لادن نیکنام نویسنده و منتقد ادبی در گفتگو با خبرنگار مهر، بهترین آثار ادبی منتشر شده در سال 87 را به این شرح اعلام کرد:
ادبیات پلیسی:"دیوانه ای در شهر" نوشته ژرژ سیمنون با ترجمه رامین آذر بهرام. ویژگی روانشناسی این اثر در کنار کنش جنایی، پیش برنده خط روایت است و هرچند که به قدرت "دیو باید بمیرد" نوشته بلیک نیست اما به نظر میرسد نویسنده موفق شده برش روانشناسانه را با کنش لازم برای داستان چفت کند.
طنز: داستان "آنجا که پنچر گیریها تمام می شود" نوشته حامد حبیبی. در این مجموعه مخاطب میتواند ضمن مشاهده نگاه واقع گرایانه راوی تکرار شونده، برشهای طنزآمیز را در میان داستان به خوبی ببیند.
اثر ادبی روانکاوانه: کتاب "پری فراموشی" نوشته فرشته احمدی. به دلیل اینکه راوی داستان به معنای دقیق کلمه مدام در حال ارائه برشهای دقیق و موشکافانه و اثرگذار از زن معاصر ایرانی در بستر خانواده و اجتماع است.
مذهبی: کتاب "دا" نوشته زهرا سید حسینی در این ژانر اثر برجسته ایست چرا که هم برشهای اعتقادی خوبی در آن دارد و تاثیرگذار است و هم از منظر تصویر واقع گرایانه از جنگ و تاریخ یک ملت را ارایه میدهد. زمانیکه این کتاب را خواندم لذت فراوانی بردم و فکر میکنم جای آن در میان ادبیات خالی بود.
ادبیات دفاع مقدس: در این ژانر هم "دا" را انتخاب می کنم. آنقدر این کتاب روایت صادقانهای دارد که مخاطب را مجذوب میکند. من همیشه تصویرهایم از جنگ تکه تکه بود که بخشی از آن را از رادیو بخشی را از تلویزیون و بخشی را هم در هفته دفاع مقدس گرفته بودم ولی دا به نظر من در نوع خودش بی نظیر است و خیلی صادقانه حماسه یک ملت را توصیف میکند. بعد از خواندن این کتاب احساس کردم مدیونم و تا این لحظه دینم را ادا نکردهام که امیدوارم بتوانم ادا کنم.
ملو درام: کتاب "رازی در کوچهها" نوشته فریبا وفی کتاب قابل تاملی است. نویسنده در این اثر به سبک و سیاق ملودرام با راوی اول شخص از تجربیات نوستالوژیک خود سخن گفته است.
نظر شما