به گزارش خبرگزاری مهر، با دقت و مشاهده سیستمهای حیاتی کره زمین و ساکنان آن می توان نشانه ها و علائمی را به دست آورد که خبر از سلامت و یا بیماری این سیاره کهن می دهند. به بررسی این نشانه ها در دو قطب، اعماق اقیانوسها و حتی هوایی که انسان تنفس می کند می توان هرچه بیشتر از تاثیر وجود انسانها بر روی کره زمین و حتی زندگی بشر آگاه شد.
نشریه لایو ساینس با بررسی این نشانه ها به معرفی چند نمونه از مهمترین علائم که سلامت یا عدم سلامت کره زمین را نمایش خواهد داد، پرداخته است.
ذوب شدن یخهای قطبی: پدیده ای که قطب جنوب را نیز در برگرفته است. در ماه آپریل یکی از قسمتهای صفحه یخی ویلکینز -یکی از 9 صفحه های یخی قطب جنوب - ناپدید شد. از فاجعه بارترین وقایعی که در این منطقه رخ داده فروپاشی صفحات یخی لارسن ای و بی بوده است. این دو صفحه در سالهای 1995 و 2002 به صورت ناگهانی در هم فروریختند. در عین حال مطالعات که در سال جاری انجام گرفته نشان می دهد یکی از سردترین قسمتهای شبه جزیره قطب جنوب نیز در حال تجربه گرمای هوا و ذوب شدن است. به همین دلیل احزاب و گروه های مختلف قصد دارند به منظور حفظ اکوسیستم منجمد این منطقه میزان ورود صنعت توریسم به آن را با محدودیت مواجه سازند.
ترمیم حفره لایه اوزون: این حفره در سال 1985 در لایه محافظ اتمسفر زمین در برابر تابشهای مضر ماورا بنفش کشف شد. تلاشهایی که به منظور کاهش مواد نابود کننده این لایه انجام گرفته، باعث بهبود تدریجی این حفره شده است. با این حال بهبود کامل این حفره به دهه ها زمان نیاز خواهد داشت زیرا مواد مضری که به آن آسیب وارد می کنند برای مدت طولانی در اتمسفر زمین منتشر شده اند. از گذشته حفره ای که بر فراز قطب جنوب به وجود آمده است ابعاد خود را حفظ کرده و با نوسان از سالی به سال دیگر الگوی چرخه باد را تغییر داده است. با وجود اینکه هنوز برای ترمیم نهایی این حفره زمان زیادی نیاز است، در صورتی که کشورها در متوقف ساختن مواد نابود کننده لایه اوزون همکاری نکنند، شرایط محیط زیست در منطقه ای که در پس این حفره قرار دارد، از آنچه امروز هست بدتر خواهد شد.
گسترش مناطق مرده در اقیانوسها: برای سالها مناطق مرده در اقیانوسها- مناطقی که میزان اکسیژن موجود در آب در سطح حداقل بوده و بسیاری از آبزیان توان نجات از این مناطق را ندارند- به یکی از نگرانی های رو به رشد در جهان تبدیل شده بود. این مناطق پر خفقان زمانی به وجود می آیند که سیلی از کودهای شیمیایی از طریق رودها در این مناطق جاری شده و باعث رشد انفجاری جلبکها می شوند. این جلبکها با مرگ و تجزیه خود تقریبا تمامی اکسیژن موجود در منطقه رشد خود را از بین برده و آن را به مناطق مرده تبدیل می کنند. با کنترل جریان کودها در دریاها می توان با سرعتی تقریبا بالا، شرایط این مناطق را بهبود بخشد. اما مطالعات نشان می دهد افزایش کاشت محصولات برای تولید سوختهای زیستی می تواند میزان بیشتری از کودها را روانه رودخانه ها کرده و جذب بیشتر دی اکسید کربن توسط اقیانوسها می تواند در نهایت باعث توسعه بیشتر این مناطق ناخواسته در محیط زیست شود.
