صفرعلی رایج در گفتگو با خبرنگار مهر در گرگان افزود: ورزشها و بازیهای بومی و محلی گنجینه هایی از فرهنگ و هویت به شمار می آیند که اگر حرکت جدی در این مسیر انجام ندهیم این مزیت را از دست می دهیم.
وی اظهار داشت: بیشتر رشته های بومی و محلی شناسایی شده در استان دارای قدمت و پیشینه تاریخی است که ذکر خنجر ترکمن، کشتی آلیش، چوپاسواری از آن جمله است.
وی خاطرنشان کرد: متاسفانه به این رشته های بومی و محلی آنگونه که باید توجه نمی شود و گسترش ورزشهایی جدید با هیجانات زیاد مانند فوتبال موجب کمرنگ شدن رشته های بومی شده است.
به گفته رایج، از سوی دیگر متولیان امر بیشتر از رشته های مدال آور و قهرمان پرور حمایت می کنند و اسپانسر و بخش خصوصی نیز کمتر راغب می شوند تا بر روی ورزشهای بومی و محلی سرمایه گذاری کنند.
رئیس هیئت ورزشهای روستایی و عشایری گلستان بیان داشت: ساماندهی امری ضروری برای رونق دوباره ورزشهای بومی و محلی است و امروز می بینیم که با ساماندهی ورزش کبدی و آلییش این رشته ها در جهان نیز مطرح هستند.
به تاکید وی، برنامه ریزی و داشتن صبر و حوصله از مهمترین نیازها برای احیای دوباره ورزشهای سنتی و بومی است و به دلیل اینکه ورزشهای بومی و محلی در قالب مدون و قانونمند اجرا نمی شود، باید در این زمینه نیز برنامه ریزی شود.
وی یادآور شد: به عنوان نمونه داوریهای ورزشهای سنتی و بومی کدخدامنشی است و قانون خاصی در این زمینه وجود ندارد، در حالیکه باید این رشته ها و قوانین آن نظام مند شوند.
رایج افزود: نگاهی به استقبال از رشته های بومی و محلی نشان می دهد که بیشتر کسانیکه برای دیدن این ورزشها به سالنهای ورزشی مراجعه می کنند، افراد کهنسال و بزرگسال هستند و باید برای گسترش این رشته ها بین نسل جدید و جوانان نیز برنامه ریزی شود.
وی توجه مسئولان را برای بازیابی رونق دوباره رشته های بومی و محلی امری ضروری دانست و خاطرنشان کرد: گاهی اوقات با توجه اندک نیز می توان این رشته ها را ارتقاء داد.
15 هزار ورزشکار سازمان یافته در رشته های ورزشی بومی و محلی در گلستان فعالیت دارند.
نظر شما