به گزارش مهر، در این جوابیه آمده است: احتراما با عنایت به گزارش خبری شماره 953534 مورخ 88.7.7 خبرگزاری مهر در سایت خبری تحت عنوان "پروژه ای که زمینهای آبی را دیم کرد/ روستاهای الیگودرز خالی می شوند" بدینوسیله جوابیه این طرح در این خصوص به شرح زیر ارسال می گردد.
در ابتدا با اشاره به طرح انتقال آب از سرشاخه های دز به قمرود به اطلاع می رساند این طرح در مطالعات مرحله شناخت و مرحله اول "آبرسانی درازمدت به شهر قم" نام داشته که در ابتدای مطالعات مرحله دوم علاوه بر شهر قم به منظور آبرسانی به شهرهای خوانسار، خمین، گلپایگان، محلات، نیمور، ساوه و سلفچگان به نام "طرح انتقال آب از سرشاخه های دز به قمرود" تغییر نام یافت. اصولا طرح را به نام مقصد طرح و هدف آن نامگذاری می کنند. همانطوری که در گزارش نیز آمده است آب سد دز عمدتا از استان لرستان تامین گردیده ولی سد دز نامیده می شود و با آب سد کرخه از استانهای لرستان، کرمانشاه و ایلام تامین گردیده ولی سد کرخه نامیده می شود و همچنین سدهای کاروان 3 و 4 از استانهای اصفهان، چهارمحال بختیاری تامین گردیده ولی به نامهای کارون 3 و 4 نامیده می شوند. همچنین می توان طرحهای زیادی را نام برد که بدین شکل تامین اب از مناطق دیگری بوده ولی نام طرح محل مقصد نامگذاری شده است.
در ارتباط با خواسته نمایندگان خرم آباد و الیگودرز در مجلس شورای اسلامی آقایان رضا رحیمی نسب و حجت الله رحمانی با دستور وزیر نیرو در تخصیص آب بازنگری گردیده است. در این بازنگری ها آب رودخانه کاکلستان به طور کامل از طرح حذف و سد خان آباد بر روی این رودخانه احداث و مورد استفاده کشاورزان منطقه قرار گرفته است. متعاقب آن رودخانه عسل شاه از شاخه های رودخانه کاکلستان نیز از طرح قمرود.حدف و سد دهجانی مورد مطالعه استان لرستان قرار گرفته و در آینده نزدیک در این محل نیز سد مخزنی ایجاد خواهد شد. علاوه بر رودخانه های فوق حقابه قابل توجهی از رودخانه های دره دایی و دره دزدان برای اهالی منطقه در نظر گرفته شده که پروژه های برداشت آب رودخانه های مذکور نیز توسط استان در دست اجرا می باشد.
همچنین در مطالعات مرحله اول قرار بوده که آب رودخانه زرد فهره بطور متوسط 12 متر در ثانیه نیز توسط تونل بلندی به حوزه آبریز رودخانه قمرود منتقل گردد که از انتقال آب رودخانه زرد فهره نیز صرف نظر شده است که در حال حاضر علاوه بر آن به طور متوسط حدود 3 الی 4 متر مکعب آب رودخانه های انوج و کاکلستان در پایین سد خان آباد از استان خارج می شود. (لازم به توضیح است که در مطالعات مرحله اول قرار بوده آب این رودخانه نیز به ایران مرکزی انتقال یابند که از طرح حذف گردیده تا مورد استفاده منطقه قرار گیرد).
این طرح سعی نموده تمام مسائل فنی را به کار بسته تا نشت آب به داخل تونل به حداقل برسد، به طوری که چند قطعه از تونل ها تقریبا خشک و در برخی از تونل ها نشت کمی وجود دارد که در صورت کاهش آبدهی چاه ها خسارت ناشی از آن به اهالی پرداخت گردیده است. از طرفی تعداد چاههای منطقه در سالیان اخیر چندین برابر شده و تولید محصول کشاورزی نیز متعاقبا چندین برابر گردیده است که این امر مورد تایید سازمان جهاد کشاورزی استان می باشد.