بحران مرجانها: صخره های مرجانی یکی از خطرناکترین زیستگاههای دریایی به شمار می روند اما صخره های مناطق کارائیب و گریت بریر طی دهه های اخیر تحت فشارهایی از قبیل ماهی گیری بیش از حد مجاز، بیماری، گرم شدن آب و اسیدی شدن اقیانوسها قرار داشته اند. آب اقیانوسها با جذب بیشتر دی اکسید کربن بیشتر اسیدی می شوند و با افزایش سطح میزان اسید در آبها، میزان انحلال مواد معدنی مورد نیاز برای شکل گیری مرجانها و دیگر موجودات دریایی افزایش پیدا می کند. مطالعه ای که در سال 2007 انجام گرفته است نشان می دهد چنین عاملی به تنهایی می تواند اکثر مناطق مرجانی را به اندازه ای اسیدی کند که از رشد این صخره ها جلوگیری به عمل آورد.
جنگل زدایی: جنگلهای بارانی به لطف فرایندهای جنگلزدایی دیگر آتش نخواهند گرفت. این جنگلها یکی از کلیدی ترین مناطق در ایجاد تنوع زیستی به شمار رفته و نقشی اساسی در تولید اکسیژن به عهده دارند. سرعت جنگل زدایی در جهان سالانه 32 میلیون جریب تخمین زده شده است که این میزان همچنان رو به افزایش است. جنگلهای برزیل یکی از مناطقی است که به شدت در معرض خطر نابودی قرار دارند. آسیا و آفریقا نیز در معرض پدیده جنگل زدایی قرار دارند. خشکی ناشی از گرمای هوا نیز می تواند به این بحران دامن زده و باعث آتش سوزی های مهیب در جنگلهای انبوه می شوند.
فشار آب: آب از حیاتی ترین عوامل زندگی است و با وجود اینکه دو سوم از کره زمین را فرا گرفته است، آلودگی های زیست محیطی این ماده را برای انسانهایی که آن را می آشامند، نامناسب کرده است. گرمای جهانی نیز در حال ایجاد اختلال در روند دسترسی به آب در نقاط مختلف جهان است. در حال حاضر افزایش خشکی باعث خشک تر شدن مناطق خشک و افزایش میزان سطح آبها در دریاها شده است.
جانوران در خطر: زمانی که زیستگاه ها تغییر کرده و در معرض خطر قرار می گیرند موجوداتی که ساکن این مناطق هستند نیز در معرض خطر قرار می گیرند. لیست خطر موجودات در حال انقراض در سال 2008 در حدود 45 هزار گونه جانوری را در خود گنجانده بود. در این لیست از هر چهار پستاندار یکی در معرض انقراض قرار دارد. ببرها، فیلها، دلفینها، کوسه ها، والها و چندین گونه دیگر از قربانیان تخریب زیستگاههای خود هستند. با این حال اخبار مبنی بر این است که برخی از گونه ها از جمله چند گونه از پرندگان در حال ترمیم و احیا هستند.
جایگاه انسان: در حالی که انسانها یکی از مهمترین عوامل ایجاد این بحرانها به شمار می روند، این تغییرات می تواند بر زندگی خود انسانها نیز تاثیر بگذارد. تغییراتی که خود انسان عامل آن هستند می تواند بر زندگی، سلامت و زیستگاه انسانها تاثیر منفی داشته باشد. رشد جمعیت نیز تاثیرگذاری بالای این تغییرات را افزایش می دهد. در سال 2007 زمین در حدود 6 بیلیون نفر جمعیت را به خود اختصاص داد که اکثر آنها در مناطق شهری زندگی می کردند. مرتفع ساختن نیازهای اولیه این جمعیت عظیم به تنهایی می تواند منجر به تغییرات جبران ناپذیری در کره زمین شود.
نظر شما