شاخص امید به زندگی فعال در روستا 41 سال و در شهرها 37 سالگی است

به گزارش خبرگزاری مهر، عضو هیئت علمی مرکز مطالعات و پژوهشهای جمعیتی آسیا و اقیانوسیه درباره هدف اصلی مطالعه برآورد شاخص امید به زندگی فعال گفت: این تغییرات از بالاترین سطح خود در گروه سنی 10 ساله شروع شده و با بالا رفتن سن افراد از میزان امید زندگی فعال کاسته می‌شود و در آخرین گروه سنی به کمترین حد خود می‌رسند. شاخص امید زندگی فعال برای مردان مناطق شهری 3/37 سال و در مناطق روستایی 9/41 سال به دست داده شده است که درمقایسه با کل کشور که 6شا/38 سال است، تفاوت محسوسی را نشان می‌دهد.

نادر حق‌شناس ادامه داد: پیش‌بینی‌ها حکایت از‌ آن دارد که کل نیروی کار کشور در حال توسعه از حدود 1/2 میلیارد نفر در سال 1990 به 4/2 میلیارد نفر در سال 2000 و به حدود 3 میلیارد نفر در پایان ربع اول قرن 21 خواهد رسید.

کشورهای در حال توسعه باید سالانه بیش از 30 میلیون شغل جدید ایجاد کنند تا تعداد بیکاران در سطح فعلی ثابت بماند. کشور ایران نیز از تجربه سایر کشورهای در حال توسعه مستثنی نبوده است

حق شناس

وی افزود: کشورهای در حال توسعه باید سالانه بیش از 30 میلیون شغل جدید ایجاد کنند تا تعداد بیکاران در سطح فعلی ثابت بماند. کشور ایران نیز از تجربه سایر کشورهای در حال توسعه مستثنی نبوده است. تغییر ساختار و جوان شدن جمعیت و ورود شمار زیادی از جوانان به بازار کار ضرورت توجه به ایجاد اشتغال و بازار کار را اجتناب ‌ناپذیر می‌سازد.

عضو هیئت علمی مرکز مطالعات در خصوص افزایش دفعی جمعیت اشاره کرد: ایران با توجه به افزایش دفعی جمعیت دراوایل دهه 60 در حال حاضر دارای جمعیت جوانی است به طوری که بیش از نیمی از جمعیت آن کمتر از 30 سال سن دارند و از آنجا که کاهش باروری در حجم نیروی کار و ساخت‌های سنی با تاخیر بسیار تاثیر می‌گذارد، بدین لحاظ اقتصاد کشور با نرخ بیکاری بالایی برای جوانان موجه است.

وی با اشاره به تغییرات امید زندگی فعال در کشور گفت: نتایج بررسی از روند تغییرات امید زندگی فعال مردان به تفکیک گروه‌های سنی در کل کشور و نقاط شهری و روستایی نشان داد که افراد تا رسیدن به سن خاصی با افزایش سن تمایل بیشتری به حضور در بازار کار دارند و از یک سن خاصی به بعد از تمایل آنها کاسته می‌شود.

عضو هیئت علمی مرکز مطالعات گفت: علت این امر را می‌توان در نوع فعالیت‌های اقتصادی شهر و روستا و نوع و مقدار درآمدهای غیرشغلی جستجو کرد. این درآمدها شامل حقوق بازنشستگی، درآمد ناشی از اجاره، درآمدهای حاصل از حساب پس‌انداز، سود سهام و دریافتی از بیمه و کمک سازمان‌‌های تامین اجتماعی و موسسات خیریه و درآمد ناشی ازفروش مصنوعات ساخته شده درخانوار است.

حق شناس اظهار کرد: در کشورهای در حال توسعه امروزه با بالا رفتن امید زندگی و احتمال سال‌های عمر بیشتر بعد از بازنشستگی، بازنشستگان به دلیل عدم کفاف درآمد و هزینه‌های زندگی چاره‌ای جز اشتغال دوباره ندارند در حالیکه در کشورهای توسعه یافته حداقل سن بازنشستگی بین یک تا 10 سال افزایش یافته است ولی در ایران به عنوان یک کشور در حال توسعه سن بازنشستگی برای مردان و زنان به ترتیب 5 و 10 سال کاهش یافته است.

وی با بیان اینکه امروزه امید به زندگی سالم به مفهوم امید داشتن به زندگی بدون محدودیت در انجام اعمالی است که در گذشته به طور معمول انجام می‌داده است، گفت:  در حال حاضر بیش از 45 کشور دنیا، امید به زندگی سالم دارند و این امید به زندگی سالم راه اندیشه را به سوی تلاش دولت برای اجرای برنامه‌های ملی مراقبت از سالمندان می‌کشاند.

عضو هیئت علمی مرکز مطالعات در خصوص اصلاح نظام بازار کار در ادامه گفت: یکی از پدیده‌های بسیار تاثیرگذار بر اصلاح نظام بازار کار ایجاد فرصت‌های شغلی برای نیروی جوان و دارای انگیزه فعالیت اقتصادی است. اصولاً این مهم علاوه بر افزایش ظرفیت‌های جدید شغلی، زمانی میسر خواهد شد که بازنشستگان پس از بازنشستگی به دلیل انگیزه‌های اقتصادی یا میل به تداوم فعالیت‌های شغلی، مجدداً اشتغال به کار ننمایند.

حق شناس در پایان گفت: بررسی‌های مختلف نشانگر آن است که در کشور ما بازنشستگان به لحاظ عدم رضایت از بازنشستگی و احساس داشتن توان مجدد فعالیت اقتصادی کماکان تمایل دارند پس از بازنشستگی به لحاظ عدم وجود رابطه بین بازنشستگی و حالت بازنشستگی در کشور، به اشتغال  در مشاغل قبلی با واحدهای کاری مشابه به تداوم فعالیت خویش اهتمام ورزند هرچند که عدم کفایت حقوق بازنشستگی نیز تا حدودی می‌تواند عامل چنین بازگشت کاری باشد.