تمایزهای صدق و معنا در فلسفه ذهن

نظریه­های ص که بر اساس نظریه­های صدق ساخته می­شوند از سوی الفرد تارسکی و برای "زبان­های صوری" از نوعی که به­وسیله منطق‌دانان به کار می­روند ابداع شده­اند. اگر منطق یا برنامه­نویسی رایانه­ای را مطالعه کرده باشید با نمونه­هایی از زبان­های صوری روبرو شده­اید. یک نظریۀ ص از طریق مجموعه­های مشخصی از قواعد "جملۀ ص" ای برای هر جمله در این زبان تولید می­کند. جمله­های ص این شکل را دارا هستند.

(ص) جملۀ ج صادق است اگر و فقط اگر ش

که در اینجا ج توصیفی از جمله بیان شده است (یا ج توصیفی که از جمله­ای است که ممکن است بیان شود) و ش بیان کنندۀ شرایط صدق آن جمله است.

شما ممکن است فکر کنید چنین رویه­ای ممکن است به صورت نومیدکننده­ای خام و ناپخته باشد.

به جملات ذیل توجه کنید:

سهراب در حال دویدن است

پسر رستم در حال دویدن است

"سهراب" و "پدر رستم" به امر واحدی دلالت می کنند و بنابراین این جملات شرایط صدق واحدی را دارا هستند. با این همه، این دو جمله معنای واحدی را واجد نیستند. بنابراین چگونه ما می­توانستیم امید داشته باشیم نظریه­ای را به کار ببریم که هنگامی­که ما معانی آن بیان­ها را تأویل می کنیم - یعنی می­فهمیم- آن نظریه بر شرایط صدق برای آشکار کردن آن­چه انجام می­دهیم تأکید می­کند.

با این همه زمانی که ما تصریح می­کنیم نظریۀ صدق شرایط صدق را به صورت مدونی برای هر جمله در زبان برقرار می­کند شکاف میان آن چه در ابتدا به­عنوان معنای جمله قلمداد می­شود و شرایطی که ذیل آن به آن جمله صادق است بسیار باریک است. زبان­های طبیعی شامل تعداد نامحدودی جملات هستند ولی نظریه­های صدق محدود هستند.

در نتیجه یک نظریۀ صدق باید ساختار ترکیبی زبان را به کار برد. جملات از مؤلفه­ها – واژه­هایی - به وجود می­آیند که این واژه­ها در جملات دیگر هم بروز و نمود دارند. شرایط صدق (یا معانی) جملات به این مؤلفه­ها و آرایش آن­ها وابسته هستند. اگر امکان داشت که نظریه­ای صدق از نوع مورد نظر تارسکی را برای یک زبان طبیعی ارائه کنیم (نظریه­ای بزرگ)، جملات ص که با آن­ها نظریه ارائه می­شوند باید منعکس­کنندۀ احکام گویندۀ یک زبان در مورد معنا باشند یا لااقل بدان­ها شبیه باشند.

این تذکرات رمزی هنگامی­ه به مثال­ایی از جملات ص نگاه می­نیم باید آشکارتر شوند. ما باید کشف کنیم که جملات ص - جملاتی که شرایط صدق را تعیّن می­بخشد- برای دو جمله "سهراب در حال دویدن است" و "پسر رستم در حال دویدن است" متفاوت هستند. درس ما این است که : یک نظریۀص قراتر از صرف تداعی جملات و شرایط صدق عمل می­ند؛ این [نظریه] این کار را به روشی انجام می­هد که تمیز و تمایزی برای جملاتی که در معنا متفاوتند ولی ذیل شرایط مشابهی صادق یا کاذبند به وجود آورد. این نتیجه از طریق این ضرورت که نظریه­های ص شامل مجموعۀ محدود و مشخصی از قواعدند تضمین می­شود.