به گزارش خبرگزاری مهر، گم شدن انسانها در میان بیابان و چرخیدن های بی سرانجام در مسیری تکراری باعث شده تا دانشمندان بر روی چگونگی راهیابی جاندارانی که در بیابانها ساکن هستند مطالعه کنند. نتیجه این تحقیقات نشان می دهد مورچه های بیابانی با ترکیب رایحه های محلی و علائم تصویری قادر به استفاده از سیستمی مکانیاب برای یافتن مسیر خود هستند.
دانشمندان تاکنون بر این باور بودند که مورچه های بیابانی که محل سکونت خود را در حفره های نمکی در بیابانهای تونس بنا می کند حشره ای با توانایی کم بینایی هستند. با این حال محققان موسسه مکس پلانک با استفاده از کروماتوگرافی گازی دریافتند که این جانداران بیابانی از توانایی تشخیص نشانه های عطری خاصی برخوردارند که می تواند مورچه ها را در یافتن مسیر بازگشت به منزلگاه خود حمایت کند.
پس از شناسایی برخی از رایحه های محلی که به عنوان علامت نشانه مورد استفاده این حشرات قرار می گیرند، دانشمندان مورچه ها را نسبت به تشخیص این رایحه ها در موقعیتهای مختلف آموزش دادند. مورچه ها آموختند که ورودی لانه خود را با استفاده از یک تک رایحه شناسایی کنند و توانایی شناسایی این رایحه را نسبت به دیگر رایحه ها داشته باشند. این مورچه ها توانستند این رایحه را از 4 بوی متفاوت تشخیص دهند.
از گذشته باور بر این بوده است که مورچه ها با استفاده از ردیابی فرومونهای یکدیگر مسیر خود را می یابند اما مورچه های بیابانی به دلیل اینکه در مسافتی بیشتر از 100 متر و در فضایی با حرارت بالا حرکت می کنند توانایی استفاده از فرومونها را از دست خواهند داد. و همین امر می تواند دلیلی بر توانایی طبیعی استفاده از علائم بویایی و محلی در این حشرات باشد.
بر اساس گزارش ساینس دیلی، دانشمندان که امید دارند اطلاعات بیشتری در رابطه با نشانه های طبیعی بصری و تعامل آن با اطلاعات بویایی بیابند معتقدند مورچه های بیابانی علاوه بر اینکه به حرکت در مسیر و یادگیری علائم تصویری و نشانه های طبیعی ادامه می دهند می توانند اطلاعاتی را در رابطه با علائم بویایی نیز جمع آوری کرده و به خاطر بسپارند.
نظر شما