وی افزود: سینمای ایران در این سال‌ها عرصه‌ای برای تولید فیلم کمدی شده که تنها تعدادی از تهیه‌کنندگان بخش خصوصی از تولید این آثار نازل سود می‌برند. ساخت و عرضه گسترده این فیلم‌ها سلیقه مخاطب را پائین می‌آورد و زمینه‌ای فراهم می‌کند که فیلم هنری و مخاطب خاص دیگر کمتر بیننده داشته باشد.
این کارگردان گفت: در این سال‌ها بیشتر درباره سینما شعارهای قشنگ شنیده‌ایم تا حمایتی از آن دیده باشیم، سینما عرصه‌ای برای فعالیت‌های کاسبکارانه شده و بیشتر فیلم‌ها شبیه به مجموعه‌های 90 قسمتی تلویزیونی است. در این شرایط ساختن فیلم خوب دشوار است و نمی‌توان شرایط را با سال‌های اواخر دهه 60 و دهه 70 مقایسه کرد.
کارگردان "ترانه تنهایی تهران" ادامه داد: در این سال‌ها سهم سینمای ایران از فیلم‌هایی مانند "هامون"، "باشو غریبه کوچک"، "شیر سنگی" و... چقدر بوده است؟ در سال‌های رونق سینمای ایران در همه ژانر فیلم ساخته می‌شد اما این روزها سینما در انحصار کمدی‌های سخیف است.
سالور گفت: سال‌ها قبل طرحی برای حمایت از اکران فیلم‌های فرهنگی اجرا شد اما فرجامی نیافت و نمایش چنین آثاری که مخاطب خاص و فرهیخته دارند نامعلوم است. به نطر می‌رسد در این شرایط صحبت کردن از روز ملی سینما بی‌معنی است زمانی می‌توان از روز ملی سینما سخن گفت که سینماگران در شرایطی مناسب در همه گونه‌ها فیلم بسازند.
وی گفت: پدیده‌ای مانند "درباره الی" یک جرقه است که محصول تلاش فردی فیلمساز است و به شرایط فیلمسازی ربط ندارد. خورشید سینمای ایران در جشنواره‌ها غروب کرده و سینمای کشورهای کره، مکزیک، ترکیه و... جای آن را گرفته است.
نظر شما