آغداشلو به خبرنگار مهر گفت: شهرداری‌ها در کشورهایی که فرهنگ در آنها اهمیت دارد وظیفه مهم حمایت از فرهنگ و هنر را برعهده می‌گیرند، دو دهه قبل این موضوع در ایران تعریف نشده بود. دو دهه است که شهرداری برای خود این وظیفه را تعریف کرده و به عنوان مثال فرهنگسراهای مختلف را راه اندازی کرده و توانسته برخی کارهای فرهنگی را به ثمر برساند.
وی ادامه داد: در ایران این پدیده نوظهور است و شهرداری‌ها وقتی این برنامه را دنبال می‌کنند به دلیل تغییر گوناگون در سطح مدیریتی نمی‌توانند کارها را به ثمر برسانند. به همین دلیل شاهد بودیم که برخی مراکزی که تأسیس شد و مسئولیت آنها برعهده شهرداری بود دستخوش تغییرغیر قابل درک شدند.
وی تغییر و تحولات را دلیل اساسی به ثمر نرسیدن فعالیت‌های فرهنگی و هنری دانست و گفت: وقتی درباره حمایت شهرداری از فرهنگ و هنر صحبت می‌کنیم بحث کلی از بدیهیاتی است که برای هنرمندان، مردم و دستگاههای دولتی و شهرداری مشخص است. اما در عمل باید دید شهرداری چه برنامه کلان فرهنگی برای مکان‌های ساخته شده دارد که البته این برنامه ریزی به حوادث و رویدادهای مختلف بستگی دارد.
آغداشلو افزود: برای نمونه می‌توان به فرهنگسرای بهمن اشاره کرد که در جنوب تهران احداث شد و شهرداری بانی آن بود ولی بدون اینکه دلیلش مشخص شود دچار تغییر و تحولاتی در برنامه‌های خود شد. این در حالی است که مردم تهران از هر قشر و منطقه‌ای برای استفاده از برنامه‌های فرهنگسرا به این مکان می‌آمدند. البته این تغییر و تحولات را ناگزیر می‌دانم چون گروه‌های مختلف مدیریتی شهرداری برنامه‌های خود را طراحی کرده و منتظر زمان اجرا می‌مانند. این روند تداوم یک برنامه را برای به ثمر رسیدن از بین می‌برد.
این کارشناس هنری ارتقا فرهنگ شهر را از وظایف شهرداری دانست و گفت: این عملکرد پیش از پیروزی انقلاب اسلامی یا شاید دهه اول انقلاب جدی گرفته نشد ولی در سال‌های بعد به صورت عمده به آن نگاه شد. راه‌اندازی مدرسه‌های فرهنگ، موزه‌ها و برپایی نمایشگاههای مختلف و اختصاص بناهایی به فعالیت فرهنگی از عملکردهای صورت گرفته در این راستا بود که در اصل برای شهرداری وظیفه از پیش تعیین شده‌ای نبود و شهرداری خود آن را کشف و اجرا کرد.
وی با اشاره به اینکه وظیفه شهرداری تنها تمیز کردن شهر و ایجاد امکانات رفاهی و مسائلی از این قبیل نیست گفت: البته شهرداری در حال حاضر هم در عرصه فرهنگی فعالیت می‌کند و می‌توان در این بین عناوینی را برای فعالیت‌ها تعیین کرد که این عناوین ضمانت اجرایی ندارند. به عنوان مثال شهرداری می‌تواند نمایشگاه‌ها و جشنواره‌های مختلفی را سامان دهد مانند جشنواره "پوستر و ادیان توحیدی". این فعالیت‌ها با وجود نواقص و مشکلاتی که دارند از این جهت که فعالیت در عرصه فرهنگ توسط شهرداری کشف و درک شده و به اجرا درآمده مهم بودند.
