به گزارش خبرگزاری مهر، ناصر صبوری در یادداشت خود آورده است: خودرو پلیس آژیر کشان مقابل یک خانه ویلایی توقف می کند. زن و مرد جوان در بهت و حیرت بدون توجه به حضور ماموران با خود حرف می زنند. کودک یکساله آنها با گریه های بی امان خود در جستجوی دست نوازشی است تا او را آرام کند.
زن جوان از شرم جرات نگاه کردن به چهره شوهرش را ندارد. دقایقی پیش 3 شرور با ورود به خانه سرایداری با تهدید به بریدن سر کودک، او را مورد آزار و تعدی قرار داده اند...
خبر تلخ و دردآور است و شنیدن آن، احساسات را جریحه دار می کند. تکرار این نوع حوادث در جامعه ما این پرسش را در ذهن مردم ایجاد می کند که این تراژدی در کدامین منزل متوقف خواهد شد؟ و اگر تساهل و تسامح کنونی در برابر متجاوزان به نوامیس مردم ادامه یابد؛ فردا نوبت کدامین بخت برگشته ای خواهد بود تا حرمت و حیثیت اش این گونه خدشه دار شود؟!
در چند روز گذشته اخبار تلخی در خصوص تجاوز به عنف در پیشانی صفحات حوادث روزنامه ها حک شده است تا شاید مسئولان با خواندن آن چاره ای بیندیشند و با اجرای قاطع قانون از قربانیان چنین حوادثی احقاق حق کنند.
چندی پیش در پارک چیتگر 3 شرور و 11 زن و دختر را طی مدتی ربوده و آنها را در تاریکی شب مورد آزار و اذیت قرار می دادند و پس از سرقت لباسشان، آنها را در محل رها می کردند تا قربانیان به واقع احساس کنند که جانیان هیچ حرمت و حریمی را برای مردم قائل نیستند.
روزی دیگر نیز خبر می رسد 6 متهم با ربودن یک زن خانه دار او را در بیابانهای جنوب شرق تهران مورد تعدی قرار داده اند و امروز نیز زن جوان یک سرایدار در مقابل تهدید 3 شرور به مسلخ شرارت کشانده می شود و سپس ...
در آموزه های دینی و باورهای عقیدتی حرمت نوامیس از جایگاه ویژه ای برخوردار است اما در چند سال گذشته متاسفانه نحوه مجازات متجاوزان نوامیس مردم به گونه ای بوده است که آنها خود را در حاشیه امنیت می بینند و شواهد و قرائن خود حاکی است که مجازات بازدارنده نیست. متاسفانه این تبهکاران هیچ گاه به مفهوم واقعی و بر اساس قوانین کشور، تاوان اعمال مجرمانه خود را نمی پردازند و در عوض این قربانیان هستند که یک عمر با کابوس تجاوز زندگی کرده و به بیماریهای روحی و روانی مبتلا می شوند.
با کمال تاسف باید اذعان کرد در چند سال گذشته بازتاب مجازات این قبیل مجرمان تحت الشعاع مسائل سیاسی قرار گرفته است، کافی است برای یک تبهکار و مجرم مجازات سختی در نظر گرفته شود آن گاه شاهد یک هجمه از سوی سازمانهای به اصطلاح حقوق بشری خواهیم بود که بدون توجه به حق و حقوق قانونی فرد قربانی که زندگی او متلاشی شده است، برای فرد مجرم اشک تمساح می ریزند.
چند روز پیش رئیس قوه قضائیه از مجازات های سنگین برای متجاوزان به عنف خبر داد؛ مجازاتی که اگر اجرا شود شاید بتواند در کنار آسیب شناسی این قبیل حوادث، فضایی را ایجاد کند تا هیچ فردی به خود اجازه تعدی به نوامیس دیگران را ندهد.
آقایان مسئول توجه داشته باشند پیامدهای اجتماعی این نوع جرایم احساس امنیت جامعه را دچار چالس جدی می کند و در صورت بی توجهی به مجازات تبهکارانی که این چنین حریم و حرمت خانواده و جامعه را هدف قرار داده اند، فردا باید بهای گزافی پرداخت شود.
----------------------------------
منبع: روزنامه جام جم
نظر شما