گردباد
لحظه اي از گام هاي بلند تو بود
هنگام كه مي رفتي
تا تنپوش سپيده دمان را
بر تن كني
و سالها ،
در گذر از نام بزرگ تو
ثانيه ها را
سلام مي گفتند .
چندان به بوي سپيده دمان آغشته بودي
كه بي حضورت
خروسان
آوازهاي روشن بيداري
نمي خواندند
بي تو !
بغضي سنگين
در سينه آسمان
نشسته است.
نظر شما