لازم به ذکر است که قبل از اجرای طرح دز به قمرود در روستای عسگران چشمه ای وجود داشته که به طور میانگین 8 لیتر در ثانیه دبی داشته است. آب مصرفی دام روستای مذکور از این چشمه تامین و باقیمانده آن به مصرف کشاورزی می رسیده است. طبیعی است باقیمانده آب چشمه 8 لیتری نمی توانسته حدود 400 هکتار اراضی و باغات را آبیاری نماید. طرح دز به قمرود از چند سال قبل بیش از این تعداد (حدود 15 لیتر در ثانیه) آب شرب و کشاورزی با تانکر و پمپاژ آب داخل تونل برای این روستا تامین نموده و در حال حاضر نیز چاه عمیقی حفر کرده و تمام متعلقات آن را نصب نموده و آماده بهره برداری توسط اداره آب و فاضلاب روستایی شهرستان الیگودرز می باشد.
لازم به توضیح است که کمبود آب در منطقه ناشی از طرح دز به قمرود نبوده بلکه عوامل جوی و سالهای کم آبی اثر خود را در آب زیرزمینی منطقه گذاشته است به طوری که طرح دز به قمرود تانکری را در اختیار منطقه قرار داده تا برخی از روستاهای بسیار دور از طرح دز به قمرود که با بحران بی آبی روبرو شده اند توسط تانکر آبرسانی شوند.
بدیهی است عوامل جوی و کم آبی علت خشک شدن چاهها در منطقه می باشد و مشکلات کم آبی در منطقه ناشی از بارش کم در سالهای اخیر بوده که آمار اداره هواشناسی استان گواه این مدعا بوده و قابل ارائه نیز می باشد.
ذکر این نکته ضروری استکه در زمان عملیات اجرایی طرح دز به قمرود تعدادی زیادی از اهالی منطقه در این طرح مشغول به کار شده و این طرح سعی نموده که 65 درصد از نیروی انسانی مورد نیاز را از (بیش از 1000 نفر) از اهالی بومی استفاده کند. آیا اشتغال حدود 1500 نفر از اهالی منطقه از مشکلات استان نبوده است.
در پایان درست نیست که کمبود ابی ناشی از عوامل جوی و خشکسالی کلا به طرح دز به قمرود نسبت داده شود، بلکه باید گفت علت کم شدن آبدهی چاهها ناشی از بارش کم و افزایش تعداد چاههای منطقه و برداشت بیش از اندازه از سفره آب زیرزمینی می باشد که استان در سالهای اخیر با آن مواجه شده است و می بایستی مورد توجه مسئولان استان لرستان قرار گیرد.
توضیحات خبرگزاری مهر
در مورد نام پروژه ذکر این نکته کفایت می کند که قیاس پروژه قمرود با پروژه های کارون 3 و 4 و دز و کرخه جز فرافکنی چیزی دیگر نخواهد داشت. در پروژه های یاد شده بخشی از رودخانه در استان خوزستان قرار دارد بنابراین اطلاق نام دز و کرخه و کارون به آن عجیب به نظر نمی رسد ولی در مورد طرح "انتقال آب از سرشاخه های دز به قمرود" باید این نکته را مطرح کرد که آب این پروژه به طور کامل از شهرستان الیگودرز در لرستان تامین می شود و رودخانه دز جهتی به سمت مرکز ایران ندارد.همچنین طرح انتقال آب به نظر می رسد تفاوت فاحشی با طرح ایجاد سد مقابل یک رودخانه داشته باشد!
از سوی دیگر در توضیحات ارائه شده از ایجاد سد دهجانی نام برده شده که هنوز ماهیت خارجی ندارد و به مرحله اجرایی نرسیده است و گویا مردم روستاهای الیگودرز باید منتظر بمانند تا این سد روزی محقق شود و آنگاه "حق آبه قابل توجه" مورد نظر در جوابیه به مردم اختصاص یابد.
