به گزارش خبرگزاری مهر، هفته نامه "اشپیگل" در تحلیلی در این باره نوشت : ایرلندی ها در حالی به پیمان اصلاحی لیسبون بله گفتند که لهستان و چک هنوز در این باره مشکوک هستند. همچنین در برخی از کشورهای بزرگ اروپایی در این راستا شک و لجاجتهای ملی حکمفرما است.
این نشریه افزود : ایرلندی ها به اروپا یک شانس جدید دادند. ماه بعد در این باره تصمیم گیری خواهد شد که آیا اروپا از این فرصت استفاده خواهد کرد یا با غفلت آن را از دست خواهد داد. آیا اروپا درباره انتخاب اولین رئیس جمهوری اتحادیه اروپا می تواند به توافق برسد؟ آیا درباره یک برنامه مدون و جاه طلبانه برای سال آینده توافقی حاصل می شود؟ پاسخهای این پرسشها به عکس العملهای حکومت جدید سیاه-زرد در برلین بستگی دارند.
اشپیگل در ادامه نوشت : در حال حاضر آلمان نیروی رانشی منحصر به فرد باقی مانده اروپا است. رئیس جمهوری فرانسه که عاشق اوج گرفتن فرانسه و بر عهده گرفتن رهبری در اروپا است. براون نخست وزیر انگلیس هم که شرایط وخیمی دارد و جانشین احتمالی وی کمرون نیز یک فرد بسیار مشکوک به اتحادیه اروپا است. در این میان و در بین این کشورهای مهم اروپایی تنها آلمان باقی می ماند که اروپا را به جلو براند.
نویسنده در ادامه با اشاره به دیدگاههای متفاوت اروپایی احزاب آلمان که در برخی موارد تهدیدی برای اروپا محسوب می شود چنین وضعیتی را یک خیانت به میراث سالهای 2002-1949 ارزیابی کرد که در آن آلمان با شورو حرارت برای تعمیق وحدت اروپا تلاش می کرد.
نویسنده در بخش دیگری از این مطلب خاطر نشان کرد : بعد از تقریبا یک دهه بحث های عذاب آور درباره وضعیت و حقوق و نیازهای اروپا که به جز بی میلی و بی تفاوتی در بین شهروندان اروپایی تاثیر دیگری نداشته است ، حالا دوباره این اتحادیه به یک پروژه بزرگ هماهنگ نیاز دارد که اطمینان و شور و حرارت را برای یک اروپای مشترک در آینده ایجاد کند.
در ادامه آمده است : هیچ چیز بهتر از یک تعمیق سیاست امنیتی و خارجی مشترک نمی تواند چنین تاثیراتی را ایجاد کند. البته با وجود حمایتهای کافی شهروندان حکومتها هنوز در این زمینه در پس وعده های خود توقف کرده اند.
نویسنده در بخش دیگری از این مطلب بر لزوم کاربرد برنامه های سیاست خارجی مشترک ایجاد شده در قالب پیمان لیسبون به عنوان ابزاری برای بالا بردن نفوذ و تاثیر اروپا در دنیا تاکید کرد و اظهار داشت : از لحاظ استراتژیک، دیپلماسی جدید اتحادیه اروپا باید راههایی برای همکاری بیشتر با شرکای استراتژیک خود بیابد. درباره روسیه نیز باید از نزدیکی بین اروپای شرقی و میانه و مسکو حمایت شود.
نظر شما