خبرگزاری مهر - گروه دین و اندیشه: دین تقریباً درتمامی ادوار به عنوان یکی از موثرترین و مستعدترین نیروهای وحدت آفرین درحیات دولتها حضور داشته است. این حضور برحسب موقعیت جغرافیایی، دوره تاریخی و ساخت تمدنی، صورت های متفاوتی داشته است. تاریخ نشان می دهد که دین و سیاست به خصوص در ادیان بزرگ و الهی با هم عجین بوده است تا آنجا که برخی به ویژه در دوران اخیر تصور می کنند، حوزه های جداگانه ای نداشته و از تأثیر و تأثر متقابلی برخوردار بوده اند. نزاع های دینی معمولا حوزه های سیاست را در برگرفته و دولتمردان نیز اکثرا وفاداری های دینی را خواستار بوده و در حوزه های اختلاف به دین تمسک می جسته اند.
دین و سیاست به عنوان دو مقوله اجتماعی، همواره با یکدیگر تعامل داشته و نیازهای یکدیگر را رفع می کرده اند. در بسیاری از ادوار، دین استقلال خود را از دولت حفظ نموده و سیاست را نه به عنوان هم سنگ که به عنوان یکی از شئون خود نگریسته و ابزار سیاست را برای حفظ خود لازم می شمرده است. در مقابل، دولتمردان نیز گاهی از دین تمرد کرده و حوزه مستقلی برای خود قایل بوده اند، اما آنگاه که عرصه بر آنان سخت می شده است، به پایه های دینی مشروعیت تمسک می جسته اند.
دین یهود به عنوان یکی از ادیان بزرگ توحیدی جهان، به پیوند بین دین و دولت قایل است و هیچ گاه منکران این پیوند، جایگاهی در بین یهودیان نداشته اند. این پیوند تا آنجا پیش می رود که رژیم نامشروع اسراییل بر اساس آموزه های به ظاهر دینی یهود در سرزمین غیر یهودی تأسیس شده است. نکته لازم به ذکر این است که بین آموزه های دین یهود و نظام سیاسی اسراییل تفاوت زیادی وجود دارد.
با وجود اجتماعی بودن دین یهود، مخالفان یهودی تأسیس دولت اسراییل بر این عقیده اند که دولت اسراییل، دولتی یهودی نیست و بر اساس تفسیرهای منفعت طلبانه گروهی از سیاسیون تشکیل شده است. در واقع این افراد معتقدند، صهیونیسم نه یک آیین مذهبی که یک ایدئولوژی سیاسی است.
این کتاب 279 صفحه و در چهار بخش تنظیم شده است.
فهرست بخشهای این کتاب عبارتند از: "کلیات"؛ "مولفه های سیاسی در متون مقدس یهود"؛ "نظام حقوقی – سیاسی حکومت در اسراییل" و "کارویژه های آیین یهود در نظام سیاسی اسراییل".
نظر شما