گاهی باید عاشق بود تا از هیچ با دستانی خالی هنری را خلق کرد. گاهی باید از خیلی چیزها گذشت تا در مسیر آنچه دوست می داری قراربگیری. گاهی حتی کاری را شروع می کنی اما دلت جای دیگری است و ناچاری از همه چیزت بگذری تا به عشقت برسی. امیر فرجی از زمانی که در کنار پدر به فروش صنایع دستی مشغول بود عاشق بوی سبدهای بافته شده از مروار شد. از آن پس او همه برنامه های زندگی اش را به گونه ای طراحی کرد که به عشق خود یعنی مرواربافی دست پیدا کند. فرجی نخست بصورت خودآموز به بافتن سبدها پرداخت و سپس با ممارست بسیار به برترین تولید کننده محصولات مرواربافی در مازندران تبدیل شد. اکنون همسر او یکی از بزرگترین حامیان و همراهان او در هنر مروار بافی است و پا به پای همسرش چرخ زندگی را می چرخاند.
نظر شما