سخنگوی انجمن دوستداران میراث فرهنگی خوزستان با اعلام این مطلب به خبرنگار مهر در اهواز گفت: سال 1379 با گذشت چند روز از ثبت بنای کارخانه ریسندگی و بافندگی به عنوان اولین کارخانه ریسندگی و بافندگی جنوب کشور در اهواز، شبانه شاهد تخریب بخشی از تاسیات این کارخانه بودیم.
مجتبی گهستونی افزود: کارشناسان اداره وقت میراث فرهنگی با وجود تلاش فراوان مانع تخریب این کارخانه نشدند زیرا این تخریبها هر از گاهی دور از چشم سازمان میراث فرهنگی ادامه می یافت.
گهستونی عنوان کرد: البته سازمان میراث فرهنگی، جز چند پیگیری جزیی کاری از پیش نبرد و تا به امروز هیچگاه حفظ، احیا و مرمت این محوطه سه هکتاری که تنها دیواره ها و یک برج هوا ساز از آن باقی مانده است را در دستور کار قرار نداده است.
وی بیان داشت: یک دهه است از تخریب این کارخانه ریسندگی و بافندگی که در سال 1313 ساخته شده است می گذرد و عدم پیگیری های سازمان فعلی میراث فرهنگی برای بازسازی این بنای ثبت شده باعث شده که وضعیت فعلی مشکلاتی را به لحاظ اجتماعی و امنیتی برای ساکنان اطراف این محوطه به وجود آورد.
گهستونی عنوان کرد: اگرچه انبوهی از زباله ها و وجود اتاقهایی مخروبه که محلی برای تجمع معتادان شده است همسایگان را نگران کرده است اما آنان بسیار علاقه دارند که بار دیگر شکوه بنای عریض و طویل کارخانه ریسندگی و بافندگی را ببینند.
نائب رئیس انجمن دوستداران میراث فرهنگی خوزستان با تاکید به نقش این کارخانه در هویت بخشی به اهواز و ایجاد اشتغال و تامین نیاز مردم کشور در زمینه تولید صنایع مربوط به ریسندگی و بافندگی، وضعیت پیش آمده را نتیجه بی تدبیری مسئولان شهر اهواز در از بین رفتن یک به یک آثار ثبت شده عنوان کرد و گفت: در شهر اهواز که سابقه تاریخی چهار هزار ساله دارد در گذشته تنها 35 اثر و محوطه در فهرست آثار ملی ثبت شده است که برای حفظ همین تعداد هم تلاش چندانی صورت نگرفته است.
وی سکوت و کم کاری سازمان میراث فرهنگی خوزستان برای حفظ، مرمت و نگهداری این بنای مهم را غیرقابل توجیه دانست.
گهستونی حفظ کارخانه ریسندگی و بافندگی اهواز را بخشی از تاریخ صنعت نساجی در ایران دانست و گفت: بافتن و دوختن تن پوش از جمله نیازهای نخستین بشر بوده است اما اینکه در چه زمانی تن پوش گیاهی و سود جستن از پوست نباتات و حیوانات برای پوشش بدن، به صورت تن پوش پارچه ای درآمده و بشر موفق به فراگرفتن فن بافندگی شده است به درستی روشن نیست.
وی اضافه کرد: اما وقتی در سنگ نگاره های ایذه به تن پوشهای افراد توجه می کنیم می توان به وضوح به تنوع پوششی آنها نیز پی برد.
نظر شما