معادله های سیاسی پیچیده؛ مانع ماجراجویی نظامی علیه ایران

به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه الوسط در مقاله ای به قلم محمد عبدالله محمد نویسنده نوشت : "ضربه نظامی علیه تاسیسات هسته ای ایران" عنوانی است که همیشه در رسانه های صهیونیستی و آمریکایی بدان اشاره می شود و گاهی اوقات نیز بر زبان برخی از سیاستمداران جاری می شود. برخی آن را "یک حقیقت سیاسی" می نامند و برخی دیگر آن را در راستای "جنگ روانی" توصیف می کنند. 

رهبران کشورها اعم از (مقامهای کشوری و لشکری) می دانند که در دنیای سیاست همه گزینه ها مطرح است، ولی بنا به ضرورت در دسترس نیست. در واقع امیدواریها و معقولاتی هست که اگر یکی از آنها نسبت به دیگری براساس اشتباه و یا ارزیابی های غلط تلقی شود، مسئله جنون آمیز خواهد شد. در روابط بین کشورها، شرایط  و درجات آنها متفاوت است، در هر گونه دوستی و خصومتی این منافع است که حاکم می شود و بر اساس اهداف ملی و منافع ملی پیش برده می شود و هرگونه فراز و نشیبی در تقدم اولی بر دومی و یا بالعکس آن روی می دهد. گاهی اوقات نیز اهداف ملی منطبق با منافع ملی و یا برعکس آن شکل نمی گیرد و علاوه برآن معیارهای دیگری، از جمله شرایط منطقه ای و بین المللی، و یا حجم اقدام و یا خودداری نیروهای رقیب، حاکم بر سیاست خارجی می شود.
 
بنابر این جهان عبارت است از مجموعه ای از سهمیه بندی ها که همه با هم تقسیم می کنند، هریک از آنها که فعال تر باشد سهم بیشتری به دست می آورد و به همین ترتیب ادامه می یابد. ولی این سهمیه ها نیز در صورت نبود شرایط مناسب جهت حفظ آن، زیاد در دست کشورها دوام نخواهد یافت. 
 
بنابر این برای چنین تقسیم بندی دشواری معادله زیر به دست می آید که سهمیه ها چون بلوک های سختی نیستند بلکه پراکنده و متداخل به هم پیوسته و به همین ترتیب روابط بین کشورها در اثر تداخل منافع  متداخل و متفرق می شود.
 
روزنامه بحرینی در این مقاله آورده است : از طرفی دو متخاصم به وسیله دوستی با طرف سومی به یکدیگر نزدیک می شوند، و از طرف دیگر دو هم پیمان به خاطر دوستی (یا خصومت) با طرف سومی با هم اختلاف پیدا می کنند و یا گاهی این مناسبات (از لحاظ نزدیکی و دوری) نصیب برخی دلالهای خارج دایره نزدیک به همه می شود تا نقش مشخصی ایفا نمایند.ارمنستان و ترکیه دو متخاصم هستند که دوستی با ایالات متحده، آن دو را به یکدیگر نزدیک می کند، ژاپن و ایالات متحده آمریکا دوهمپیمان هستند که درباره موضوع کره شمالی و میانمار با هم اختلاف نظر دارند، و شاید روس ها و چینیها بین ایران و غرب نقش دلال را ایفا نمایند و معادله به همین شکل ادامه پیدا می کند. 
 
پس اشکال کار کجاست؟ در واقع منافع آشکار و پنهانی وجود دارد، و بین این دو نوع را، خط بلندی عمود بر دو زاویه حساس که در قاعده ای متزلزل و بی ثبات در نتیجه تضاد منافع بین کشورها و دیدگاهها در قبال حوادث ورخدادها استوار است، جمع می کند. زمانی که همزیستی با قاعده ممکن شود می توان بین دو زاویه را کنترل کرد و نخ ارتباطی میان آنها ثابت و مستقر می شود. جهت حفظ بهترین نتایج مرتبط با دستاورد ملی چندین عامل دست اندرکار است؛ کشورها نیازمند به جغرافیای غالب و مسلط، ترکیب جمعیتی جغرافیایی حیاتی ولی به هم پیوسته، اقتصاد پویا و سرسخت، سیاست خارجه فعال و تأثیر گذار و تعامل مناسب و عقل سیاسی دارای نرمش و قادر به استفاده از فرصتها، است.
 
