حضرت زینب(س) بانوی خردمندی است که به واسطه حضور در واقعه کربلا و پس از آن افشارگریهای شجاعانه و نقل و حراست دقیق از فلسفه و جریان این حادثه عظیم، در تاریخ اسلام تأثیر ژرف و به سزایی داشته است .
آن حضرت عالى ترین نمونه شهامت و دلیرى، دانش و بینش، کفایت و خردمندى، قدرت روحى و تشخیص موقعیت است .
زینب کبرا(س) تحت تربیت پدر و مادرى چون حضرت على(ع) و حضرت فاطمه(س)، با شایستگى و استعداد ذاتى، به مراتب عالى فضایل و کمالات انسانى دست یافت. او مانند پدر و مادر خود جامع همه کمالات و صفات پسندیده بود.
حضرت زینب نمودار حق و جهاد در راه خدا و نگهدارنده ایمان و عقیده، قهرمان دلیری و شجاعت، جلوه فصاحت و بلاغت، تجسم زهد، علم، عفاف است .
سخنرانىها و خطبه های محکم وی در کوفه و شام خاطره خطبه هاى امیرمؤمنان را در یادها زنده کرد. زینب کبرا درحالى که بیش از پنج یا شش سال از عمرش نمى گذشت، خطبه مادرش حضرت زهرا را با آن مضامین بسیار بلند و عالى شنید و پس از آن براى دیگران نقل می کرد .
مسئولیت پیام رسانى عاشورا به قدرى خطیر و بزرگ بود، که آن حضرت با آمادگی قبلی به واسطه تربیت خاصی که از آن بهره مند بود به خوبی از عهده آن بر آمد .
شب یازدهم محرم، زینب بى کس شد . در این زمان زینب، با پلیدترین مرد روى زمین یعنى ابن زیاد طورى سخن گفت و نوعى رفتار کرد و با یزید که شومترین امپراطوران فاتح بود، به گونه ای دیگر سخن گفت و رفتار دیگری داشت.
در میان این همه فشار و مصیبت، چیزى که نمایان شد، بزرگى و عظمت زینب بود و معلوم شد که نواده رسول خدا چقدر نیرو دارد و خداوند به آن پیکر ستم کشیده و آن روح رنج دیده، چقدر توانایى داده است .
اگر اسارت بانوان کربلا و شجاعت و درایت حضرت زینب (س) نبود دشمنان آل محمد پرده اى بر جنایات کربلا مى کشیدند و نمى گذاشتند کسى از آن آگاه شود و کسانى را که اطلاع داشتند، زبانشان را بوسیله پول و یا زور مىبستند و این جنایت هولناک و این فداکارى بزرگ را از صفحات تاریخ محو مى کردند.
نظر شما