به گزارش خبرگزاری مهر، رصدگران پس از وقوع این حادثه قادر خواهند بود نقاطی نورانی و یا توده ای از غبار را که حاصل این برخورد است ردیابی کرده و به مطالعه منطقه برخورد و تابشهای ناشی از آن بپردازند.
این مدارگرد که در سال 2007 ماموریت خود را آغاز کرده است با نام غیررسمی سیلن شناسایی شده و به منظور تعیین چگونگی شکل گیری ماه و تکامل آن به واسطه مطالعه بر روی ساختار، میدان گرانشی و خصوصیات سطی در مدار ماه قرار گرفته است.
سیلن پس از پرتاب، دو ماهواره کوچکتر دیگر را نیز در مدار مستقر کرد تا بتواند در هنگام قرارگیری در نقاط دوردست اطلاعات به دست آورده را به زمین ارسال کند. این مدارگرد همچنین اولین تصویر ویدیویی جهان را از سطح کره ماه ارائه کرده است.
سیلن مشابه دیگر مدارگردهای کره ماه، مدارگرد چینی چنج و مدارگرد اروپایی اسمارت، اکتشافات خود را با برخوردی شدید با سطح ماه به پایان خواهد رساند. محل برخورد مدارگرد کاگویا در بخش پایین و راست نیمه چپ ماه تعیین شده است و دانشمندان احتمال می دهند پس از برخورد این مدارگرد با چند جهش ناشی از شدت برخورد مواجه شود. رصدخانه های زمینی قادر به مشاهده این جهشها نخواهند بود اما می توانند توده ای از غبار و یا تابشهایی از نور و انرژی را با سرعت 6 هزار کیلومتر بر ساعت مشاهده کنند.
همچنین برخورد می تواند خراشی را بر پوسته ماه به وجود آورد که در پس آن خاک تازه و یا سنگفرشی جدید قابل مشاهده و بررسی خواهد بود. در این صورت دانشمندان به مطالعه چگونگی تغییرات خاک ماه تحت تابشهای خورشیدی در طی گذشت زمان خواهند پرداخت.
به گفته دانشمندان برخورد سرنوشت نهایی همه مدارگردهای اکتشافی است و با توجه به این سرنوشت محتوم باید نهایت استفاده علمی از چنین پدیده ای به عمل آید.
پس از پایان دادن به ماموریت کایوگا، توجه جهان به مدارگرد اکتشافی ماه و مدارگرد رصد حفره های ناسا معطوف خواهد شد که یک هفته پس از مرگ کاگویا به مدار خواهند رفت.
بر اساس گزارش نیوساینتیست، این دو مدارگرد به مطالعه ساختار و زمین شناسی کره ماه پرداخته و تمرکز خود را بر روی یافتن موقعیت مناسب فرود انسان یا فضاپیما معطوف می کنند.
نظر شما