در ادامه این مقاله آمده است : چگونه می توان این عوامل را با اوضاع ایرانیان منطبق کرد؟ تهران خود را در چندین نوع روابط خارجی دوگانه درگیر کرده است. از طرفی با طرف (آمریکایی) متخاصم است و از طریق طرف سومی (چون مالزی، برزیل و افغانستان) با آن دوستی دارد. و از طرف دیگر هم پیمان با طرف (ترکیه ای) شده که با آن در خصومت با طرف سومی چون (ارمنستان و آذربایجان) شریک هستند و در بین کشورهای متعددی مانند پاکستان و هند، یا بین سوریه و ترکیه در زمان بحران عبدالله اوجالان، ویا بین سوریه و عراق پس از انفجارهای (معروف به چهارشنبه خونین) که در وزارتخانه های دارایی و امور خارجه عراق به وقوع پیوست، نقش دلال و میانجی را ایفا کرده است. 
 
از سوی دیگر، تهران سیاست خارجه ای بر اساس منافع ظاهری و آشکار و درعین حال منافع پنهانی خود را دنبال کرد و در جدایی (بی برنامه) بین منافع در هر دو صورت آن، کاملا موفق و توانمند نشان داد تا حدی که امکان خلط بین آنها امکان پذیر نبوده است؛ مگر از طریق حدس و گمانه زنیهای رسانه ای و یا تخمینهای اطلاعاتی.

بنابراین اصول و مبانی عمومی ایران مانند دین و مذهب، میراث فارسی و اوضاع منطقه ای و بین المللی با امنیت و توسعه و روابط با ثبات و آگاهی بخشی ملی، و نیز ارتباط هریک ازآنها با طرح های درازمدت، میان مدت و کوتاه مدت، جهت اداره دولت و انقلاب، مخلوط نشد. 
 
این جدایی بین امور سبب می شود ایران در مسئله مبارزات استان ناگورنو قره باغ کمرنگ جلوه نکند، و با پیگیری برخی از پرونده ها براساس دسته بندی مذهبی، غیرشیعی که بیشتر با اقلیتهای سنی مذهب مرتبط است؛ مثل تحولات و رخدادهای بوسنی، هند، آسیای مرکزی، اروپا و آفریقا و نیز آنچه در فلسطین اشغالی می گذرد، صرف یک ایران شیعی جلوه ننماید. وقتی ایران به ارمنستان علیه آذربایجان، که در غرب ایران با آنها از لحاظ نژادی و قومی به عنوان یکی از مهمترین پارامترهای تشکیل دهنده جامعه ایرانی، گرایش پیدا می کند، خود را بیش از حد لزوم قومی گرا نشان نمی دهد. چنین تفاوتها و تناقضاتی را باید در چارچوب جدایی بین منافع ظاهری و پنهانی آن درک کرد.
 
در ادامه این مقاله آمده است : چنین مسائلی روابط ایران با خارج را پیچیده و متداخل در یکدیگر نشان می دهد و به خوبی می داند که این پیچیدگی به آن وقت بیشتری می دهد و داشتن وقت بیشتر به آن فرصت می دهد تا پرونده های کوچک و متوسط را به هدف تولید معادله جدید و پیچیدگی هرچه بیشتر به پیش ببرد و از آن طریق فرصت بیشتری به دست آورد تا اینکه مسائل مستقر وثبات یابد.
 
در قطعا این کار سخت و دشواری است که کشورها دنبال می کنند ولی به خوبی می دانند که برای آنها ضمانتهای گسترده تری فراهم می آورد. تهران به دفعات و به طور مکرر از روسیه، چین و حتی هند تسلیحاتی خریداری نموده تا به این ترتیب، این کشورها را با منافع خود درگیر ومرتبط نماید و مانع از تلاشهای متضاد آمریکا شود.

در پایان این مقاله آمده است .. از این رو، به اختصار می توان اذعان داشت که معادله های سیاسی حاکم در شرایط کنونی، پیچیده تر از آن است که بتوان علیه تهران یک حرکت نظامی به راه انداخت. این تنها یک زاویه مربوط به مدیریت ایرانیان در امور خود است و به طور یقین شرایط دیگری نیز وجود دارد که به شرایط دیگران مربوط می شود و نیز به طور یقین زوایای دیگر و با اهمیت تری از لحاظ فنی، شرایط جغرافیایی، تبعات سیاسی و استراتژیک ضربه نظامی بر اوضاع بسیاری از کشورها وجود دارد که می توان در آینده طی مقاله های دیگری بدان پرداخت.