بي توجهي صنعت به دانشگاه و پژوهش در ايران آن را در آستانه نابودي قرار داده است

دكتر مجيد نادري عضو هيئت علمي دانشگاه علم و صنعت ايران و قطب علمي الكترونيك و مخابرات اين دانشگاه در گفت و گوي اختصاصي با خبرنگار دانشگاهي "مهر" افزود: براي تدوين نظام آموزشي موجود در دانشگاه ها، 100 برنامه از برنامه هايي را كه در كشورهاي خارجي اجرا مي شد ، كنار هم قرار داديم و با توجه به نياز ايران و اولويت ها و مشكلات موجود در جامعه برنامه درسي دانشگاه ها را تدوين كرديم. اين برنامه يك برنامه مناسب است و هر دو يا سه سال يك بار بازبيني مي شود. مسلما يك برنامه ايده آل و بي نظ

نظام آموزشي دانشگاه هاي ما، يك برنامه مناسب است و هر دو يا سه سال يك بار بازبيني مي شود. البته اين برنامه يك برنامه ايده آل و بي نظير نيست و كمبودهايي دارد كه سعي مي شود در بازبيني ها با نظر دانشگاه هاي مختلف، مشكلات و كمبودهاي اين نظام آموزشي مرتفع شود.

ير نيست و كمبودهايي دارد كه سعي مي شود در بازبيني ها با نظر دانشگاه هاي مختلف، مشكلات و كمبودهاي اين نظام آموزشي مرتفع شود.

عضو برنامه ريزي شوراي انقلاب فرهنگي در كامپيوتر و برق تصريح كرد: دانشجوياني كه با اين نظام آموزشي در دانشگاه ها تعليم مي بينند و فارغ التحصيل مي شوند به خوبي مي توانند در پروژه هاي مهم و حساس موثر باشند. فعاليت هاي پژوهشي بسياري كه در مراكزي مثل جهاد دانشگاهي انجام مي شود، با كمك همين دانشجويان صورت مي گيرد ولي بايد توجه داشته باشيم خود دانشجو، نمي تواند از بدو فارغ التحصيلي پروژه را انجام دهد، بايد پروژه براي دانشجو تعريف شود و مديريت دانايي بر دانشجو وجود داشته باشد. چنين دانشجوياني كه با اطلاعات تئوريك دانشگاه وارد يك پروژه تحقيقاتي مي شوند، بعد از مدتي مي توانند به راحتي در بازار كار و صنايع نيز مشغول به كار و باعث شكوفايي شوند.

عضو قطب علمي الكترونيك و مخابرات دانشگاه علم و صنعت ايران افزود: در يك مقاله تحقيقاتي كه انجام داده ام، جامعه، دولت و دانشگاه را به عنوان سه پارامتر اساسي يك كشور در نظر گرفته ام. جامعه به عنوان خريدار، دولت به عنوان سرمايه گذار و دانشگاه به عنوان مركز تحقيق و پژوهش و تربيت محقق. اين سه پارامتر مثل چرخدنده هاي يك ساعت هستند كه متاسفانه در كشور

وقتي مشتري يك كارخانه يا صنعت زياد باشد، چه لزومي دارد آن صنعت به سمت تحقيق و پژوهش برود. چون مردم پيكان را مي خرند و ارزش افزوده دارد، مسئولان چنين صنعتي سرمايه گذاري در بخش تحقيقاتي و علمي را بيهوده مي دانند.

