پیام‌نما

وَلَنْ تَرْضَى عَنْكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَى وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَ الَّذِي جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ * * * یهود و نصاری هرگز از تو راضی نمی شوند تا آنکه از آیینشان پیروی کنی. بگو: مسلماً هدایت خدا فقط هدایت [واقعی] است. و اگر پس از دانشی که [چون قرآن] برایت آمده از هوا و هوس های آنان پیروی کنی، از سوی خدا هیچ سرپرست و یاوری برای تو نخواهد بود. * * * از تو کی خوشنود گردند ای ودود! / از رهی، هرگز نصاری و یهود؟

۳۱ مرداد ۱۳۸۸، ۹:۵۰

فروغ حکمت/

رمضان؛ فرصتی برای بازشناسی حضرت علی(ع)

خبرگزاری مهر - گروه دین و اندیشه: ماه مبارک رمضان علاوه بر فرصت و بستری برای عبادت و نزدیکی هرچه بیشتر به خالق هستی، زمان مناسبی برای بازشناسی ابعاد مختلف شخصیت حضرت علی(ع) است، عدالت و حق‌طلبی آن حضرت برای همیشه تاریخ حاکی از درسهای بسیار است.

عدالت علوی در حوزه اقتصاد

عدالت در تمام ابعاد شخصی و اجتماعی حضرت علی (ع) نمودی عینی و آشکار داشت به طوری که عدل علی مظهری برای عدالت شده است .

امام علی(ع) عدالت اسلامی را با ارائه برنامه‏ها و سیاستهاى اصولى به ویژه در حوزه مالیاتها با واقع نگرى به تاریخ نشان داد. از این رو امام از اهداف کلان عمران و رشد و حفظ سطح زندگى مردم (ثبات قیمتها) در سیاستهاى اقتصادى خود غافل نشد.

تاریخ گواه آن است که درعهد عثمان، ثروت اندوزی و کسب مال یک ارزش تلقی می شد و و بسیاری حتی بزرگان عالم اسلام در تلاش بودند تا از یکدیگر سبقت گرفته و در این وادی برای خود جاه و مالی بیندوزند.

در چنین شرایطی حضرت علی (ع) تقسیم مساوی بیت المال را مطرح کرد .

بر اساس ضرورت رعایت قانون در بهره‏گیری از بیت‏المال است که علی به مالک اشتر توصیه می‏کند خود و نزدیکان او در استفاده از اموال عمومی، حریم قانون را حفظ کنند:

"و ایّاکَ و الاِستئْثارَ بما النّاسُ فیه أسوةٌ؛ بپرهیز از اینکه چیزی را به خود مخصوص داری که بهره همه مردم در آن (بیت‏المال) یکسان است."(نهج البلاغه)

اقدامات آن حضرت برای برقراری عدالت اقتصادی، برای بسیاری از دنیاپرستان و مال اندوزان سنگین و غیرقابل تحمل بود به همین دلیل بنای ناسازگاری و مخالف را گذاشتند .

عدالت علوی در حوزه سیاست

پس از استقرار بیعت، طلحه و زبیر نزد علی(ع) می‎آیند و سر ضمیر می‎گشایند که بیعت آندو نه بر مبنای پیروی و اطاعت، بلکه بر بنیاد سهم خواهی از حکومت استوار بوده است.

در عهد‎نامة مالک اشتر که سراسر درس مدیریت و عدالت است، امام چنین می‎نویسند: و باید از کارها آن را بیشتر دوست بداریم، که نه از حق بگذرد و نه فرو ماند وعدالت را فراگیرتر بود و رعیت را دلپذیر‎تر.

عدالت در روابط خارجی

در غوغای صفین، امام در تلاش بود که بعد از جنگ نیز حقوق اولیه همگان به درستی حفظ و رعایت شود .

رفتار امام (ع) چیزی نبود، جز تفسیر عملی آیه قرآن که می‎فرماید: وَلاَ یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلاَّ تَعْدِلُواْ اعْدِلُواْ ؛ چنان نباشد که زشتی عمل دیگران شما را به خروج از عدالت تهییج کند.( بخشی از آیه 8 سوره مائده)

اندکی از ماجرای حکمیت نگذشته بود که سران خوارج نزد حضرت رفته و خواستند از حکمیت توبه کند . امیرالمؤمین در پاسخ گفت: میان خودمان و آنها مکتوبی نوشته‎ایم و شرطها نهاده‎ایم و پیمان و قرار کرده‎ایم(تاریخ طبری) . به این ترتیب امام با پیمان شکنی مخالف کرده و مصالح سیاسی را عاملی برای زیرپا گذاشتن عهد و پیمان ندانست.

کد خبر 931154