در ادامه یادداشت محمد مایلی کهن خاطر نشان شده است: " وای به این دنیا که امروز عده ای دیگر، برخلاف قدیم، به جای اینکه صورت خود را سیاه کنند، دیگران را سیاه می کنند و نه برای تامین معاش روزانه، بلکه برای زندگی ظاهری بهتر، کارهایی می کنند که اگر مردم بدانند نه تنها نمی خندند که بر این همه ظلم و فساد وارد شده توسط آنها و دوستان شان گریه می کنند. تنها نقطه اشتراک اینها با قدیمی‌ها این است که با حرفهای‌شان مردم را می خندانند."
مایلی کهن در بخش دیگری از یادداشت خود تاکید کرده است: " واقعا اگر در این دنیا و به زعم آقایان، من دیوانه‌ام، زهی سعادت که عاقلان این دنیای ساختگی، همان‌هایی هستند که زور آمپول و ناسزا گفتن و دیدن این و آن و ... به دنبال پیروزی در زمین کوچک فوتبال هستند. و چه کوچک است این مستطیل سبز و چه گذاراست این دنیا. غافل از اینکه در این دنیای کوچک هر چیز از نازک شدن گسسته می شود الا ظلم که هر چه ستبرتر می شود، به زوال نزدیک است."
نظر شما