به گزارش خبرنگار مهر، علی ژکان را هنوز با نام فیلمی می‌شناسند که در دهه 60 ساخته، "مادیان" فیلمی است که تجربه‌های بعدی ژکان همیشه زیر سایه آن بوده است. فیلم در دهه 60 و پس از آن به عنوان اثری انتقادی اجتماعی درباره جایگاه زن در جوامع سنتی تحسین شده و بهترین فیلم کارنامه این فیلمساز گزیده‌کار است.
ژکان پس از "مادیان" فیلم‌های متفاوتی ساخت که به "مادیان" شباهتی نداشت، این که او نخواسته وامدار "مادیان" باشد، اتفاق خوبی است اما این باعث شده تنوعی در کارنامه او باشد که گاهی چندان مثبت نیست. "چهره به چهره" در فاصله‌ای طولانی از "عیسی می‌آید" ساخته شده و فضایی متفاوت با آن فیلم دارد.
"چهره به چهره" یک درام پلیسی حادثه‌ای است که قرار است تصویری غیرکلیشه‌ای از پلییس ایرانی به مخاطبش ارائه دهد، این که در پایان فیلم پلیس شکست می‌خورد و نمی‌تواند ماموریتش را به طور کامل با پیروزی تمام کند، ویژگی این فیلم است. اما "چهره به چهره" مانند بیشتر درام‌های پلیسی ایرانی نمی‌تواند تعلیق ایجاد می‌کند.
ژکان در این فیلم سعی کرده ماجرایی پلیسی را با موضوعی اجتماعی که رنگ و بوی جامعه ایرانی دارد، پیوند بزند و کوشیده از کلیشه‌های این ژانر به نفع فیلم استفاده کند، نتیجه کار البته نوسان دارد و در بعضی مواقع جواب داده و بعضی صحنه‌ها این ماجرا به پاشنه آشیل فیلم تبدیل شده است، چنین داستان‌هایی نیاز به شخصیت‌های منفی قوی و جذاب و شخصیت‌های مثبت دوست‌داشتنی دارد تا برای مخاطب جذابیت داشته باشد.
بازیگران و بازی‌ها
نقش اصلی فیلم "چهره به چهره" را جمشید هاشم‌پور بازی می‌کند که شناخته شده‌ترین بازیگر فیلم است و حضوری قابل قبول در فیلم دارد، بقیه بازیگران چهره‌های چندان شناخته شده‌ای نیستند اما ژکان سعی کرده آنها را در قالب نقش‌هایی استفاده کند که چندان غریب به نظر نرسند.
در شرایطی که بیشتر فیلم‌های سینمایی از چهره‌های سرشناس استفاده می‌کنند و سردر سینماها را تصاویر بازیگرانی مشابه در فیلم‌هایی متفاوت تشکیل داده "چهره به چهره" گروه بازیگران متفاوتی دارد که اگرچه جوان نیستند اما بازی‌های قابل قبولی دارند، اما به نظر نمی‌رسد به جز جمشید هاشم‌پور که اتفاقا تبلیغات فیلم هم روی حضور او بیشتر تمرکز کرده بازیگری بتواند عامل فروش فیلم یا جذب مخاطب باشد.
"چهره به چهره" که در جشنواره پارسال روی پرده رفت در گروه فیلم‌های فرهنگی اکران شده، گروهی که به دلیل برنامه‌ریزی اکران و نوع نمایش فیلم در آن نمی‌توان انتظار فروش بالا یا استقبال گسترده مخاطب از فیلم‌ها را داشت، شاید اگر فیلم با توجه به فضای جدی و حادثه‌ای و گروه بازیگرانش بیش از این منتظر نوبت اکران می‌ماند سرنوشتی مانند "عیسی می‌آید" نصیبش می‌شد.
جایگاه فیلم در کارنامه فیلمساز
آنچه مشخص است "چهره به چهره" نمی‌تواند موفقیت "مادیان" را برای کارگردانش تکرار کند، فیلم حتی به "سایه به سایه" هم نزدیک نمی‌شود، علی ژکان کارگردانی تجربه‌گرا است و تلاش می‌کند با هر فیلم تجربه‌هایی به دست بیاورد. تجربه‌هایی درباره کار با بازیگر، روایت و طراحی میزانسن‌ها. می‌توان "چهره به چهره" را تجربه‌ای دیگر در کارنامه سازنده "مادیان" دانست، تجربه‌ای ناکام در گونه دشوار سینمای پلیسی که با همه فراز و فرودهایش در سینمای ایران به حیاتش ادامه می‌دهد.
نظر شما