگي و مراجعت به بنياد جانبازان توانستم نامه آنرا بگيرم ولي وقتي به اين مركز مراجعه كردم مي گويند تمام شده، نداريم..يك نوع ديگر ان با كيفيت پايين تر است اگر مي خواهيد به شما بدهيم.
وي كه حاضر به معرفي نام خود نشد، مي افزايد: اگر خودم را معرفي كنم نه تنها اين مشكلم حل نمي شود بلكه مشكلات ديگري نيز پيدا مي كنم .
در همين رابطه به سراغ مسئول يكي از مراكز ارتز پروتز رفته و با انعكاس مشكلات و مسايل جانبازان خواستار پاسخگويي ايشان در مورد مسايل جانبازان شديم، وي هم در مقابل خواستار عدم ذكر نامش شد و اظهار داشت: تعداد متقاضيان زياد و تجهيزات و بودجه در زمينه ارتزو پروتز محدود است و البته تغيير مديريت ها و مديريت ضعيف در اين بخش نيز مشكلات زيادي ايجاد كرده است.
وي با قبول تمام مشكلا ت و مسايل مطروحه از سوي جانبازان مي گويد: جانبازان حق دارند زيرا زمانبندي براي دريافت پروتز ها وبرخورد سليقه اي با ضوابط و آيين نامه ها غير عادلانه است ، به طور مثال جانبازي كه يك قطعه را گم كرده براي دريافت مجدد بايد 30 تا 40 درصد هزينه را خودش بپردازد.
به گفته وي بسياري از شركت ها كه سال گذشته در مناقصه سازمان جانبازان براي عرضه تجهيزات و پروتز ها شركت كردند ،قطعات بي كيفيت و غير استاندارد وارد بازار كرده و براي جانبازان مشكلات عديده اي بوجود اوردند كه البته اخيرا بنياد متوجه كار اشتباه خود شد و قرارداد ها را لغو كرد.
او با تاييد گفته هاي جانبازان در مورد امتياز بندي و و سهميه بندي هاي صورت گرفته از سوي سازمان جانبازان جهت تحويل يكسري از پروتز ها اظهار مي دارد: به طور مثال 200 مفصل هيدروليك وارد شده در حاليكه دو هزار درخواست كننده وجود دارد ، درنتيجه بايد اولويت بندي هايي شود تا اين تعداد محدود به افراد نيازمند و كساني داده شود كه نوع فعاليت و محيط كاري و زندگي شان متناسب با اين نوع از قطعات است.
به گفته وي بر اساس بخشنامه سازمان امور جانبازان جايگاه افراد در جامعه، شغل افراد ، نوع مدرك تحصيلي، ورزشكار بودن و برخي موارد ديگر از جمله اين امتيازات است .
او مي افزايد: اين صحبت ها دليل بر توجيه عملكرد سازمان جانبازان در رابطه با جانبازان نيست زيرا در بسياري از موارد مراكز ارتز و پروتز با كمبود تجهيزات مواجه اند زيرا مسئوليت خريد يا واردات اين تجهيزات با بنياد است ، بسياري از جانبازان نامه دريافت مي كنند ولي ما قطعه مذكور را نداريم.
به گفته وي 80 درصد اقلام مورد استفاده جانبازان از خارج وارد مي شود و آخرين خريد تجهيزات مورد استفاده جانبازان به سال هاي 79 و 80 بر مي گردد.
نظر شما