نسبت گرایش و علت در فلسفه ذهن

گرایش­ها به صورت خاص مستلزم ابرازشان چنان­که مناسب شرکای گرایشی متقابل باشند هستند. اگر نمک در آب حل می­شود آن­گاه حل بلور نمک، ابراز متقابلی از قابلیت حل شدن نمک و آب اطراف آن که نمک را حل می­کند به حساب می­آید. با این همه ، قابلیت گرایش یک کیفیت، ذاتی آن است و ابرازهای این قابلیت گرایش، به حضور شرکای گرایش متقابل مناسب بستگی دارند. یک قابلیت گرایش و قابلیت گرایش مشابه می­تواند خود را بسته به شرکای متقابلش به صورت متفاوتی ابراز کند. کاغذ تورنسل در اسید به رنگ صورتی در می­آید اما همین کاغذ در جای دیگر آبی می­شود.

یک مؤلفۀ دیگر باید اضافه شود تا این تصویر کامل گردد. گفته‌ایم که ابرازهای خاص گرایشهای بسیاری به حضور شرکای گرایشی متقابل مناسب دارند اما آن­ها هم­چنین به فقدان شرکای گرایشی که جلوی ابزارهای مورد بحث را می­گیرند متکی­اند. نمک در آب حل می­شود اما نه هنگامی­که یک عامل مانع حضور داشته باشد، تماس با آفتاب باعث سوختگی پوست می­شود اما اگر یک مانع فراروی نور خورشید باشد این اتفاق نمی­افتد.

این مدل گرایشی با تصور و نقدهای علّی خطی یا زنجیره­های تصور جهان که به­عنوان شبکۀ گرایشی جامع مطرح چیزی که مارتین آن را "شبکۀ قدرت" می­نامند- جایگزین می شود. مزیت این تصویر آن است که ما را قادر می­سازد تا سخن اشتباه علت­ها بر حس "شرایط زمینه" را جبران کند. به یک چوب کبریت هنگامی­که پس از تماس با سطحی زبر شعله­ور می شود توجه کنید. بر طبق عرف ما تماس را علت و شعله­ور شدن را معلول در نظر می­گیریم.

اما این چوب کبریت در غیاب اکسیژن شعله­ور نخواهد شد. اما آیا حضور اکسیژن بخشی از علت محسوب می­شود؟ حضور اکسیژن آشکارا بخشی از این پدیده محسوب می شود- محرک به حساب می آید- که ما آن را به­عنوان علت تعریف کرده­ایم. شاید حضور اکسیژن یک شرط "زمینه" است که برای آن­که علت معلول را به­وجود آورد بدان نیاز دارد.

این نوع نگاه به موضوع مستلزم آن است که ما میان علل و شرایط زمینه به نوعی که از جهت مابعدالطبیعی دل­بخواهی است تمایز قایل می­شویم. در مقابل اگر ما شعله­ور شدن چوب کبریت را به­عنوان ابراز متقابل شرکای گرایشی دوجانبه در نظر بگیریم که شامل سطحی است که بر آن کبریت تماس پیدا می­کند و هم­چنین شامل اکسیژن مجاور آن و عمل شیمیایی نوک چوب کبریت است می­توانیم ارزش مادی برای هریک از این مؤلفه­های دخیل قایل شویم.