همچنین در جوابیه مذکور عنوان شده که آب چشمه روستای عسگران تنها 8 لیتر بر ثانیه بوده و در این جوابیه ابراز تعجب شده که چگونه این آب مزارع این روستا را آبیاری می کرده است! حال علاوه بر اینکه در آمار ارئه شده در این جوابیه تردید وجود دارد این سوال مطرح است که چرا تا قبل از اجرای پروژه طرح انتقال آب مردم منطقه می توانستند آب کشاورزی و دامپروری خود را از این چشمه 8 لیتر در ثانیه ای تامین کنند و همواره عسگران به عنوان یکی از سرسبزترین روستاهای الیگودرز مطرح بوده است؟
از سوی دیگر علت کم آبی در منطقه طرح انتقال آب در این جوابیه به خشکسالی ربط داده شد حال ضمن اینکه باید گفت شهرستان الیگودرز یکی از پر آب ترین شهرستان های استان است یادآور می شویم که چند سال است که خشکسالی در همه مناطق کشور و در لرستان وجود دارد چرا قبل از اجرای این طرح خشکسالی موجب خشک شدن چشمه های منطقه نمی شده است؟
عمق فاجعه را تنها در صورتی می توان درک کرد که وضعیت روستای عسگران امروزی را دید و با گذشته آن مقایسه کرد. خانه های عسگران دیگر هیچ ساکنی ندارند چون دیگر امیدی به ماندن در این منطقه خشک و بی آب نداشته اند.
همچنین در این جوابیه با اشاره به آمار هواشناسی در زمینه بارش باران آمده است: "بدیهی است عوامل جوی و کم آبی علت خشک شدن چاهها در منطقه می باشد و مشکلات کم آبی در منطقه ناشی از بارش کم در سالهای اخیر بوده که آمار اداره هواشناسی استان گواه این مدعا بوده و قابل ارائه نیز می باشد."
آنچه قابل تامل این است که لرستان در شش ماه نخست سالجاری با پراکنش خوب بارندگی طبق آمار هواشناسی استان لرستان شاهد بیش از 341 میلی متر باران بوده که نسبت به سال قبل از رشد قابل توجهی برخوردار بوده حال این سوال مطرح می شود که چرا هنوز روستاهای الیگودرز با کمبود آب آن هم به شکل بحرانی مواجه هستند؟
از سوی دیگر در جوابیه یاد شده با ذکر دو رقم متفاوت 1000 و 1500 شرکت آب منطقه ای تهران مدعی ایجاد اشتغال در منطقه شده است. اولا ضمن اینکه در آمار ارائه شده در این جوابیه به طور جدی تردید وجود دارد قابل ذکر است که شغل اکثر مردم منطقه کشاورزی بوده که به علت کم آبی و بحران ایجاد شده در اثر پروژه شغل خود را از دست داده و یا مهاجرت کرده اند پس ادعای ایجاد اشتغال در منطقه ای که تعداد زیادی از کشاورزان شغل خود را از دست داده اند کمی غیر واقعی به نظر می رسد. از سوی دیگر عمده نیروهای فنی شاغل در این پروژه از استانهای دیگر می باشد و تنها کارگران طرح ممکن است از روستائیان بیکار شده گزینش شده باشند.
همچنین بد نیست اشاره کنیم به جلسه ای که در روز گذشته با حضور مسئولان پروژه قمرود و مسئولان شهرستانی "بدون حضور خبرنگاران" در محل پروژه برای بررسی مشکلات مردم تشکیل شد. آنچه اینجا مطرح می شود اگر در منطقه مشکلی وجود ندارد علت تشکیل این جلسه آن هم بدون دعوت از خبرنگاران چیست؟
خبرگزاری مهر ضمن اینکه برای تمامی موارد طرح شده در جوابیه استدلال و مدارک منطقی دارد مابقی توضیحات خود را در گزارش دیگری که به صورت تصویری - تشریحی از منطقه تهیه شده موکول خواهد کرد و قضاوت را به عهده مردم خواهد نهاد.
نظر شما