گسترش فيلمسازي ديجيتال ،ظهور مشكل جديد در سالن هاي سينما

بيش از 500 سينما قبل  از انقلاب اسلامي در حوزه نمايش فيلم قرار داشت كه  از اين تعداد هم اكنون 270 سالن در ناوگان نمايشي به فعاليت مي پردازد و نهادهاي دولتي نيزبيش از نيمي از ظرفيت سالنهاي كشور را دراختيار دارند . البته برخي از اين نهادها در طول سالهاي گذشته  به  ترميم و ساماندهي سينماها پرداختند اما بي توجهي به تجهيز حوزه فني نمايش اين فعاليتها را كمرنگ كرده است .
تعدادي از كارشناسان امور نمايش فيلم، گراني تجهيزات فني ، تحريم هاي اقتصادي و نبود سرمايه گذاري مناسب در صنعت سينما را از مشكلات گسترش حوزه نمايش فيلم عنوان مي كنند .
با مروري به شاخص هاي اقتصادي كشور و نيم نگاهي به بودجه فرهنگي ، اين واقعيت تلخ كه سهم بخش فرهنگ از بودجه كل كشور تنها كمتر از يك درصد است بيشتر نمايان مي شود . اين موضوع كه حتي تصميم گيرندگان بخش بودجه به كاركردهاي عظيم  بخش فرهنگي بي توجه اند و برون رفت از مشكلات كشور را در ديگر عرصه ها جستجو مي كنند ، رنجش بيشتراهالي بخش فرهنگ را بدنبال دارد .
سينما به عنوان رسانه اي  تاثير گذار از نقش ممتازي در هدايت افكار و انتقال مفاهيم فرهنگي با زبان تصوير در  جوامع مختلف بشري برخوردار است و سينماها به عنوان كانون جذب مخاطب ا زكاركردهاي مهمي در اين ميان برخوردار هستند.  با توجه به همين نكته است كه" هاليوود" با توليد انبوه آثارسمعي و بصري  به عنوان پيشتاز هنر هفتم سالنهاي بي شماري را براي عرضه توليدات خود در سراسر جهان قبضه كرده است .
موضوع نمايش فيلم خارجي پس از20 سال  دركشورمان  با اين استدلال شكل گرفت كه سينماي ايران با وجود موقعيت ممتاز جهاني ، براي استفاده مناسب از ظرفيت خود  در جهت جذب مخاطب نياز به رقيبي براي ارتقا توليدات خود و گسترش موضوعهاي متنوع  در صنعت فيلمسازي دارد.
به باور طراحان اكران آثار خارجي ، فيلم خارجي به عنوان وسيله اي براي تحرك بيشتربخشيدن به اين صنعت از كاركردهاي مثبتي در ايجاد زمينه رقابت براي  فيلمسازان داخلي برخورداراست اما اين واقعيت كه نمايش فيلم نياز به ظرفيت سازي  و گسترش امكانات نمايشي دارد در اين طرح ناديده گرفته شده است .
عده اي از تهيه كنندگان  سينمايي در واكنش به اين طرح ،  نبود سالن و مشكلات حوزه نمايش را از معضلاتي دانستند كه نمايش فيلم خارجي را تحت الشعاع قرار مي دهد اما در مقابل سينماداران نبود فيلم را از مشكلات سالنها عنوان كردند .
با گذشت نزديك به يكماه از نمايش فيلم خارجي مشكلات يكي پس از ديگري رخ مي نمايد كه شايد يكي از اين معضلات سالنهاي فرسوده ،  تجهيزات كهنه فني نمايش فيلم  و در نهايت كپي نامناسب فيلمهاي خارجي باشد .
اما آنچه بيش از هر چيز براي صنعت سينما مهم است ساماندهي به وضعيت سالنها و احداث سينماهاي جديد و تجهيز آنها است چرا كه با ورود فناوري نوين و گسترش فيلمسازي ديجيتال درسالهاي آتي توليد فيلمهاي 35 ميليمتري متوقف خواهد شد و اين به معني  ظهور مشكلي جديد در سينماي ايران است.
برخي از سينماگران در اين باره معتقدند كه پرداخت وام  و اختصاص يارانه بدون پشتوانه و نظارت متخصصين نه تنها براي سينما چاره ساز نيست بلكه به عنوان "مسكن موقتي "  دراين زمينه عمل مي كند .
"علي معلم"  منتقد سينما  در اين باره مي گويد: موضوع سالن سازي و برنامه هاي سينمايي همواره روي كاغذ بوده و هيچگاه به مرحله اجرا در نيامده است.
وي ، نبود كارشناسان و ضعف مديريت را از مشكلات عرصه سينما مي داند و بر برنامه ريزي ، تغيير ساختارها ، سرمايه گذاري مناسب و مشاركت جدي بخش خصوصي در سينما تاكيد دارد.
"ابوالحسن داودي" رييس هيات مديره خانه سينما نيز براين باور است  كه سينماي ايران به دليل محدويت منابع مالي و سرمايه اي توان مشاركت درزمينه سالن سازي را نداشته و اين برنامه بدون مشاركت دولت و نهادهاي مسئول همچون شهرداريها امكان پذير نيست .
"وحيد مجتهدي" عضو شوراي مركزي انجمن سينما دارا ن هم به خبرنگار گروه هنري مهر گفت : در همه جاي دنيا شهرداريها و نهادهاي دولتي با مشاركت بخش خصوصي به احداث سينما و گسترش فضاهاي فرهنگي مي پردازند.
وي، سرمايه سينما را ناچيز خواند و افزود: اگر همه سرمايه در گردش سينماي ايران را هم هزينه كنند حتي يك سالن نمي توان احداث كرد. با گسترش شهرها و افزايش قيمت زمين بدون حضور جدي شهرداريها و دولت، سالن سازي امكان پذير نيست.