به گزارش خبرگزاری مهر، با وجود باقی ماندن یک سال دیگر تا خروج نیروهای آمریکایی ازعراق طبق توافقنامه خروج امضا شده میان مقامهای آمریکایی و عراقی، ژنرال "ریموند ادویرنو" فرمانده نیروهای آمریکایی در عراق خواستار باقی ماندن یکی از یگانهای عملیاتی پس از عقب نشینی در سال 2011 شده است.
گرچه در پی مطرح شدن این مسئله، پارلمان عراق با آن مخالفت کرد و "جمال جعفر" از نمایندگان پارلمان در این باره اظهار داشت : اودیرنو باید تقاضای خود را در زمینه ابقای نیروهای آمریکایی، به جای کاخ سفید به دولت عراق ارائه دهد و باقی ماندن حتی یک نظامی آمریکایی درعراق را پس از سال 2011، بر خلاف مفاد توافقنامه امنیتی بغداد واشنگتن دانست، منابع آمریکایی روز گذشته از موافقت "باراک اوباما" ( رئیس جمهور آمریکا ) با ابقای یک یگان عملیاتی در عراق خبر داده اند.
طرح موضوع باقی ماندن بخشی از نظامیان آمریکایی در عراق پس از اجرای توافقنامه خروج، موضوع عجیبی برای تحلیلگران مسائل بین المللی نیست.
|
|
از زمان امضای توافقنامه خروج بین عراق و آمریکا، تحلیلگران بر این موضوع تاکید داشتند که ایالات متحده، عراق را نیز به یک پایگاه نظامی واقتصادی برای اهداف خاورمیانه ای خود تبدیل خواهد کرد و این منطقه را ترک نخواهد کرد.
ایالات متحده ثابت کرده که همیشه حضور خود در کشورهای مورد اشغال را بهترین گزینه برای تامین امنیت و آرامش کشور اشغال شده نشان می دهد و به این ترتیب حضور خود را توجیه و دائمی می کند.
حضور نظامیان آمریکایی در افغانستان با ترساندن آنها از طالبان و به وحشت انداختن عراقی ها از جنگ داخلی و بازگشت اقلیت به حاکمیت، همگی از گذشته های دور قسمتی از سناریوی توجیه حضور برای بومیان این کشورها و افکار عمومی جهانی بوده است.
درخواست کنونی اودیرنو، بیشتر از یک سال مانده به خروج کامل نیروهای آمریکایی از عراق به این معنی است که از هم اکنون آمریکایی ها، چانه زنی را شروع کرده اند.
واشنگتن معمولا در چنین مواردی چانه زنی را از نظامیان آغاز و به سیاستمداران و تصمیم گیرندگان می کشاند و در نهایت خواسته خود را با چانه زنی همراه با تهدید عملی می کند.
اما آنچه بیش از هرچیز دیگری درباره درخواست این مقام ارشد نظامی حائز اهمیت است، طرح آن در زمان برگزاری انتخابات پارلمانی در عراق است.
طرح موضوع باقی ماندن نظامیان آمریکایی در عراق در زمان برگزاری انتخابات پارلمانی می تواند نوعی ارزیابی برای ایالات متحده از نامزدها و دیدگاه های آنها را فراهم کند.
از طرف دیگر، ایالات متحده با طرح چنین مسائلی در فضای انتخابات پارلمانی در عراق، قصد دارد نمایندگان آینده پارلمان را از همین حالا برای طرحی که آنها مجبور به رای به آن خواهند شد، آماده کند.
اکنون، آنچه قطعی است اینکه ایالات متحده هرگز از تبدیل عراق به یک پایگاه دائمی کوتاه نخواهد آمد مگر آنکه در مقابل یک حرکت جمعی و یکپارچه عراقی ها از کُرد و شیعه و سنی قرار گیرد و تنها مخالفت پارلمانی که عمرش به پایان رسیده، راه به جایی نخواهد برد.
نظر شما