کشف فضایی از مغز که به زبان اشاره مربوط می شود

به گزارش خبرگزاری مهر، در زبان اشاره حرکات بدن و دستها به عنوان ابزاری برای بیان معانی استفاده می شوند بی آنکه واژگان و جملات را ترجمه کنند.

محققان مدرسه پزشکی دانشگاه هافسترا و دانشگاه ایالت ساندیگو با انجام تحقیقاتی نشان دادند که در طول تکامل انسان در توسعه زبان در مغز، همان مناطقی که مسئول پردازش زبان گفتاری، نوشتاری و شنیداری هستند، زبان اشاره را نیز رمزگشایی می کنند.

این دانشمندان در این خصوص اظهار داشتند: "در کودکان کم سن، توانایی ارتباط برقرار کردن از طریق اشاره ها زبان گفتاری را شکل می دهد و می تواند توانایی زبانی کودک را درباره استفاده از زبان اشاره در اولین ماههای زندگی نشان دهد. این کشف تنها اطلاعاتی درباره مناطق مغزی که خاستگاه زبان را تشکیل می دهند ارائه نمی کند بلکه در خصوص ارتباط میان زبان و زبان اشاره در زمانی که کودک در حال توسعه تواناییهای زبانی خود است نیز توضیح می دهد."

فضاهای مغزی که به عنوان خاستگاه زبان شناخته می شوند عبارتند از: دایره پیشانی زیرین، ناحیه بروکا و ناحیه ورنیکه.

براساس گزارش ساینس دیلی، در این تحقیق، دانشمندان دو نوع از زبان اشاره را مورد بررسی قرار دادند که اولی پانتومیم است. در پانتومیم ادای اشیا و حرکات درآورده می شود و دیگری زبان اشاره ای است که در تعاملات اجتماعی به کار می رود. مثل گذاشتن انگشت اشاره روی لبها که به معنی "سکوت" است و عبور دادن دستهای از روی پیشانی برای بیان حس گرمای زیاد استفاده می شود.

در این تحقیقات مشخص شد که تمام مناطقی از مغز که در پردازش زبان مشارکت دارند این علائم اشاره را نیز رمزگشایی می کنند.