امیر قادری به خبرنگار مهر گفت: از روزهای آغاز پیدایش سینما اقتباس به عنوان شیوه‌ای معمول برای نگارش فیلمنامه‌های سینمایی به کار می‌رفته است وفیلمسازان علاقه زیادی به تولید این گونه آثار داشته‌اند. در سینمای جهان فیلم‌های اقتباسی متفاوت و متعدد ساخته شده و این آثار جایگاه واهمیت خاص دارد. بعضی از این فیلم‌ها جوایز مختلف از جشنواره‌ها به دست آورده و با استقبال مخاطبان مواجه شده‌اند.
این منتقدافزود: آنچه در اقتباس از آثار ادبی در ساخت فیلم برای نویسندگان اهمیت دارد وفاداری به داستان است، اما دراقتباس تغییر در داستان اصلی غیر قابل اجتناب است. این تغییرها به میزان هوشمندی فیلمساز بستگی دارد. گاهی کارگردان آن‌قدر با نگاه نویسنده همسو است که دست به تغییر نمی‌زند و گاهی بسته به شرایط تغییرهایی در قصه اعمال می کند.
این مستندساز و روزنامه‌نگار ادامه داد: بهتراست فیلمسازان برای اقتباس از داستان‌های شناخته شده و معروف استفاده نکنند تا امکان دخل و تصرف بیشتری در اثر داشته باشند. آثار شاخص امکان تغییر را برای کارگردان محدود می‌کنند.
قادری افزود: سینمای ایران مدت‌ها است که از ساخت اینگونه آثار فاصله گرفته است و اهمیت چندانی به ساخت این فیلم‌ها داده نمی‌شود، حتی زمانی که جشنواره فجر جایزه‌ای برای فیلم‌های اقتباسی تعیین کرد شاهد بودیم که تعداد کمی فیلم عرضه شد و زمینه رقابت در این بخش بوجود نیامد.
وی در پایان گفت: نمی توان این کوتاهی را تنها متوجه سینما دانست با کمی دقت متوجه می‌شویم درسال‌های گذشته ادبیات داستانی جز در چند مورد خاص در زمینه مسائل مربوط با زندگی روزمره حرفی برای گفتن نداشته وارتباطی پویا و سازنده میان نویسندگان و فیلمسازان ما بوجود نیامده است.
نظر شما