روایت سالن سینمایی که عرق شرم بر پیشانی یزدیها نشاند

به گزارش خبرنگار مهر در یزد، این روزها فیلمهای خوب کارگردانان توانای ایرانی نظیر "اخراجی های 2"، "سوپر استار" و ... در سینماهای سراسر کشور اکران می شود و در این رهگذر سینماها از رونق بسیار خوبی بهره مند شده اند.

تردد در سینماهای سراسر کشور افزایش حداقل شش تا 10 برابری یافته و فروش دو میلیاردی "اخراجی های 2" صحه ای بر این آمار است اما آیا اینکه در سالنهای سینماهای کشورمان تا چه حد به تماشاچیان و حضور آنها در سالن سینما اهمیت داده می شود، خود جای بسی بحث و گفتگو دارد.

البته در این گزارش قرار نیست همچون نقدهای گذشته به نقد فیلم،‌ کمبود سالنهای سینما، مندرس بودن صندلیها، غیراستاندارد بودن صدا و تصویر و مواردی از این دست پرداخته شود هرچند که به زعم بسیاری از کارشناسان درصد بسیار بالایی از سینماهای کشور از این موارد رنج می برند.

در این گزارش وضعیت سالن سینما و اهمیتی که در این رهگذر مسئولان به تماشاچیان و به عکس تماشاچیان به مسئولان در این اماکن فرهنگی به ویژه در شهرستان یزد داده می شود، پرداخته خواهد شد.

برای آغاز این مطلب گزارش را عینا از زبان خبرنگار مهر که در تاریخ 24 فروردین ماه، تماشاچی آخرین سانس فیلم "اخراجی های 2" در سالن سینما ایران خیابان کاشانی یزد بوده است،‌ نقل می کنیم:

" فیلم اخراجی های 1 را در یکی از سینماهای کرج به اتفاق جمعی از دوستان تماشا کردم و پس از شنیدن اکران سری دوم این فیلم هر روز برای رفتن به سینما برنامه ریزی کردم اما فرصتی برای تماشای فیلم دست نداد. با پایان یافتن تعطیلات نوروز دیگر در همه جا از محل کار گرفته تا صف اتوبوس و بقالی و .... تعریف و تمجیدها بود که از این فیلم بر زبانها جاری بود.

دیگر درنگ جایز نبود و بلاخره یک شب با اعضای خانواده تصمیم به تماشای این فیلم در یکی از سینماهای شهرمان گرفتیم. از قضا عصر ‌آن روز یکی از دوستان به همراه خانواده از کرج مهمان ما شد، داشتیم کم کم قید سینما رفتن را می زدیم که مهمانان با مطلع شدن از این موضوع بسیار استقبال کردند و برایشان جالب بود که آنها نیز خیلی وقت بوده که می خواستند این فیلم را تماشا کنند اما به دلیل ازدحام بیش از حد سینماهای کرج موفق به تماشای اخراجی ها نشدند.

در آخرین سکانس شب 24 فروردین سینما ایران خیابان کاشانی یزد که به قول تهرانیها یکی از خیابانهای با کلاس یزد است رفتیم تا به مهمانان کرجی نشان دهیم سینما یعنی این. فکر نکنید فقط در تهران و کرج سینمای با کلاس وجود دارد.

بالاخره پس از دریافت بلیت و انتظار برای فرا رسیدن زمان اکران، نوبت ورود آخرین گروه شد. هنوز جمعیت سانس قبلی به طور کامل از سالن خارج نشده بودند که درهای ورودی باز و از تماشاچیان برای ورود به سالن دعوت شد.

با سری افراشته و خوشحال از اینکه مهمانان خود را به سینما آورده ایم وارد سالن شدیم که ای کاش نمی شدیم. با ورود به سالن با صحنه ای مواجه شدیم که هر کدام به یکدیگر نگاه می کردیم و واقعا مات و متحیر از این صحنه ماندیم که وارد شویم یا از همین جا برگردیم.

زیر صندلیها،‌ فاصله بین صندلیها و هر نقطه خالی از صندلی که در آن سالن مشاهده می شد انگار با پوست تخمه و پسته، قوطی های نوشابه و آب میوه، پوست پفک و چیپس در رنگها و مارکهای مختلف فرش شده بود.

سالن مملو از زباله بود و هرچه جلوتر می رفتیم برای اینکه جای تمیزتری برای نشستن پیدا کنیم وضع خرابتر می شد و آبروی ما در مقابل مهمانانمان بیشتر می رفت.

با شرمساری بسیار بلاخره در گوشه ای نشستیم و با پا به طوری که مهمانان متوجه نشوند زباله ها را به سمت صندلیهای پشتی هدایت کردیم تا بلکه حداقل زیر پای آنها کمی تمیزتر باشد.

