حل مشکل فیلم‌های فرهنگی نیاز به اجماع نظر مدیران و سینماگران دارد

این کارگردان گفت: مدیران فرهنگی کشور هم حق دارند بر اساس نگاه آرمانی که دارند به سوی سینمای ملی و متعالی مد نظرشان گام بردارند. با توجه به این تعاریف ما باید به یک مدلی برسیم که فراتر از شعارها حقوق تمام این لایه ها را پاس بدارد و میان آنها به اجماع برسد به علاوه این که از امکانات موجود بهره ببرد.

وی افزود: حمایت‌های دولتی هم نباید به گونه‌ای باشد که اگر فیلمسازی فیلم پرمخاطب ساخت خود را جزئی از سینمای بدنه بداند و اگر فیلمی ساخت که فروش نکرد به تشکیلات دولتی شکایت کند که چرا از وی حمایت نمی‌شود. این کار به نظرم نوعی سوء استفاده از شرایط موجود است. فیلمساز ابتدا باید مشخص کند که آیا تولیداتش به عصای دولت نیاز دارد یا اینکه فیلمساز مستقلی است که می‌تواند روی پای خودش بایستد و فیلم خود را از تولید تا پخش مدیریت کند. جایگاه مدیریتی دولت نباید به این معنی باشد که به گونه‌ای وارد عرصه اجرا شود که در پخش فیلم‌ها هم دخالت کند.

کارگردان "دوشیزه" گفت: من کلا با رویه‌ای که شورای صنفی نمایش فیلم‌ها را به سینماداران تحمیل کند موافق نیستم. مدل اجبار و تحمیل مقطعی است و مانند مسکن موقت عمل می‌کند اما در درازمدت مشکل باقی خواهد ماند. در مدلی که من به آن اعتقاد دارم ابتدا باید آسیب شناسی کرد که چرا فیلم‌های مخاطب خاص توسط سینماداران اکران نمی‌شود و چرا فیلمسازان آثاری تولید می‌کنند که با جامعه تعامل ندارد و در جذب مخاطب ناموفق است.

این کارگردان و تهیه‌کننده افزود: پس از فهم درست مسئله می‌توان به یک مدل عملیاتی رسید که با ایجاد بستر مناسب مشکل اکران این فیلم‌ها با همین امکانات موجود حل شود و البته بدون برخورد فرمایشی. به عنوان مثال در ماه رمضان سال گذشته با استفاده بهینه از امکانات موجود تهدید به فرصت تبدیل شد و برخلاف سال‌های پیشین در این ماه فیلم‌ها فروش خوبی داشتند. فکر می‌کنم در ارتباط با نمایش فیلم‌های خاص می‌توان تهدیدها را به فرصت تبدیل کرد.

درمنش در پایان با اشاره به بیانیه 46 سینماگر گفت: این که عده‌ای سینماگر مسائل خودشان را در قالب بیانیه مطرح کنند به خودی خود عیبی ندارد و نشان از فضای باز فرهنگی است اما این موضوع دو اشکال دارد. اول اینکه فکر می‌کنم صدور بیانیه گام آخر در برخورد با هر مشکلی است و نه گام اول.

وی ادامه داد: زمانی که می‌شود مشکلات را از راههای دیگر حل کرد صدور بیانیه قدری شتابزده و زودهنگام است. صدور بیانیه زمانی درست است که تمام راهها رفته شده باشند. دیگر اینکه با یک نگاه به اسامی این بیانیه این پرسش پیش می‌آید که تعدادی از دوستانی که نامشان در بیانیه گنجانده شده است آیا زمانی هم که فیلم خودشان پرفروش بود برای حمایت از فیلم‌های کم فروش حاضر به صدور بیانیه بودند.

این کارگردان گفت: منصفانه این است که فیلمسازان در هر شرایطی نگران فیلم‌های کم مخاطب باشند. به نظر من چندان نگاه معتدل و منصفانه‌ای نیست که با توجه به شرایط فروش فیلم خود گاهی طرفدار سینمای بدنه و گاهی حامی سینمای مخاطب خاص باشیم. ضمن اینکه وقتی وارد جریانی می‌شویم در طول زمان هم باید این وحدت را حفظ کنیم و اشتباه است اگر نگاه ما با شرایط شخصی تغییر کند و این شرایط شخصی در نگاه ما به سینمای کشور هم راه پیدا کند.