به گزارش خبرنگار گروه دين وانديشه خبرگزاري "مهر"، اينيشتن درباره رويكرد ديني دانشمندان مي نويسد : بندرت پيش مي آيد در ميان اذهان ژرف انديش علمي، احساس ديني جدي اي را نيابيد. اما اين احساس مطمئنا با احساس ديني يك ديندار عادي متفاوت است. براي يك ديندار عادي خدا كسي است كه تشويق و تنبيه مي كند و سود و زيان مادي مي رساند؛ احساسي شبيه احساس فرزندي نسبت به پدرش . در اين رويكرد خدا كسي است كه انسان با وي رابطه اي شخصي دارد اما اين رابطه با ترس و خشيت آميخته است. اما دانشمند با حس عليت جهاني مسخر مي شود. آينده براي اين دانشمند همان قدر ضروري و معين است كه گذشته ضروري و متقن است. احساس ديني چنين فردي شكلي تحير خلسه گونه در هماهنگي با قانون طبيعي است. اين احساس هوشي لايتناهي را نشان مي دهد كه در مقايسه با آن، همه تفكرات و اعمال انساني اموري جزيي و كم اهميتي به حساب مي آيند.اين احساس البته اصل روشنگر حيات و كارهاي دانشمند است كه وي را از زنجيرهاي خواستهاي خودخواهانه دور نگه مي دارد. اين احساس فراعقلي، احساس مشترك نوابغ ديني همه اعصار و زمانهاست.
نظر شما