آغداشلو فعالیت مجموعه‌های فرهنگی شهرداری نظیر فرهنگسراها را در حال حاضر کند و پراکنده و بدون هدف مشخصی دانست و اظهار داشت: فرهنگسراها تنها میزبان برنامه‌هایی هستند که بنا به سلیقه مدیرانشان است. البته هر مدیری بنا به اهداف خود می‌تواند برنامه ریزی‌هایی داشته باشد ولی منظورم این است که از یک دستورالعمل واحد استفاده کنند. به نظر من از شدت فعالیت و برنامه ریزی‌های فرهنگسراها کاسته شده و بیشتر فعالیت‌ها تنها برای پرکردن جدول برنامه هاست و در آنها برنامه‌ریزی‌های طراحی شده و دقیقی برای پنج سال آینده در نظر گرفته نشده است.
وی افزود: البته این نظرات به اندازه اطلاعاتی است که دارم و شاید به خاطر این است که کمتر شاهد انجام و اجرای حوادث مهمی بودم که شهرداری باعث و بانی اش است. نوعی رکود و سستی در راستای فعالیت‌های فرهنگی در شهرداری وجود دارد. شاید تنها جایی در شهرداری که با تغییر و تحولاتش درست کار می‌کند خانه هنرمندان ایران است که برنامه‌هایش مشخص بوده و از تفکر انجمن‌های مختلف بهره می‌گیرد و به مضامین مختلف توجه می‌کند. ولی برنامه‌های خانه هنرمندان هم شاید با تغییر مدیریت به یکباره تغییر کند.
این هنرمند و کارشناس هنری در ادامه سخنان خود گفت: تعریف کلی من این است که اگر شهرداری با توجه به تغییر بودجه خود بنا به رونق و یا رکود اقتصادی، بودجه‌ای مشخص را برای فعالیت‌های فرهنگی در نظر گرفته باشد مکان‌های اینگونه فعالیت‌های فرهنگی موجود است و شاید از این طریق بتوان آنها را گسترده‌تر هم کرد.
آغداشلو تأکید کرد: یکی از نکات اصلی این است که برنامه ریزی‌ها باید برنامه ریزی‌های کلان فرهنگی باشد و مجریان این فعالیت‌ها بر سر کار خود بمانند تا برنامه‌های خود را به ثمر برسانند. این برنامه‌ها با بهره گیری از افراد متخصص در شوراهای مربوطه تائید شوند و مجالی برای طراحی و اجرای برنامه‌ها داده شود. برنامه‌های شعاری و مناسبتی در کوتاه مدت جواب می‌دهند ولی در طولانی مدت نه.
این منتقد سینمایی تولید مکان‌هایی برای نمایش فیلم‌های تولید شده را یکی از فعالیت‌های شهرداری در حمایت ازسینما دانست و گفت: در حال حاضر این اتفاق می‌افتد. با وجود اینکه حمایت برای ساخت فیلم‌ها و آثار قابل توجه تنها برعهده شهرداری نیست اما شهرداری می‌تواند در این بخش نیز فعالیت داشته باشد. در همه جای دنیا فیلم‌هایی که داستان‌شان به شهر و توسعه شهرنشینی مربوط می‌شود مورد حمایت شهرداری‌ها قرار می‌گیرند.
وی خاطرنشان کرد: تنها با حمایت مالی فیلم خوب ساخته نمی‌شود که اگر اینگونه بود در سه دهه گذشته که سینمای فرانسه با تزریق بودجه و حمایت مالی خوبی حمایت شد باید فیلم قابل توجهی در آن ساخته می‌شد. منظورم این نیست که فیلمساز و فعال سینما به حال خود رها شود بلکه باید مؤلفه‌های مختلفی برای حمایت از سینما در نظر گرفت.
آغداشلو درباره مؤلفه‌های مورد نظر در حمایت از سینما گفت: یکی از این مؤلفه‌ها این است که شهرداری با حمایت از آثار مناسب سلیقه مردم را بالا برده و فرهنگ را گسترش دهد و تولیداتی نظیر فیلمفارسی‌ها و آثار سطحی تولید شده در سال‌های اخیر، ساخته نشوند. البته این موضوع بستگی به تشخیص گروه کارشناسی شهرداری در مراحل اولیه ساخت فیلم دارد. شهرداری باید این نکته را در نظر داشته باشد که فعالیت‌هایش با وظایف وزارت فرهنگ و ارشاد تداخل پیدا نکند.
نظر شما