ما هر كدام جدا از ديگري مي چرخد و هيچ همگاهنگي بين آنها وجود ندارد. صنعت در كشور ما در حقيقت مونوپل يا متكي است و از طرف دولت حمايت مي شوند، حتي اگر كالاي نامرغوب توليد كند. در حالي كه الان توليد ماشيني مثل پيكان بيش از استفاده مردم است، پنج سال پيش بايد التماس مي كردي تا در نوبت خريد پيكان قرار بگيري. در آن زمان هم مردم پيكان را به خاطر سرمايه گذاري مي خريدند. وقتي مشتري يك كارخانه يا صنعت زياد باشد، چه لزومي دارد آن صنعت به سمت تحقيق و پژوهش برود. چون مردم پيكان را مي خرند و ارزش افزوده دارد، مسئولان چنين صنعتي سرمايه گذاري در بخش تحقيقاتي و علمي را بيهوده مي دانند. همه صنايع ما از كوچك و بزرگ همين خاصيت را دارند. ما در كشور گوشي تلفن همراه وطني هم

در كشور ما صنايع چون در جامعه مشتري دارند ديگر به فكر افزايش درجه علمي و و پژوهش نيستند. در حالي كه دانشكده اي به نام خودرو در دانشگاه علم و صنعت واقع است، ولي واقعا چقدر صنايع خودرو سازي به اين دانشكده توجه مي كنند و براي افزايش كيفيت محصولات خود، به سمت دانشگاه و پژوهش تمايل نشان مي دهند.

داريم ولي چون اين كارخانه از دانش كافي برخوردار نبوده و حاضر به ارتباط با دانشگاه و دانشجويان و اساتيد نبوده است و به سرمايه گذاري در بخش پژوهش اقدام نكرده، فقط به يك صنعت مونتاژ تبديل شده است. در كشور ما صنايع چون در جامعه مشتري دارند ديگر به فكر افزايش درجه علمي و تحقيق و پژوهش نيستند. در حالي كه دانشكده اي به نام خودرو در دانشگاه علم و صنعت واقع است، ولي واقعا چقدر صنايع خودرو سازي به دانشجويان و انديشمندان اين دانشكده توجه مي كنند و براي افزايش كيفيت محصولات خود، به سمت دانشگاه، تحقيق و پژوهش تمايل نشان مي دهند.

وي در ادامه تصريح كرد: اكنون با ورود كالاهاي خارجي و درجه يك در تمام زمينه ها مثل خودروه

چون صنايع عادت به سرمايه گذاري در بخش علمي و تحقيقاتي و توجه به دانشگاه و دانشجو ندارند، و مردم هم ديگر اعتمادي به صنايع داخلي ندارند، صنايع ايران به ركود شديد اقتصادي دچار خواهد شد و اين قابل پيش بيني است. مي توان اين تصور را داشت كه صنايع خودرو سازي ايران، 10 سال ديگر، بر شكست مي شوند.

اي سواري وضعيت صنايع رو به انحطاط مي رود. با ورود خودروهاي درجه يك اروپايي و با قيمت هاي ايده آل ديگر كسي حاضر نيست خودروهاي وطني را خريداري كند و چون صنايع عادت به سرمايه گذاري در بخش علمي و تحقيقاتي و توجه به دانشگاه و دانشجو ندارند ، و مردم هم ديگر اعتمادي به صنايع داخلي ندارند، صنايع ايران به ركود شديد اقتصادي دچار خواهد شد و اين قابل پيش بيني است. نمونه اي از اين روند رو به زوال را با تبديل خودروهاي وطني به تاكسي مي بينيم. مي توان اين تصور را داشت كه صنايع خودرو سازي ايران، 10 سال ديگر، بر شكست مي شوند.

دكتر مجيد نادري عضو هيئت علمي دانشگاه علم و صنعت افزود: دانشگاه كه كار خودش را مي كند، صنعت هم اينقدر پول سازي مي كند كه ديگر كاري به دانشگاه ندارد و فردا و فرداها هم اگر برشكسته شد، ديگر از دانشگاه كاري بر نمي آيد. براي تعامل بين دانشگاه و صنعت، بايد ديد چه كسي مجري است. بايد راهي انديشيد كه صنعت را به دانشگاه متصل كرد. تنها راه نجات صنعت از نابودي، اين است كه به تحقيق و پژوهش و استفاده از دانش پژوهان دانشگاهي و جوان روي آورند.