نسبت شی‌ء و اجزای آن در فلسفه ذهن

تصور حاصل یک جهان است که از "لایه­های" اشیا و کیفیات تشکیل می­شود. ما ممکن است بگوییم که یک مجسمه یک شی­ء سطح بالاست و این اجزا که سازندۀ مجسمه­اند و شاید مجموعه­های مشخصی از این اجزا اشیای سطح پایین هستند. الان به نظر این امکان هست که نقش علوم خاص را تبیین کنیم . فیزیک علم اشیا در سطح بنیادین است. هر علم خاص - به طور مثال زیست­شناسی ، جوشناسی یا روان­شناسی - با حوزه­ای از اشیای سطح بالا پیوند دارند. بنابراین جهان از اشیا تشکیل نشده بلکه از سلسله­ای از اشیا در سطوح متمایز تشکیل شده است.

این تصور لایه لایه شده از واقعیت به صورت گسترده­ای مورد پذیرش قرار گرفته است. اما باور داریم که آن تصور اشتباه فهم شده است . نظر به سطوح سلسله­مراتب­های هستی­شناختی، به یک تصویر کژتاب از این­که اشیا چگونه وجود دارند و کثرت معماها و رازهای فلسفی منجر می­شود.

اجازه بدهید بدان مجسمه برگردیم. موافقت کرده­ایم که این مجسمه با مجموعۀ اجزایی که آن را به­وجود آورده­اند یکی نیست و هم­چنین حتی با مجموعه­ای از اجزا که به نحو خاصی نظم گرفته­اند یکی نیست. با این همه با این توافق ما در حال در نظر گرفتن "مجموعه" در یک معنای دقیق خاص هستیم. در این معنا، یک مجموعه هنگامی­که یک عضو ساده را از دست می­دهد از بین می­رود. هم­چنین هنگامی­که یک عضو با عضوی دیگر جایگزین می­شود یا عضوی جدید اضافه می­شود این مجموعه از بین می­رود. من این­گونه فرض می­گیرم که یک تصور ساده­تر از یک مجموعه را مورد توجه قرار می­دهیم. این تصور ساده تصوری است که هنگامی­که ما به یک مجموعۀ تمبر تأمل روا می­داریم و یا مجموعه­ای از کارت­های بیسبال یا نقاشی­ها را مورد توجه قرار می­دهیم به­کار می­گیریم. در این معنای ساده یک مجموعه می­تواند اعضایی را به دست آورد یا از دست دهد و با این همه همان مجموعه باقی بماند.

یک مجموعه که چند عضو می­تواند به دست آورد یا از دست دهد چقدر می­تواند تغییر کند و همان مجموعه باقی بماند؟ این ممکن است در بخشی از سر گزینش صورت گیرد.

هنگامی­که ما به این مجسمه به عنوان مجموعه­ای از اجزا در این معنای سازنده توجه نشان می­دهیم موجه­تر آن است که اذعان کنیم این مجسمه چیزی بیش از این مجموعه از اجزا که به صورت مناسبی نظم یافته­اند به حساب نمی­آید. با این همه این دیدگاه کاملاً درست نیست. به احتمال زیاد مجسمه­ها سازندۀ دست بشرند و از سوی موجودات هوشمندی که به دلایل خاص ساخته می­شوند ، یک مجموعۀ منظم مناسب از اجزا که "از آسمان افتاده باشد" یا با عملی اتفاقی از امواج بر سطح یک صخره به وجود آید یک مجسمه نخواهد بود- هر چند که شما آن را با یک مجسمه ممکن است اشتباه بگیرید- بنابراین یک مجسمه صرفاً یک مجموعه شکل گرفته مناسبی از اجزا نیست. برای ساختن یک مجسمه، یک مجموعه اجزا باید نوع درستی از پیشینه را دارا باشد. این پیشینه شامل موجودات مناسبی به علاوه حالات ذهنی انسان به شمار می­رود.

حال فرض کنید که ما این نکات را در تصویرمان واردکنیم. این بدان معناست که ما این مجموعه از اجزا را که در نظر می­گیریم (در این معنای ساده از مجموعه) و آن را بدان تصویر اضافه کنیم، صرفاً روابط موجود میان آن­ها را در نظر نمی­گیریم بلکه روابطی را که آن­ها با دیگر اجزا به وجود می­آورند در نظر می­گیریم و این­ها خودشان اعضای مجموعه­های اجزا به حساب می آیند. این روابط در واقع پیچیده خواهند بود و آن­ها احتمالاً فراتر از هرچیزی که در دسترس ذهن انسانی مشخص است می­رود . علاوه بر این انتخاب کاربرد "مجموعه" و "نظم مناسب" در یک معنای ساده این احتمالات برای متغیر بی­نهایت است.