به گزارش خبرنگار مهر، یعقوبی در ابتدا با اشاره به دولت به عنوان یکی از موانع ایجاد تئاتر خصوصی اظهار داشت: در جامعه هنرمندان یک بدبینی ذاتی به تصمیم‌های دولتی وجود دارد و این ناشی از دولتی شدن تئاتر برای نظارت بیشتر دولت بر تئاتر است. حال این سئوال پیش می‌آید که چه نیاز و مشکلی پیش آمده که دولت نیاز تئاتر خصوصی را احساس می‌کند.
وی ادامه داد: اگر تئاتر خصوصی ایجاد شود باید تصمیم‌گیری بر عهده هنرمند باشد که البته از چارچوب قوانین نیز عدول نکند و در عین حال امنیت شغلی نیز داشته باشد. به نظر می‌رسد هر بار که تئاتر از پول دولت استفاده می‌کند این پول دولتی است. در حالی که معتقدم این پول برای هنرمندان است و در ذات خود حرکتی خصوصی است.
این کارگردان تئاتر خاطرنشان کرد: متأسفانه اجازه داده نشده اجراهای حرفه‌ای و مداوم در تئاتر وجود داشته باشد. هیچ ملاکی در کشور برای اجرای نمایش‌ها وجود ندارد و تئاتر دولتی و تصمیم‌گیری دولتی است. در قانون حرفی از تئاتر زده نشده و در قانون شغلی به عنوان تئاتر نداریم. اگر قرار باشد ما گروه تشکیل بدهیم با خواسته‌هایی روبرو هستیم که باید رفع شوند.
یعقوبی افزود: گروههای خصوصی نیز نیازمند حمایت دولت هستند. ساده‌ترین کار این است که سالنی مناسب در اختیار چند گروه داوطلب گذاشته شود و حمایت‌های لازم برای اجرا در تهران و شهرستان‌ها از گروهها وجود داشته باشد و نباید فرقی میان یک گروه تهرانی و شهرستانی گذاشته شود.
وی تصریح کرد: اگر حمایت لازم از تئاتر خصوصی وجود نداشته باشد و گروه تشکیل نشود، تئاتر خصوصی باعث نابودی تئاتر می‌شود. باید مکان و زمان مناسب در اختیار گروهها گذاشته شود. نیاز است آئین‌نامه و لایحه‌ای به مجلس ارائه شود تا در آن تئاتر به عنوان یک شغل تعریف شود.
نجم نیز در ادامه این میزگرد گفت: حمایت مالی دولت از تئاتر خصوصی وابستگی نیست. حمایت از برخی تئاتر توسط عوام انجام می‌شود نظیر تعزیه و گونه‌های نمایشی اینچنین و برخی تئاتر نیز توسط خواص حمایت می‌شوند. باید فاصله میان تئاتر و جامعه برداشته شود و مظلومیت فرهنگی تئاتر که تئاتر را آسیب‌پذیر کرده از بین برود.
وی افزود: تئاتر در طول تاریخ آسیب دیده و متأسفانه به دلیل نبود حمایت لازم از طرف دولت‌ها به دست عوام افتاد. عوام هم سواد لازم را برای ثبت و ضبط آنچه وجود داشت نداشتند و در دوران‌های مختلف بدون هیچ پیشینه‌ای حرکت‌ها از نو انجام شد. متأسفانه پیشینه تئاتر سنتی ما به دلیل فقدان ثبت و ضبط آن فراموش شده و آنچه از تئاتر مانده نمایش‌هایی تکنفره و ارزان است.
این مدرس تئاتر اظهار داشت: تئاتر ما در نقاط مختلف متوقف شده است. به عنوان مثال تعزیه روند رو به رشد خود را طی نکرد و امروز همانگونه که در زمان قاجار اجرا می‌شد، اجرا می‌شود. از این رو جوانان ما با تعزیه ارتباط برقرار نمی‌کنند. باید هدف ما از تئاتر خصوصی، معنای تئاتر خصوصی و غیر دولتی بودن آن مشخص شود.
نظر شما