پیام‌نما

فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْا إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ * * * پس همان گونه که فرمان یافته ای ایستادگی کن؛ و نیز آنان که همراهت به سوی خدا روی آورده اند [ایستادگی کنند] و سرکشی مکنید که او به آنچه انجام می دهید، بیناست. * * * پايدارى كن آن‌چنان ‌كه خدا / داد فرمان ترا و تائب را

۲۳ آبان ۱۳۸۸، ۱۲:۵۴

محمدرضا شجریان:

خواستم ساز سازان را سر لج بیاورم

خواستم ساز سازان را سر لج بیاورم

وقتی دیدم هیچ ساز سازی، ساز جدیدی نمی سازد تصمیم گرفتم که دست به کار شوم تا ساز سازها را سر لج بیاورم و بگویند شجریان که خواننده است چرا دست به ساز سازی می زند؟ من شروع کردم تا آنها نیز شروع کنند.

به گزارش خبرنگار مهر، محمدرضا شجریان شب گذشته در جریان برگزاری مراسم بهره برداری ازموزه موسیقی ضمن شرح انگیزه خود در خصوص ساخت سازهای ابداعی ، با تجلیل از استاد قنبری مهرگفت: امروز نمی دانم بگویم چه جسارتی است که سازهای من در کنار سازهای استاد قنبری مهر قرار می گیرد. اعتقاد دارم این کار مانند ترقه در کردن نزد توپچی است و لازم می دانم تا همین جا عذرخواهی کنم و دست استاد قنبری مهر را ببوسم.

 

استاد آواز ایران در ادامه افزود : بد نیست موضوعی را در مورد منش و بزرگواری استاد ابراهیم قنبری مهر خدمت شما عزیزان عرض کنم. من افتخار این را داشتم که مدتی را در خدمت ایشان شاگردی کنم و استاد چراغی را به واسطه بزرگواری شان در دل من روشن کردند تا توشه راهم باشد.

 

وی افزود: ماجرایی را که برای شما تعریف می کنم مربوط به سال 64- 65 می شود که من خدمت استاد قنبری مهر عرض کردم اگر اجازه بدهید من در کارگاه شما بتوانم چیزی از شما بیاموزم. پرسیدند چه می کنید؟ گفتم کارگاه کوچکی دارم و کارهایی هم انجام می دهم. استاد گفت خوب من به کارگاه خود شما می آیم و به شما آموزش می دهم. گفتم من جسارت نمی کنم ولی اگر خودتان می فرمایید حرفی نیست.

 

استادهمچنین تصریح کرد: آن زمان منزل من در فلکه چهارم تهرانپارس قرار داشت و منزل استاد در قنبری مهر میدان پاستور بود. گفتم استاد پس هر وقت امر کنید من می آیم دنبال شما. گفت نه شما خانه باشید. گفتم پس اجازه بدهید کسی را دنبال شما بفرستم یا حد اقل برایتان تاکسی بگیرم اما باز هم قبول نکرد. گفتم پس اجازه بدهید من کاری انجام بدهم. گفت نه شما فقط آدرس را به من بدهید من خودم با اتوبوس می آیم.

 

شجریان ادامه داد: اتوبوس آن زمان تا فلکه چهارم تهرانپارس می آمد؛ گفتم پس حداقل اجازه بدهید با ماشین تا فلکه چهارم دنبال شما بیایم اما باز هم قبول نکرد. من هیچ وقت این بزرگواری این مرد را فراموش نخواهم کرد. ایشان همیشه 5 دقیقه مانده به ساعت 8 زنگ منزل ما را می زد و وارد می شد. فرزند استاد دادبه هم می آمد. تا ساعت 11 که چایی می خوردیم و استراحتی می کردیم اجازه پذیرایی کردن را نمی دادند. بعد خودشان هم سیگاری می کشیدند و دوباره تا ساعت یک ادامه می دادیم و بعد هم ناهاری می خوردیم.  

 

استاد آواز ایران در ادامه افزود: بعد هرچه می گفتم استاد اجازه بدهید شما را برسانم قبول نمی کرد و می رفت. به این شکل من مدتی را مزاحم این مرد بزرگ بودم و افتخار داشتم که از محضرش چیزی یاد بگیرم. 

 

رئیس شورای عالی خانه موسیقی همچنین گفت: ساخت این سازها فقط به خاطر این است که کاری در زمینه موسیقی انجام داده باشیم و اصلا هدف خودنمایی نیست. امروز هم باید تشکر کنم از همه کسانی که باعث شدند تا این موزه درست شود. چندین سال است که بسیاری در تکاپو بودند تا این بخشی از فرهنگ ما با یادگار بماند. مجموعه ای از فرهنگ ایرانی شکل بگیرد و آیندگان بتوانند آن را آبیاری کنند.

 

گفتنی است این مراسم با حضور مسئولان، استادان،هنرمندان و چهره های برجسته در محل موزه واقع در خیابان مقصود بیک، کوچه نمازی برگرار شد. 

کد خبر 982754

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha