شهرستانی به خبرنگار مهر گفت: افتخار این را داشتم در نمایش "پرومته در زنجیر" و فیلم سینمایی "سایه به سایه" با زنده یاد شکیبایی همبازی باشم. البته در این دو تجربه کمتر روی صحنه و مقابل دوربین با وی رخ به رخ شدم، ولی حضور مشترک روی صحنه و دو سکانس مقابل دوربین با شکیبایی برایم به یادماندنی است.
این بازیگر باسابقه تئاتر افزود: تجربهای نیمه تمام با وی داشتم و آن مربوط به نمایشی میشد که به دلایل خاص حاکم بر کار انصراف دادم و زندهیاد شکیبایی حق را به من داد و از حضور در پروژه انصراف داد. او با این حرکت رفتار حرفهای را به من نشان داد. این موضوع با ارزشترین رفتار و خاطره حرفهای من شد. شکیبایی نشان داد که چگونه در دنیای حرفهای باید ازدیدگاههای درست حمایت کرد.
وی ادامه داد: بازیگران به دو دسته غریزی و تکنیکی تقسیم میشوند. برخی با استفاده ازغریزه و قریحه مقابل دوربین یا روی صحنه میروند و بعضی بازیگری را اکتسابی میآموزند. زنده یاد شکیبایی از بازیگران غریزی بود که نقشها را در خود جستجو میکرد و نقشها را کامل و بینقص اجرا میکرد.
شهرستانی گفت: زندهیاد شکیبایی هنرمندی حرفهای و مراقب بازیگران جوان بود. جاهطلبی و غرور نداشت و با فروتنی و روابط عمومی بالا با همکارانش رفتار میکرد و کسی هرگز از او دلخور نمیشد.
نظر شما