این منتقد ومترجم ادبی در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن بیان این مطلب گفت: مترجمان امروز ایران به سه دسته تقسیم می‌شوند؛ مترجمان دسته اول کسانی هستند که به‌صورت سفارشی ترجمه می‌کنند به همین دلیل در ترجمه‌ها دقتی ندارند، دسته دوم مترجمانی هستند که هیچ تسلطی بر زبان مرجع ندارند و ترجمه‌هایشان مغلوط است، اما دسته سوم مترجمانی هستند که علاوه بر آشنایی کامل به زبان مرجع، ظرایف زبان فارسی نیز در آثارشان به کار رفته است.
وی افزود: مترجمان موفق زیادی داریم که در دسته سوم جا می‌گیرند؛ مترجمانی همچون ابوالحسن نجفی، ابراهیم یونسی، رضا سید حسینی، نجف دریابندری، صالح حسینی، منوچهر بدیعی، عبدالله کوثری، مهدی سحابی، دکتر محمد تقی غیاثی، فرزانه طاهری و مهدی غبرائی از مترجمان بنام ایرانی هستند که به اعتقاد من ترجمه‌هایشان رنگ و بوی ترجمه ندارد بلکه از جمله شاهکارهای ادبی ایران محسوب می‌شود.
دستغیب در ادامه گفت: امروز با یقین می‌توانیم 20 مترجم توانمند نام ببرم که ترجمه‌هایشان بهترین نمونه آثار ادبی ایران هستند. به طور مثال ترجمه ناصر الملک قراگوزلو از آتلو شکسپیر از شاهکارهای ادبیات فارسی است که گویی مترجم خود این کتاب را نوشته است.
وی در ادامه با اشاره به وضعیت آموزش ترجمه ادبی در دانشگاهها گفت: در سالهای اخیر سطح آموزش ترجمه در دانشگاههای ما افت شدیدی کرده که این امر محصول دو علت است؛علت اول عدم ارتباط ناشران و رسانه‌های گروهی با محافل دانشگاهی و استادان ترجمه است، باید دیدگاههای استادان بزرگ ترجمه همچون ابوالحسن نجفی و دکتر پرهیزگار استاد دانشگاه شیراز در رسانه‌ها منعکس شود.
دستغیب افزود: اطلاع رسانی کافی درباره ادبیات جهان و ترجمه از جمله وظایف رسانه‌هاست در حالیکه متاسفانه صدای دانشگاه در رسانه‌ها به گوش نمی‌رسد.
این مترجم علت دوم افت آموزش ترجمه در دانشگاهها را برنامه‌ریزی درسی نامناسب خواند و تصریح کرد: کیفیت دروس آموزش دانشگاهی بسیار پائین است و مطالب جدید و سودمندی را در این‌باره به دانشجویان ارائه دهد.
نظر شما