همه روی صندلی نشستیم و 20 دقیقه ای پیامهای بازرگانی و تبلیغ فیلمهای جدید اکران شده را دیدیم. هنوز مردم در حال تردد بودند و فیلم به طور رسمی آغاز نشده بود. سالن هم هنوز کاملا تاریک نبود. غرق در افکار خود بودم که چگونه با نوشتن خبری بر وضعیت این سینما تاثیرگذاری رسانه ای داشته باشیم که ناگهان دختر هشت ساله مهمان ما جفت پا به روی صندلی پرید. مادرش نیز هیجان زده تر از او با همسرش صحبت می کرد و با دست چیزی را به هم نشان می دادند.

طاقت نیاوردم و علت را جویا شدم. صحنه ای که به هم نشان می دادند را به من نیز نشان دادند. دو سوسک پروار مشکی رنگ در کنار دیوار سینما رژه می رفتند و گاهی نیز به سمت صندلی ها نزدیک شده و در لابه‌لای پوست تخمه ها مانور می دادند. دیگر حریف بچه نمی شدیم که در سالن بنشیند البته ناگفته نماند که هیچ یک از خانمهای ردیف ما احساس آرامش نمی کردند تا اینکه یکی از آقایان به هر طریقی بود ضربه های مهلکی بر سر این حشرات موذی فرود آورد و آنها را از خان نعمت گسترده در کف سالن سینما محروم کرد.

چراغها خاموش شد و دیگر همه مشغول تماشای فیلم بودند. جالب بود که حتی مردمی که از زمان ورود به سالن سینما از این همه زباله در این مکان ابراز ناراحتی می کردند، پوست تخمه و تنقلات خود را به روی زمین می ریختند.

با اعتراض به یکی از آنها در جواب اینگونه عنوان کرد که "این همه آشغال اینجاست. 200 گرم پوست تخمه ما هم روش".

به هر حال این بود ماجرای سینما رفتن ما و داغی که بر دست گذاشتیم تا جایی که خودمان هنوز نرفته ایم، مهمان همراه نکنیم."

خبرنگار مهر فردای آن روز ضمن تماس با این سینما، موفق به مصاحبه با مسئول آن نشد زیرا ایشان در تهران ساکن هستند و تصدی گری سالن سینما را به اشخاص دیگری واگذار کرده اند.

در نتیجه، ضمن برقراری ارتباط با یکی از کارشناسان سینماهای شهرستان یزد موضوع با وی درمیان گذاشته شد اما این کارشناس از نظارت دائمی اداره ارشاد شهرستان یزد بر روی سالنهای سینما به ویژه در بحث بهداشت و نظافت آن خبر داد.

علی سعیدی در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: سالنهای سینمای شهرستان یزد به طور مستمر توسط مجامع امور صنفی، اداره اماکن و اداره ارشاد بازدید می شود و تاکنون گزارشی از آنچه عنوان شد، نشده است.

وی افزود: مسئولان سینماهای یزد حتی سالنها را در سانسهای پایانی شستشو می دهند و تنها به جارو کردن این مکان اکتفا نمی کنند.

سعیدی به خبرنگار مهر برای پیگیری این موضوع قول مساعد داد و گفت: به رغم بعید بودن این قضیه، موضوع را به سرعت پیگیری خواهیم کرد.

وی یکی از دلایل عدم شرایط مطلوب بهداشتی در سالن سینما ایران یزد را ازدحام تماشاچیان و تردد زیاد برای تماشای فیلمهای اکران شده اعلام کرد و بیان داشت: فرهنگ مردم نیز در این امر بسیار مهم است.

به هر حال در اینکه فرهنگ مردم و عدم رعایت نظافت از سوی آنها اصلی ترین عامل انباشتگی زباله های تنقلات در سالن سینمای یزد بود شکی نیست ، اما به نظر می رسد مسئولان سینما نیز باید برای شخصیت هر گروه جدید از افراد وارد شده به سینما ارزش قائل شوند و در بین سانسها حداقل 10 دقیقه برای نظافت سالن وقت بگذارند.

اینکه تماشاچی زیاد است و زمان سانسها متصل به یکدیگر است نمی تواند دلیل خوبی باشد اتفاقا به دلیل همین ازدحام و درآمد بیشتر برای سینما،‌ سالنها باید تمیزتر از گذشته باشند از طرفی زمانبندی سانسها نیز بر عهده سینماداران است.

به نظر می رسد اگر به جای اکران پیوسته فیلم دقایقی به نظافت پرداخته شود یا از پخش پیامهای بازرگانی با زمانهای طولانی فاکتور گرفته شود، دیگر شاهد چنین صحنه هایی در مراکز فرهنگی این شهرستان نخواهیم بود.

مردم نیز با رعایت نظافت در این اماکن عمومی ابتدا حرمتی برای خود قائل بوده و سپس برای همشهریان خود ارزش قائل شده اند و آبروی شهر آنها با وجود چنین صحنه هایی نخواهد رفت.