به گزارش خبرنگار مهر، صف طویل ماشین های پارک شده تا خیابانها و کوچه های اطراف دانشگاه رسیده بود و به شعاع چندین کیلومتر اطراف دانشگاه امام صادق (ع)سرشار از خودروهای پارک شده بود.
در برابر در وروی دانشگاه عده ای برای کمک به ایتام میان جمعیت قبض پخش می کردند که باعث ازدحام و تجمع جمع کثیری ار عاشقان مولا علی (ع) شده بود.
اما به محض ورود به دانشگاه امام صادق(ع) فضای دیگری حاکم بود. سیل عظیمی از مردم فضای دانشگاه را فراگرفته بودند و چای و شیرینی میان مردم پخش می شد.
به یادمان شهدا که می رسیم همه چیز فراموش می شود. مردم برای نزدیک تر شدن به یادمان شهدای گمنام دانشگاه امام صادق در تکاپویی غریب به سر می برند.یادمان شهدا برابر در ورودی مسجد دانشگاه قرار دارد. مسجدی که اکنون سرشار از جمعیتی است که هر یک ساکت و آرام با چشمانی تر در خود فرو رفته اند و بی صدا می گریند.
العفو، العفو، العفو با این ندا آه از نهاد همگان در می آید. صدای هق هق و ناله ها اوج می گیرد. گویی همه برای عفو و بخشش گرد آمده اند. انگار همه امشب در این فضا با کولی از گناه آمده اند و خاضعانه در درگاه پروردگارشان زانو زده اند و طلب آمرزش می کنند.
در اینجا و در این لحظه ها همه یکسان اند و وزیر و فقیر فرقی ندارند. در اینجا و در این لحظه همه در برابر خدای یکتا حقیر و ضعیف می نمایند و از طرفی ناله ها و اشکهای خالصانه شان شکوه عظمتی غریب را در چهره های پر نور آنها به ارمغان آورده است.
عجبا انسانهایی چنین حقیر و در عین حال پر شکوه و عظیم!
از جای جای سالن و از میان جمعیت دوربینهای پخش زنده تلویزیون قد علم کرده اند با این حال کسی وقعی به این هیاهو نمی گذارد. اینجا اکنون همه به دنبال چیز دیگری آمده اند. چیزی ورای دنیای عادی و روزمره. چیزی که انگار همین نزدیکی است. همه گرد هم در دانشگاه امام صادق (ع) جمع شده اند و یک صدا از خدای خود طلب بخشش و آمرزش می کنند.
تکنولوژی هم به خدمت مردم در آمده و خطوط روحانی دعا توسط ویدئو پروژکشن روی صفحه ای بزرگ برای همگان نمایش داده می شود.
با شروع دعای لطیف و پر فیض ابوحمزه ثمالی شوری تازه فضای مسجد را فرا می گیرد.
علی کردان همراه سید محمد حسینی وزیر جدید ارشاد اسلامی در کابینه دهم وارد سالن می شوند. حسینی کنار حجت الاسلام صدیقی می نشیند و کردان رو به جمعیت نشسته و به دیوار تکیه می دهد. دقایقی بعد محمد مهدی زاهدی هم به جمع اضافه می شود.
آرام آرام جمعیت تمامی خیابان مابین مسجد و در ورودی دانشگاه را هم پوشاند. با پایان یافتن دعای ابوحمزه ثمالی و شروع سخنرانی حجت الاسلام صدیقی بر جنب و جوش و هیاهوی جمعیت افزوده شد.
پس از پایان سخنرانی و با ورود آیت الله مهدوی کنی و شروع دعای جوشن کبیر فضا دگرگون شد و حالتی سراسر عرفانی جمعیت را فرا گرفت.
اینجا دانشگاه امام صادق (ع) است. جایی که گویی در این سحرگاه سقف آسمان کوتاه شده و پروردگار چنان به بندگان خویش نزدیک گشته است که وجودش به وضوح احساس می شود.
قرآن هایی که بالا رفته و سرهایی که از سر تسلیم و افسوس تکان می خورند.
اینجا دانشگاه امام صادق(ع) است و خداوند جایی در همین نزدیکی است.
--------------------------- گزارش : مهیار زاهد
نظر شما