تلفات پلنگ های ایرانی افرایش یافت

به گزارش خبرنگار مهر و طبق اطلاعات ارایه شده توسط انجمن یوزپلنگ ایرانی، بیش از 12 مورد از 13 پلنگ تلف شده در سال گذشته که 92 درصد از این آمار را شامل می شود، مستقیما بوسیله شکار انسانی ازپا درآمده اند و به عقیده کارشناسان نابودی این گونه جانوری نشانگر وضعیت بحرانی این گربه سان بی نظیر کشور و حیات وحش کشور است.

در این باره امیر عبدوست معاون سازمان محیط زیست ایران به مهر گفت: در سالهای اخیر تلفات زیادی داشته ایم اما نمی توانیم ادعا کنیم درصد آنها چقدر است چون آمار دقیقی از این گونه وحشی در اختیار نداریم و بر همین اساس، این ادعا را رد می کنیم. 

همچنین محمد علی اینانلو نیز با اشاره به مطالعات انجمن یوزپلنگ ایرانی، شکار "پلنگ" در مناطق مختلف کشور را طبیعی دانست و به مهر گفت: بعضی از این گونه ها در سانحه های رانندگی از بین می روند چون در این زمینه فرهنگ سازی انجام نشده است و مردم هنوز این گونه  را شکار می کنند.

این فعال محیط زیست آمار پلنگ ایرانی را به علت مخفی کاری حیوان، چندان شفاف ندانست و اضافه کرد: آمار پلنگ نگران کننده نیست چون این حیوان به علت هوش بالایی که دارد در مناطق مختلف و با شرایط متفاوت خو می گیرد و امروزه در کوهستان، جنگل و مناطق مختلف زندگی می کنند و رفتارهای این حیوان بر عکس "یوز پلنگ ایرانی" است که با هر محیطی سازگار نیست و نسلش در حال انقراض است.

اینانلو تاکید کرد: وقتی پلنگ زیستگاهش را از دست می دهد می تواند زیستگاه تازه ای دست و پا کند و تا امروز همین مسئله توانسته این گونه وحشی را از خطر نابودی نجات دهد، اما اگر این روند ادامه یابد و تلفات آن افزایش پیدا کند نابودی این گونه جانوری دور از انتظار نیست.

با این حال و بر اساس مطالعات صورت گرفته توسط انجمن یوزپلنگ ایرانی در زمینه بوم شناسی تولید مثل پلنگ در ایران، این زیرگونه در زیستگاههای کشور در اکثریت قریب به اتفاق موارد، نتوانسته بیشتر از 2 توله را به سال دوم زندگی که مرز استقلال از مادر است، برساند و این درحالی است که بخش قابل توجهی از این موارد، تنها یک توله حاصل تلاش مادر در هر زایمان بوده است. جهت مقایسه باید گفت که در یوزپلنگ ایرانی میانگین توله های همراه با مادر بیش از 2 توله است.

طبق اظهارات متخصصان انجمن یوز پلنگ ایرانی، به نظر می رسد پلنگ ایرانی طعمه خواری است که از تولید و نرخ رشد جمعیت بالایی برخوردار نمی باشد، از سوی دیگر خشکسالی سالهای گذشته احتمالا عامل محدودکننده ای برای افزایش جمعیت سمداران به عنوان طعمه های پلنگ بوده و از همین رو نمی توان انتظار داشت که شرایط طبیعی مساعدی برای پلنگها برای افزایش جمعیت داشته باشند.  درعین حال، از آنجا که بخش عمده ای از این تلفات در نزدیکی سکونتگاههای انسانی رخ داده، احتمالا مبین فقدان یا کمبود طعمه های طبیعی در ارتفاعات بالادست و بالطبع نزدیک شدن این گوشتخواران به سکونتگاه های انسانی است و نه افزایش جمعیت پلنگ. به عبارت دیگر، افزایش تعارض مردم محلی و پلنگ منجر به افزایش گزارشهای مربوطه و به اشتباه تعبیر به افزایش جمعیت شده است. بخش عمده ای از این تلفات مربوط به پلنگهای جوان و در حاشیه مناطق حفاظت شده یا در داخل مناطق آزاد است و کمترین درصد تلفات در داخل مناطق حفاظت شده و پارک های ملی است.

این بدان معناست که در حال حاضر از یک سو "نقاط داغ" پلنگ در سرتاسر کشور کمتر از مناطق آزاد و زیستگاه های حاشیه ای در معرض تهدید بوده و از سوی دیگر، پلنگ های کشته شده بخصوص در حاشیه مناطق حفاظت شده احتمالا افرادی هستند که پس از رسیدن به سن استقلال از مادر، سرزمین مادری را برای یافتن قلمرو جدید ترک کرده اند، ولی از آنجا که قلمروهای مناسب در داخل مناطق حفاظت شده عموما توسط پلنگهای غالب تر اشغال شده اند، ناچارا به حواشی و مناطق آزاد و بالطبع نزدیکی سکونتگاه های انسانی رانده شده اند. با این روند موجود و همچنین تشدید خشکسالی ها که بر جمعیت طعمه ها تأثیرگذار خواهد بود، معلوم نیست که چه بر سر پلنگ ایرانی در کشوری که بیش از 65% این زیرگونه را درخود جای داده، خواهد رفت.