دكتر غلامحسين الهام در گفتگو با خبرنگار اجتماعي خبرگزاري مهر با بيان اين مطلب افزود : بحث شهادت دو قسمت است يكي به معناي شهادت به معناي اخص كلمه و بخشي ديگر كه موضوعيت دارد بايد با رعايت ضوابط شرعي عمل شود به اين معنا كه صلاحيت و عدالت شاهد قبل از شهادت بايد در دادگاه احراز شود لذا هر شخص كه ناشناخته و مجهول باشد نمي تواند در دادگاه شهادت دهد .
وي در ادامه افزود : اگر قبل از شهادت مشخص شود كه شخص محكوميت و سابقه كيفري دارد و جرح آنان را دادگاه رسيدگي كند و سابقه دار بودن فرد تاييد شود، شهادت آن استماع نمي شود.
وي گفت : با توجه به اينكه پيدا كردن شاهد بوسيله اصحاب دعوا كار آساني نيست چنين طريقي معمولا مورد استفاده دادگاهها قرار نمي گيرد و درواقع قاضي دادگاه تعرض ها و درستي ها را مي سنجند و در زماني كه به اقناع وجداني رسيد بر طبق آن راي مي دهد .
وي تصريح كرد : كساني كه به عنوان شاهد به دادگاهها مي آيند ممكن است صلاحيت لازم را نداشته باشند بنابراين حرفها و شهادت آنان براي دادگاه پايه راي قرار نمي گيرد و هيچ قاضي به اين نوع شهادتها به عنوان دليل عمل نمي كند.
الهام تصريح كرد : قاضي اغراق ها و نظريه هاي كارشناسي را با يكديگر تركيب مي كند و به نتيجه اي مي رسد كه آن وجدان و باور خود قاضي است و بر اساس آن راي را صادر مي كند .
وي گفت : افرادي كه به عنوان بينه پايه راي قرار مي گيرند عدالت آنان بايد احراز شود كه چنين روشي بسيار كم مورد استفاده قرار مي گيرد .
نظر شما