به گزارش خبرگزاری مهر، این نانو ذرات برای کاربرد در سیستمهای میکروسیالاتی، نسبت به نانوذرات پلیمری یا نانوذرات شیشه ای سیلیکاتی، در مقابل نوسانات دمایی و محیطهای نامناسب شیمیایی پایداری بیشتری را از خود نشان می دهند.
همچنین دامنه کاربرد این نانوذرات قابلیت توسعه به کاربردهای نوری، الکترونیک و زیست پزشکی را نیز دارا است و به طور کلی، نانوذرات با توجه به بالا بودن نسبت سطح به حجم، حاملهای بالقوه و بسیار قابل توجهی برای آنتی بیوتیکها، داروها یا مواد شیمیایی مورداستفاده در آزمایشهای تشخیصی، دارو رسانی هدفمند و یا برای کاتالیز کردن واکنشهای شیمیایی است.
نانوذرات زمانی که در معرض دماهای بالا، برخی مواد شیمیایی یا حتی آب یون زدایی شده قرار می گیرند، متلاشی شده و یا به یکدیگر می پیوندند بنابراین کاربردهای آنها محدود می شود. با استفاده از شیشه بوروسیلیکاتی (پیرکس) به جای شیشه سیلیکاتی یا پلیمرها، می توان به این محدودیتها غلبه کرد اما ساخت این نانوذرات به علت ناپایداری مواد اولیه اکسید بور، تاکنون ممکن نبوده است.
گروهی از پژوهشگران EPFL، روش جدیدی برای ساخت و تعیین مشخصات نانوذرات شیشه بوروسیلیکاتی توسعه داده اند. علاوه بر کاربردهای زیست پزشکی، نانوذرات جدید می توانند در تولید افزاره های باندگپ نوری با کنتراست نوری بالا، عوامل کنتراست برای میکروسکوپ مافوق صوت یا فیلتراسیون شیمیایی توسط غشاء‌ها نیز دارای کاربرد باشند.
این محققان نتایج خود را در مجله Nature Nanotechnology منتشر کرده اند.
نظر شما