به گزارش خبرنگارمهر، دویست و سی و چهارمین نشست هفته کانون ادبیات ایران به نقد وبررسی رمان "مرگ خوش"نوشته آلبرکامو اختصاص داشت. عنایت سمیعی یکی از منتقدان حاضر در این جلسه بود در ارتباط اندیشه‌های کامو سخن گفت که به صورتی خام در این رمان مستتر شده است.
وی با بیان اینکه ادامه این تاملات را می‌توان در کتاب دیگر که "عصیان" نام دارد و همزمان با "مرگ خوش" منتشر شده است می‌توان دید گفت: "مرگ خوش" رمان نیست بلکه خاطره نویسی های کامو است که به لحاظ ارگانیک ارتباطی بین اجزای داستان وجود ندارد وبه سادگی می‌توان بخشهایی از این کتاب را بدون خلل وارد کردن به اصل داستان حذف کرد.
وی ادامه داد: این رمان 17سال پس ازمرگ کامو به چاپ رسید و درعجبم چرا رمانی که کامو حتی در زمان حیاتش مخالف انتشارآن بود بعد ازمرگش ترجمه و چاپ شد.
فرزانه کرمپورداستان نویس ومنتقد به سرگردانی نویسنده در"مرگ خوش" اشاره و تاکید کرد: این رمان نه تنها نویسنده را سرگردان نشان می‌دهد بلکه خوانندگانش را نیز دچار سرگردانی کرده است.
این منتقد معتقد است کدهای هدایت کننده دراین رمان به هم ریخته است و تضاد موجود درآن خواننده را دچار فهمی ناقص از شخصیتهای داستانی می‌کند.
در پایان این نشست احسان لامع مترجم "مرگ خوش" در مورد پیچیدگیهای ترجمه این رمان گفت: در برخی از قسمتهای این رمان جملاتی طولانی وجود دارند که نمی‌توان آنها را کوتاه کرد و یا درکنار هم قرار داد به این علت که جمله‌بندی کتاب به هم می‌ریخت. طولانی شدن برخی جملات هم به همین دلیل در ترجمه اثر موجودیت یافته است.
نظر شما