شورای اتحادیه اروپا در پایان جلسه روز دوشنبه خود در لوکزامبورگ در بیانیه ای اعلام کرد :" اتحادیه اروپا حمایت کامل و بی طرفانه خود را از تلاش ها برای یافتن راه حلی مبتنی بر گفتگو در خصوص موضوع هسته ای ایران در چارچوب قطعنامه های 1696، 1737، 1747،1803، و 1835 و همچنین فرایند دو مسیره در این باره حمایت می کند.
آنچه که در این بیانیه نمایان است اذعان به حق ایران برای استفاده از دانش هسته ای برای تولید الکتریسته است، اما نباید فقط به همین یک بند از بیانیه شورای اروپا اکتفا کرد وچشم را بر روی باقی مندرجات آن بست.
نکات بیانیه
در این بیانیه نیز همانند گزارشها و بیانیه های قبلی از ایران خواسته شده تا نگرانی های جامعه بین الملل را درباره برنامه هسته ای خود برطرف کند.
پرسشی که در برخورد با این مسئله به ذهن خطور می کند این مورد است که "به راستی نگرانی ادعایی جامعه جهانی درباره برنامه هسته ای ایران چیست؟" و اینکه "آیا نفوذ و فرافکنی رژیم صهیونیستی در شکل گیری این نگرانی ادعایی نقش داشته است؟"
در پاسخ به این پرسش باید گفت : با ارزیابی تمامی بیانیه ها و سخنان رسمی و غیررسمی غربی ها می توان ابراز نگرانی غرب از برنامه های هسته ای ایران را استراتژی دائمی و غیرقابل تغییر آنها عنوان کرد، چرا که هرگز چه گروه 1+5 و چه اتحادیه اروپا یا مقامات آمریکا در هیچ بیانیه یا سخنرانی و مصاحبه ای جوسازی علیه جمهوری اسلامی تحت عنوان وجود نگرانی درباره احتمال انحراف تهران به جنبه های نظامی اتمی را فراموش نکردند.
غرب در کنار اعلام نگرانی نسبت به برنامه اتمی ایران به عنوان یک استراتژی، گاهی در مقابل فعالیت های هسته ای صلح آمیز ایران عقب نشینی می کند و بر حق جمهوری اسلامی برای استفاده از انرژی اتمی تاکید می کند و گاهی نیز با اتخاذ رویکرد تهدید حتی تهران را به ماجراجویی در صورت تداوم فعالیت برای غنی سازی تهدید می کند.
آنچه مسلم است استراتژی غرب همگی با هدف جلوگیری از دستیابی ایران به فناوری صلح آمیز هسته ای صورت می گیرد.
و اما دیگرنکته منفی موجود در این بیانیه آن است که اتحادیه اروپا بهبود روابط خود با ایران را به نتیجه گفتگوهای 1+5 با تهران مشروط کرده است و این اتحادیه روز دوشنبه از ادامه سیاست چماق و هویج خود در برابر تهران خبر داد؛ سیاستی که ناکارآمدی آن مشخص شده است.
نکته دیگر این بیانیه حمایت از ورود آمریکا به مذاکرات 1+5 با ایران بود که ورود واشنگتن به این روند نیز خود جای سخن دارد.
آمریکا از یک رو در پی تشویق ایران برای مذاکره است و از سوی دیگر اقداماتی را انجام می دهد که نتیجه آن می تواند سبب دور شدن تهران از میز مذاکرات شود برای مثال در همین روزهای اخیر جمعی از سناتورهای آمریکا پیش نویس تحریم شرکتهای صادر کننده بنزین به ایران را تهیه کرده اند و همین مسئله کافی است تا ایران در صداقت گفته های آمریکا تردید داشته باشد.
به اعتقاد نویسنده مطلب آمریکا اگر در پی ترغیب ایران برای مذاکره نه تنها درباره برنامه هسته ای بلکه موارد دیگری همچون عراق، افغانستان و خاورمیانه است باید ابتدا شک و تردیدهای موجود در تهران را درباه خود از بین برده و ثابت کند که به دنبال حفظ مطامع رژیم صهیونیستی در مذاکره با ایران نیست.
نظر شما