خبرگزاری مهر - گروه دین و اندیشه: این کتاب به بررسی اندیشه‌ها و آرای دونس اسکوتوس و کانت از دیدگاه هیدگر می‌پردازد. دونس اسکوتوس و امانوئل کانت و مارتین هیدگر هر سه از بزرگترین متفکران عصر خود بوده‌اند.
مؤلف در این اثر بیشتر به تفسیر هیدگر می‌پردازد تا طرح افکار دونس اسکوتوس و کانت. او معتقد است که با بررسی انعکاس افکار فیلسوفی در نظر فیلسوف دیگر، بهتر می‌توانیم با زوایای مختلف آنها آشنا شویم و از این رهگذر هر یک از آن دو را با دقت و عمق بیشتری دریافت کرد.
به اعتقاد مؤلف یکی از اوصاف معرفت فلسفی همین امکان‌گذر صحیح از بحثی به بحث دیگر برای تقویت حرکت و سیلان تفکر و جلوگیری از آفت رکود و خودبینی است که همیشه در کمین است.
هیدگر در سیر زندگانی خود در نوشته‌هایی که به فلاسفه مختلف - اعم از قدیم و جدید - اختصاص داده است در واقع به سبک خود با آنها به محاوره پرداخته است. به نظر او محاوره واقعی موقعی برقرار می‌شود که هر یک از محاوره کنندگان موضع خاصی داشته باشند، چه یک نظر مشترک معمولا منجر به پرگویی می‌شود.
این کتاب به بررسی آرای هیدگر درباره دونس اسکوتوس و کانت می‌پردازد. هیدگر در افکار دونس اسکوتوس و کانت نکاتی یافته است که شاید به طور کامل و یا بخشهایی از آن مورد قبول متخصصان تاریخ فلسفه غرب نباشد ولی در هر صورت نوشته او خواننده را به فکر و تامل وا می‌دارد.
کتاب به دو قسمت اصلی تقسیم می‌شود. در قسمت اول دونس اسکوتوس به روایت هیدگر مورد توجه قرار گرفته و در قسمت دوم کانت به روایت هیدگر بررسی شده است.
در بخش مربوط به روایت هیدگر از دونس اسکوتوس مسائلی چون واقعیت ریاضی و طبیعی و ما بعدالطبیعی، حقیقت و واقعیت منطقی، صورت زبانی و محتوا و نظریه صور درباره معانی مورد بررسی قرار گرفته است.
در بخش مربوط به روایت هیدگر از کانت موضوعاتی چون کانت و مسئله مابعدالطبیعه، شهود حسی محض در شناخت متناهی، زمان به عنوان شهود محض کلی، فکر محض در شناخت متناهی مورد بررسی قرار گرفته است.
نظر شما